خانواده

چگونه فرزندانمان را با نماز مأنوس کنیم؟

 قضیه انس فرزندان با نماز مسئله ای مهم است که از ابتدا باید محیط را نیز مورد توجه وکنکاش قرار دهیم وفضا وجو ومحیط را همزمان سازگار وآماده کنیم ووالدین نیز در این بین به شدت تاثیرگذارند ودارای طبقه واصنافی هستند ،پس با توجه به این موارد پنج حالت پیش می آید که همگی را بررسی خواهیم کرد:
اول:اولین حالت ،حرص والدین وپدر ومادر درمنزل بر محافظت ازنمازها چه در منزل یا مسجد میباشد واین حالت برترین حالتی است که فرزند را تشجیع و وادار برمحافظت از نمازها میکند ،چون فرزند به خصوص در هشت سال اول زندگی به شدت از مشاهدات وشنیده های والدین متاثرو الگوبرداری میکند ودرسن وسال نوجوانی متاثر از رفقا ودوستان نسبت به مداومت بر نمازها دچار سستی وتنبلی میشود که در صورت عملی نشان دادن والدین ویاداوری نمازها به فرزندشان وپایه گذاری ایمانی راسخ در درونشان جای نگرانی نیست.
دوم:حالت دوم اینست که پدر اهل نماز ولی مادراهل نماز نباشد، در این حالت فرزند نسبت به نماز غالبا بی توجه خواهد بود چون درسالهای اول زندگی بیشتر با مادر مانوس بوده،که در این صورت پدر باید بیشتربا فرزندش خلوت کند واو را تشویق وتشجیع به مواظبت بر نمازها فرا بخواند ویا جهت اماده سازی ذهنی فرزند برخی از نمازها را در منزل بصورت جماعت باخانواده بخواند تا بدینگونه جهت یادگیری فرزندان واعضای خانواده تمرینی کرده باشند.
سوم:حالت سوم اینست که مادرخانه بر انجام نمازها حریص ولی پدرتارک نماز باشد،در این حالت مشکلش از حالت قبل خفیف تر است،معالجه کردن این تقصیر وکم کاری پدروپرکردن این خلا با ایجاد بعضی ارتباطات ازجمله مرتبط کردن فرزند با پدر بزرگ نمازخوان ویا مشارکت دادن فرزند با گروههای حفظ قران وبردن به مساجد ونام نویسی در کلاسهای دینی شاید تا حدی جبران شود، باید فضایی برای چنین فرزندانی فراهم کنیم که ازآن متاثر شده واینگونه جایگزینی تربیتی برای فرزندمان فراهم آوریم که اورا دوست داشته باشد وعاملی جهت حرص ومداومت او برمحافظت ازنمازگردد وملکه ذهن اوشود.
چهارم:حالت چهارم حالتی است که والدین هر دوتایشان نسبت به نمازسستی کرده ونامنظم باشند ،گاهی نمازبخوانند وگاهی آنرا ترک کنند ویا نمازها را شب هنگام قبل از خواب بصورت جمع بخوانند،در این خانواده به دلیل حریص نبودن والدین بر نماز، فرزندان نیزبی رغبت خواهند بود ولی در هر صورت از این بهتر است که والدین تارک نماز باشند، وراه علاج این مشکل وارد کردن وداخل کردن طرف سومی از نزدیکان که بر نماز حریص بوده ،میباشد تا فرزند را وادار به نماز خواندن ومواظبت بر آن بکند، در این مورد مداخله کردن خاله (خواهرمادر) اگرخود برنماز حریص باشد ،بهترین جایگزین میباشد واین بدیل تا حدی میتواند فرزندان خواهررا برادای نمازحریص کند وآنان را به سمت وسوی نماز بکشاند.
پنجم:حالت پنجم حالتی است که هیچکدام ازوالدین اهل نماز نباشند واین سخت ترین ومشکل سازترین حالت برای نمازفرزندان میباشد،فرزند دراین موقعیت به علت عدم آشنایی با نمازهیچ حرصی برانجام آن ندارد ،بسیار میبینیم که فرزندان به علت دور بودن والدین از نماز،کیفیت گرفتن وضوونماز خواندن را نمی دانند وهرگزدر خانواده بحثی از نمازو وضو ومسائل دینی به میان نیامده است، در این حالت وادار کردن فرزند به مداومت برنماز به علت دور بودن والدین بسیار مشکل است ،چون ازلحاظ تربیتی وقتی میتوانیم فرزندمان به انجام کاری وادار کنیم که خودمان آن کاررا انجام دهیم.
جدا کردن این حالات پنجگانه وشیوه برخورد با هرکدام مکانیزم وطریقه مخصوص به خود را میطلبد،ولکن مهم اینجاست که ما درکدام یک از این حالات قرارداریم، که باید با توجه به وضعیت خود با فرزندمان برخورد داشته باشیم.
ولی گاهی والدین با نماز مانوس واهل مداومت بر نمازهستند ولی به سختی میتوان فرزندان را بدان وادار کرد،چرا اینگونه است؟
درجواب این سوال می توان گفت که این سختی درعادت دادن فرزند به مواظبت برنمازتا حدی طبیعی است وسختی مدتها ادامه خواهد داشت چون نماز بربچه ها سخت است، بچه در اوج بازی به نماز فراخوانده میشود ودر اوج خستگی او را به نمازمیخوانیم، باید وضو بگیرد،وبه جای تفریح وبازی با هم سالان مقید گشته وباید نماز بخواند ودراین مواقع که ازسن هفت تا ده سالگی باید شروع واو را با نمازمانوس کرد به آرامی به بچه هایمان گوشزد کنیم وهرگزشرطی برای اوقرار ندهیم، مثلا نمازخواندن او را مشروط به دادن هدیه به او قرار ندهیم ویا براوسخت نگیریم وتنها فرائض را ادا کند کافی میباشد واز نوافل چشم پوشی کنیم، ویا هرگزاو را با عذاب جهنم تهدید نکنیم تا خداوند را عبوس وخشمگین تصورنکند ،بلکه باید با کلماتی مثبت، همانند:نماز راحتی وخوشی را برایت خواهد داشت،و با عبارات دلخوش کننده ومثبت فرزندمان را ترغیب به ادای آن کرده ونماز جماعت را همراه با خانواده به جای آوریم وبعد از آن فضل نماز وبرکات وثمرات آنرا گوشزد کنیم.
بهتر است فرزندمان را با مسجد ونماز جماعت بیشتر اشنا کنیم ودر مراسمات دینی اورا شرکت دهیم وگاها جهت تشویق از دادن هدیه دریغ نورزیم ، تا بدین شیوه فرزندمان را دلخوش واورا حریص بر مواظبت از نمازها بار بیاوریم، هرچند در این امر موفق ترعمل کنیم به همان اندازه فرزندمان را به سعادت نزدیکترساخته ایم،ما نیزامانت دارومربی دلسوزو فداکاری خواهیم بود ودر محافظت ازثمره زندگی خود نادم وشرمنده نخواهیم گشت وباقیات الصالحاتی ازخود به یادگار خواهیم گذاشت که اعمال صالحش در روز مبادا به یاریمان خواهد شتافت .
به امید سربلندی همه خانواده ها وفرزندان وشما دوست عزیز دکترجاسم المطوع ترجمه:محمود خالدی زاده

نمایش بیشتر

محمود خالدی زاده

@نویسنده و مترجم @ آذزبایجان غربی - مهاباد @ شغل : امام جماعت مسجد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا