اصول

نبایدهای شب زنده داری !

ماه مبارک رمضان ، بزرگ ترین نعمت خداوند برای مسلمانان است، ولی به شرطی که قدر این نعمت ، بجای آورده شود و گرنه برای افراد محرومی چون ما معاذالله ، بهره ای جز گفتن رمضان ، رمضان  فایده دیگری ندارد !

ماه رمضان ، ماه بندگی خدا ، ماه تلاوت قرآن ، ماه ذکر و عبادت است و فرصتی است برای احسان  ونیکو کاری و از سنت های شرعی این ماه مبارک به تهجد ایستادن و شب زنده داری و مناجات با خدا کردن است که لذت خاص خودش را دارد و باعث درخشان شدن چهره ها در روز قیامت خواهد شد.

شب زنده داری و مناجات با خدا شرایط و آدابی را می طلبد که متأسفانه امروزه مسلمانان به نحو شایسته ای آن آداب را رعایت نمی کنند؛ تازه اوقات فراغت خود را به چیزهای بی ارزشی اختصاص می دهند که جای بسی افسوس است:

۱ –  سهل انگاری عده ای در انجام دادن نماز تراویح، به بهانه  اینکه واجب نیست و بلکه یک سنت است.

بسیاری از مردم مسلمان روزه دار شبشان را در مجالس و محافل عجیب و غریب می گذرانند و بیشتر اوقات شبشان با تماشای تلویزیون و رفتن به بازار و چیزهای دیگر که ضروری نیستند و گاهی ضرر هم دارد می گذرانند،  و بدین وسیله در انجام دادن این سنت بزرگ با وجود داشتن آگاهی از فضیلت شب زنده داری شب های رمضان سهل انگاری می کنند .

وشکی نیست که این یکی از مصادیق محروم شدن از برکات ماه رمضان است  ؛ شایسته است مسلمان روزه دار نماز تراویح را با امام و در مسجد بخواند تا ثواب شب زنده داری را کسب نماید.

۲- بعضی از مردم در اولین شب ماه رمضان نماز تراویح نمی خوانند به گمان اینکه این شب رمضان نیست و شعبان است در حالی که این یک اشتباه است؛ زیرا با دیدن هلال رمضان، رمضان ثابت می شود ، پس سنت است از اولین شب ماه مبارک رمضان نماز تراویح با جماعت در مسجد خوانده شود.

۳-  با عجله نماز تراویح خواندن از طرف بعضی از امامان جماعت به گونه ای که از معنویات و خشوع نماز کاسته می شود ؛ علاوه بر اینکه  قرآن را خیلی  با عجله تلاوت می کنند، ظاهرا هدف این امامان محترم! تنها سرگرم نمودن مامومانشان است با خواندن چند رکعت نماز تراویح و بس! در حالی که شایسته است امام جماعت در نمازهایش آرامش داشته باشد واگر به خاطر آسانگیری بر مردم، امکان ختم قرآن در نماز تراویح ندارد لااقل باید نمازش را طوری اقامه کند که ارکان و واجبات نماز رعایت شده باشد و در رکوع و سجود و تشهد آن سرقتی صورت نپذیرفته باشد!

 ۴- سبقت گرفتن بعضی از مامومان از امام جماعت در رکوع وسجده، درحالی که صحیح این است که ماموم در افعال نماز دنباله رو امام باشد و بعد از او ارکان نماز را انجام دهد، نه شایسته است از امام سبقت گیرد و نه اینکه بعد از او و با تاخیر حرکت نماید در حالی که پیامبر به کسی که قبل از امام حرکت کند به شدت هشدار داده است ؛ در حدیث پیامبر صلی الله علیه و سلم به روایت  بخاری ومسلم آمده است که فرمود: اما یخشی احدکم اذا رفع راسه قبل راس الامام ان یجعل الله راسه راس حمار او یجعل الله صورته صوره حمار). یعنی : آیا کسی که قبل از امام جماعت سرش را بلند می نماید نمی ترسد  که سر  یا صورتش مثل سر و صورت الاغ شود؟

۵-  بعضی از مامومان  برای نماز تراویح قرآن را با خود می آورند ، برای اینکه همراه امام آن را در نماز بخوانند، این کار علاوه بر اینکه بر روش سلف امت اسلامی نیست، تازه انسان را از خشوع وتفکر در نماز غافل می نماید و این کار، امر شایسته ای نیست.

