ادبیاتقرآن

اسرار قرآن(تاریخ پیامبران)

نمونه هایی از بلاغت قرآن كريم

خالد ایوبی نیا

قرآن تأکید می‌کند که عیسی(علیه السلام) قومی ندارد! شگفتا چه دقت لغوی در کتاب خداوند متجلی می‌شود:

در داستان های انبیاء می‌یابیم که بسیاری از پیامبران با کلمه ی (یا قوم؛ ای قوم من) قومشان را مورد خطاب قرار می‌دادند. 

خداوند در خصوص نوح(علیه السلام) می‌فرماید: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ» [الأعراف:۵۹]

و هود«عليه السلام» خطاب به قومش می‌گفت: (يَا قَوْمِ) چنان که خداوند می‌فرماید: «وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ» [هود:۵۰]

همچنین صالح(عليه السلام) خطاب به قومش می‌گفت: (يَا قَوْمِ) چنان که خداوند می‌فرماید: «وَإِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَاقَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ» [هود:۶۱]

لوط(علیه السلام) نیز خطاب به قومش می‌گفت: (يَا قَوْمِ) چنان که خداوند می‌فرماید: «وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ» [الأعراف:۸۰]

این چنین است حال پیامبران و موسی(عليه السلام) نیز در بسیاری از آیات، قومش را چنین مورد خطاب قرار می دهد: «وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ» [البقرة:۵۴]

مقصود از قوم موسی، بنی اسرائيل است. چنانکه می دانیم موسی(علیه السلام) به میان بنی اسرائیل فرستاده شد. ولی عیسی(علیه السلام) چی؟ او هم به میان بنی اسرائیل فرستاده شد؟ 

اما این حال با سیدنا عیسی بن مریم(علیه السلام) متفاوت است، در قرآن هیچ آیه ای یافت نمی شود که کلمه (عیسی) یا (مسیح) را به کلمه ی (قوم) جمع کرده باشد. یعنی گفته باشد: (یا قومِ) بلکه عیسی(علیه السلام) همیشه آنان را این گونه مورد خطاب قرار می داد: (يا بنی إسرائيل) بدون اینکه ذکری از قوم بنماید. 

مسيح(علیه السلام) می گفت: «وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ» [المائدة:۷۲]
و نیز می‌گفت: «وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ» [الصف:۶]

همچنین در کل قرآن جایی را نمی یابیم که عیسی(علیه السلام) بنی اسرائیل را قوم خود خطاب کرده باشد!

تنها جایی که کلمه ی عیسی با کلمه ی (قوم) در یک آیه جمع شده، آیه ی زیر می باشد که خداوند می فرماید: 

«وَ لَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ» هنگامی كه فرزند مريم به عنوان مثال ذكر شد، قوم تو از آن خنديدند و سر و صدا به راه انداختند. [الزخرف: 57]

کلمه ی (قَوْمُكَ) در این آیه هم بر قوم عیسی دلالت نمی کند، بلکه مقصود از (قوم)، قوم محمد«صلى الله عليه و آله و سلم» می باشد؛ زیرا خطاب آیه با پیامبر(صلى الله عليه و آله و سلم) است نه حضرت عیسی! یعنی عیسی(علیه السلام) قومی ندارد! راز این قضیه چیست؟

حتی هنگامی که قرآن از مریم، مادر عیسی(علیهما السلام) سخن می گوید، او را هم به قومش نسبت می دهد. چنان که خداوند می فر ماید: «فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا» مريم او را در آغوش گرفت و پيش اقوام و خويشان خود برد. آنان گفتند: ای مريم! عجب كار زشتی كرده ای! [مريم:۲۷]

ولی مسیح(علیه السلام) در قرآن به هیچ قومی نسبت داده نشده است. چرا سیدنا عیسی(علیه السلام) مانند بقیه پیامبران قومی ندارد؟

جواب: همیشه انسان به پدرش نسبت داده می شود، پدر هم منسوب به قبیله یا قوم یا شهری است.  همچنین پسر هم به خود آن قبیله یا قوم یا شهر نسبت داده می شود.

سیدنا نوح(علیه السلام) به پدری نسبت داده می شود که از قوم خود اوست و لذا نوح(علیه السلام) هم به آن قوم نسبت داده شده است. سیدنا ابراهیم(علیه السلام) به پدرش آذر نسبت داده شده که از قوم اوست، پس او هم به قومش نسبت داده شده است. همچنین دیگر پیامبران.

اما جای سؤال است، سیدنا مسیح(علیه السلام) به چه قومی نسبت داده می شود؟

طبیعتاً عیسی(علیه السلام) به هیچ قومی نسبت داده نمی شود؛ زیرا با یک معجزه متولد شد و بدون پدر به دنیا آمد! و به این دلیل اشتباه است که مسیح(علیه السلام) خطاب به بنی اسرائیل بگوید: یا قوم! و لذا آنان را با (يا بني إسرائيل…) مورد خطاب قرار می داد.

این است کار قرآن که با یک اشاره، به یک معجزه بزرگ اشاره می کند، هیچ آیه ای در قرآن نیست که با این قاعده مخالفت کرده باشد. اگر با همین منطق بحث را ادامه دهیم و سؤال دیگری مطرح کنیم:

در خصوص آدم(عليه السلام) چی؟ در حالی که ما می دانیم آدم(عليه السلام) بدون پدر و مادر آفریده شد، بلکه خداوند او را از گِل آفرید، آیا قرآن قومی را برای او ذکر نموده است؟ با تأکید می گویم: در قرآن هیچ ذکری از قوم آدم(عليه السلام) نیست. اگر کل قرآن را بررسی کنیم، هیچ آیه ای را نمی یابیم که از قوم آدم(عليه السلام) سخن بگوید، بلکه آیات از بنی آدم [فرزندان آدم] سخن می گویند. این، دقت قرآن و محکم کاری آن است.

بنابراین همه ی پیامبران قوم داشتند، به جز دو پیامبر بزرگوار؛ آدم و عیسی(علیهما السلام)

سؤالی دیگر:

آیا قرآن از این حقیقت؛ حقیقت عیسی و آدم(علیهما السلام) غفلت نموده است؟

قطعاً چنین نیست، قرآن از آن غفلت نکرده است. قرآن این حقیقت را در آیه ای ذکر نموده است، آنجا که خداوند می‌فرماید: «إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ» [آل عمران:۵۹]
ترجمه: مسأله (آفرينش) عيسی برای خدا، همچون مسأله (آفرينش) آدم است كه او را از خاك بيافريد، سپس بدو گفت: پديد آی و (بی درنگ) پديد آمد.

این تنها آیه ای است از قرآن که اسم آدم و عیسی(علیهما السلام) را با هم در یک جا آورده است. پس به دقت این کتاب بزرگ را بنگرید. سبحان الله، این یکی از معجزات قرآن است.

منبع: فیس بوک، گروه امام الشافعی رحمه الله
ترجمه: خالد ایوبی نیا
سوزی میحراب

نمایش بیشتر

خالد ایوبی نیا

استان آذربایجان غربی - ارومیه مترجم - نویسنده فعال دینی و حافظ قرآن

نوشته های مشابه

یک نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا