5 راهکار عملی برای جلوگیری از افتادن فرزندانمان در دام شبکه های اجتماعی
دکتر جاسم المطوع
ترجمه : عبدالله احمدی
در هرمجلسی که می نشینیم این سؤال مطرح می شود: بافرزندانم چکار کنم زیاد آلوده تکنولوژی هستند?
چگونه با آنان برخورد کنیم ؟ آیا بگذاریم موبایل با خود حمل کنند؟ بهترین راه تعامل بافرزندان در مقابل شبکه های اجتماعی چیست؟ و…
این موضوع دغدغه بسیاری از خانواده های است که می خواهند تربیت سالمی برای فرزندانشان داشته باشند؛ طبیعتا چنین خانواده های نگران دیدن فیلم و عکس هایی ازسوي فرزندانشان هستند که دور از اخلاق وادب است ….
بنده این 5 راهکار را برای خانواده ها پيشنهاد می کنم تا فرزندان شان در دام شبکه های اجتماعی نیفتند،
1- باید والدین با آگاهی هر چه تمام با شبکه های اجتماعی تعامل داشته باشند، والدینی که نحوه تعامل با چیزی را نمی دانند هرگز نمی توانند با آن تعامل داشته باشند (انسان نسبت به چیزی که نمی داند دشمن است) هیچ مانعی ندارد که والدین از خویشاوندان و یا فرزندان خود نحوه استفاده از شبکه های اجتماعی را بیاموزند، هرچند ما یادگیری از طریق خویشاوندان را پیشنهاد می کنیم.
2- باب گفتگو را در بین فرزندان خود باز کنید، و درباره آخرین معلوماتی که از دوستان و یا توسط تلفن همراه “موبایل” به دست آورده اند با آن ها سخن بگویید چون وسایل الکترونیکی (موبایل و اینترنت) هم جنبه مثبت و هم منفی در زندگی انسان ها دارند ، به همین لازم است که فرزندان خود را بر استفاده مثبت از تکنولوژی تشویق کنیم، تا سبب ازدیاد معلومات فرزندانمان شود و از آسیب های احتمالی مصوون بمانند.
پدر بزرگواری را می شناسم که ازفرزندش خواست تا نحوه تعامل با این تکنولوژی ها را به او بیاموزد وهمچنین از پسرش پرسید که جنبه های منفی ودغدغه های خطرناک این تکنولوژی چیست؟ پسر با پدر دراین باره باهم گفتگو کردند ، که این خود سرآغاز خوبی برای تقویت رابطه بین پدر وپسر شد.
3- آگاه کردن فرزندان ازخطرات این برنامه ها ودستگاه ها
به آنان گوش زد کنیم که در نصب برنامه شبکه های اجتماعی بیشتر فرزندان فریب می خورند ، یا اموال آنان را به تاراج می برند و یا افکار آنان را منحرف می کنند و… واگر چانچه والدین خود نمی توانند این معلومات را کسب کنند، باید از نزدیکان یا دوستان برای آگاهی فرزندانشان کمک بگیرند.
4- هر وقت والدین احساس کردند که یکی از فرزندانشان برنامه ای غیر اخلاقی در تلفن همراه خود دارد، باید به فکر چاره باشند، باید برنامه ای بر روی گوشی فرزندشان به نام پدر یا مادر نصب کنند، تا بوسیله آن برنامه بتوانند هر برنامه ای را که فرزندشان حمل می کند یا می خرد بدانند ، باید دستگاه (تبلت یا موبایل) را هنگام خواب از بچه ها دور نگه دارند ، تا خواب راحتی داشته باشند وباید مکان مرکزی در وسط منزل برای شارژ دستگاه ودور از اتاق خواب وجود داشته باشد؛ واگر فرزندان کمتر از 12سال سن داشته باشند، باید آنان را آگاه کنیم که با هرکسی دوست نشوند ، خصوصاً که اگر او را نمی شناسد، اصل پیشگیری است تا در دام نیفتند، وبه آنان گوشزد کنیم که نباید دنبال هر کسی راه بیفتیم.
5- تلاش برای ایجاد روابط حسنه بین شما وفرزند درباره کارهایی که انجام می دهد وآن رادرشبکه های اجتماعی می نویسد، وبرحذر داشتن فرزندان از نشر اطلاعات خصوصی مانند آدرس منزل یا شماره موبایل وحتى اسم مدرسه ومعلومات دوستان برای بیگانگان ، چقدر از نیرنگ بازها با به دست آوردن این معلومات شخصی در صدد به بیراه کشاندن فرزندانمان بوده اند.
اما مسئله سن برای استفاده از شبکه های اجتماعی (فیس بوک وتویتر وانستاگرام و…) ما تفاوتی قایل نمی شویم که باید سن کمتر از 10سالگی باشد، چون این دوران مانند طلا است برای یادگیری وحفظ ونهادن مفاهیم ایمانی وراهبردی ، اما بعد از سن 10سالگی آماده می شوند برای دوست داشتن شبکه های اجتماعی ، پس لازم است که برنامه ریزی دقیق برای فرزندانمان داشته باشیم وآنان را به امان خدا رها نکنیم ، تا به مرحله گوشه گیری و مریضی درون دچار نشوند.
بر اساس مطالعات انجام شده کودکانی که بیش از 2ساعت در روز مقابل “تلویزيون وکامپیوتر ولب تاب و..»قرار می گیرند وسن آنها کمتر از 6سال است ، در آینده دچار مشکلات روحی و روانی می شوند !
هدف از همه این سخت گیری وکارهای تربیتی به بار آوردن فرزندانی شاد وصالح است ، نه منع کردن فرزندان برای به دست آوردن مهارت جدید، وخشنود شدن در جامعه الکترونیکی .
ترجمه : عبدالله احمدی.