۶-   طولانی کردن دعای قنوت در نماز وتر و خود و مامومان را به زحمت انداختن درآن آن هم با خواندن دعاهای غیر سنت در آن . بعضی از امامان جماعت گاهی قنوت را  به موعظه ای پیرامون عذاب قبر تبدیل می کنند! در حالی که شایسته است قنوت خلاصه خوانده شود و قنوت پیامبرصلی الله علیه و سلم قطعاً این گونه بوده است.

حضرت عایشه (رض) از پیامیر روایت کرده است:یحب الجوامع من الدعاء ویدع ما سوی ذلک). یعنی : رسول الله معمولا دعاهای جامع و فراگیر را می خواند و دوست داشت و از عیر این گونه دعاها پرهیز می نمود.

۷-   بلند کردن صدا در دعای قبول بیش از اندازه ی لازم، واین مخالف با ادب دعا است و در این مورد خدای تعالی می فرماید:ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْیَهً ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ پروردگارِ خود را فروتنانه و پنهانی به کمک بخواهید (و در دعا با بلندگرداندن صدا یا درخواست چیز ناروا از حدّ اعتدال تجاوز مکنید که) او تجاوزکاران را دوست نمی‌دارد.(اعراف ۵۵). وهنگامی که اصحاب پیامبر صلی الله علیه و سلم صدایشان برای تکبیر بلند می نمودند، پیامبر منعشان کرد، وفرمود : یاایها الناس اربعوا علی انفسکم_ای اخفضوا اصواتکم_فانکم لا تدعون اصم ولا غائبا.

متفق علیه.  یعنی : ای مردم صدایتان را پایین بیاوریید زیر ا شما صدا کر و غایب نمی زنید.

آنچه بر امام لازم است باید صدایش به اندازه ی لازم بلند نماید که مامو مین بشنوند.

 ۸- بلند کردن صدا در گریه و زاری ها به گونه ای که نمازگزاران دورو بر را به خود مشغول می نماید، زیرا گریه و زاری هرچند در وقت تلاوت قرآن وشنیدن آن خوب می باشد، اما لازم است نمازگزار صدایش را تا جایی که امکان دارد پایین بیاورد، تا بدین وسیله کارش از اخلاص نزدیک تر و از ریا به دورتر باشد. بعضی از مردم در هنگام خواندن دعای قنوت با صدای بلند گریه می کنند ، تردیدی وجود ندارد که هنگام خواندن قرآن و دعای قنوت دل نمازگزاران با خدا مرتباط می شود ؛ولی بهتر این است که گریه وتحت تاثیر واقع شدن ها هنگام تلاوت و یا شنیدن قرآن و…. بروز داده نشود .

۹-  مردم  در روزهای آخر رمضان به جای توجه به عبادات و تلاوت قرآن به گردش در بازار وخرید لوازم عید می پردازند و این شب های مبارک از جمله شب قدر را با سهل انگاری بدرقه می کنند  و این کار مخالف با سنت رسول الله (ص) می باشد که در روزهای پایانی رمضان حتی خانواده اش را نیز برای عبادت بیدار می نمود.

(۱۰)  عده ای از مسلمانان  نماز تراویح را با جماعت در مسجد می خوانند ولی نماز عشاء را در منزل و بصورت انفرادی اقامه می کنند! این کار درستی نیست، بلکه درست این است که ابتدا و به مجرد رسیدن به مسجد نماز عشاء را با نماز تراویح به جماعت بخواند وهنگامی که امام جماعت دو رکعت تراویح را خواند بلند شود و دو رکعت دیگر نماز عشاء را بخواند.

منبع :اسلام ویب

ترجمه : رحیم رهرو.

نمایش بیشتر

عبدالرحیم رهرو

✅ محل سکونت : آذربایجان غربی - مهاباد ☑ دعوتگر دینی و مترجم

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا