«علل روی آوری نسل جوان به اینترنت و راهکارها»
هرچه بیشتر به سمت دنیای تکنولوژی پیش می رویم و در این دهکدۀ کوچک به گشت وگذار می پردازیم، عبارت «دنیای مجازی» بیشتر هویتِ خویش را از دست می دهد؛ و این دنیای مجازی است که برای کاربرها رنگ و بوی حقیقی می گیرد؛ تا جایی که تلفن های همراه را می توان جزء لاینفک و جدا نشدنی زندگی انسانهای امروزی دانست.
احتمالا برای بسیاری از ما پیش آمده که با خانواده در یک خانه و زیر یک سقف نشسته باشیم؛ ولی به جای صدا زدن و گفت و گوی مستقیم با شخص مورد نظر در همان خانه و زیر همان سقف، ترجیح داده ایم تا از طریق تلگرام و واتس آپ و….، پیغاممان را به او منتقل کنیم؛ و با او به گفتگو بنشینیم؛ یعنی آنقدر به آن وسیلۀ کوچکِ در دستمان وابسته شده ایم، که ترجیح می دهیم ساده ترین حرفهای یومیه را هم در همین شبکه های اجتماعی رد وبدل کنیم.
اعتیاد و وابستگی به گوشی های هوشمند در چند سال اخیر به قدری در میان جوانان و نوجوانان همه گیر شده، که بخش اعظمی از فعالیت های روزانه را تحت تأثیر قرار داده است.
عِلل روی آوردن جوانان ونوجوانان به فضای مجازی چیست؟ و برای اینکه این طیف بیش از حد «وابستگی اینترنتی» پیدا نکنند چه راهکارهایی وجود دارد؟
علت ها:
۱ـ فرار از واقعیتهای تلخ زندگی؛ مانند: بیکاری و افسردگی و مشکلات عدیده اجتماعی و..
جوانان صراحتا اعلام می دارند که استقبال گسترده آنها از فناوری های اطلاعاتی، جهت تلاش برای یافتن عرصه ای برای گریز و فراموش نمودن واقعیت های تلخ جامعه است.
۲ـ نارسایی آموزشِ آداب زندگی به جوانان
آموزش مهارتهای زندگی مانند: کنترل اضطراب و خشم، خود کنترلی، جرأت نه گفتن، اعتماد به نفس، که مهمترین سر فصلِ آدابِ زندگی هستند؛ کمتر در دوره راهنمایی و دبیرستان بدان پرداخته شده و می شود؛ و شاید اگر از پسران و دختران جوان در ارتباط با استفاده از سی دی ها و سایتهای پورنوگرافی (مبتذل و ضد اخلاقی) از آنها سؤال می شود، پاسخشان این باشد که با توجه به اینکه در خانه، مدرسه و جامعه، آموزشی نسبت به موضوع مهم مسایل جنسی وجود ندارد، آنها شخصا در صدد رفع این نقیصه برآمده و با استفاده از محصولات هرزه نگارانه از آموزش لازم بهره مند می گردند.
۳ـ «تحت فشار قرار گرفتن ازسوی دوستان ورفقا»
از خطرهای جمعی که در مواردی نسل جوان را تهدید می کند، خطر دوستان ومعاشران است؛ میلِ شدید او به دوستان سبب می شود که تدریجا با اخلاق و رفتار آنها خوبگیرد.
فلذا جوانان باید در انتخاب دوست دقت نمایند؛ صداقت، پاکی، و خیرخواهی از صفات دوست خوب بشمار می آید؛ چه بسا انتخاب یک دوست مساوی باشد با ارزشمند شدن یا بی ارزش شدن انسان در نگاه خانواده و عموم مردم وجامعه؛ و چه بسا که بعضی دوستی ها مساوی با از دست دادن تمام هستی و آبروی انسان باشد.
فلذا بر والدین لازم است مراقب فرزندانِ نوجوان و جوان خود بوده و مرتبا آنها را تحت نظر داشته باشند و نگذارند فرزندانشان با افرادِ ناشایست و ناباب رفت و آمد داشته باشند.
و علتهای زیاد دیگر…
راهکارها
نظر به اینکه والدین نمی توانند نقشِ عظیم رسانه ها را در زندگی فرزندان جوان و نوجوان خویش بی أثر سازند، و نیز نمی توانند از ترس تأثیرِ منفیِ فضای مجازی استفادۀ از آنها را کاملا منع نمایند؛ چرا که اگر درخانه هم این امکان برایش میسر نباشد می تواند در جایی چون مدرسه، کتابخانه و یا نزد دوستانش از آن استفاده کند، موارد زیر باید رعایت گردد.
۱ـ ایجاد ارتباط دوستانه با فرزندان:
مهمترین اقدامِ والدین، ایجاد «رابطۀ صمیمانه» و همراهیِ با فرزندان در این زمینه می باشد؛ با این کار وارد زندگی آنان شده و از دوستان و علایقشان کاملا اطلاع حاصل می کنند؛ و به وقتِ خطراتِ احتمالی، می تواننند آنها را نجات دهند.
۲ـ عدم تبعیض میان فرزندان:
خیلی اوقات تبعیض میان فرزندان موجب می شود فرزند راه گناه و معصیت را در پیش گرفته و گاهی هم به علت سرخوردگی از این تبعیض، خود را در دام اعتیاد به مواد مخدر و شبکه های اجتماعی گرفتار سازد.
۳ـ ارتقای بُعد معرفت و معنویت:
خطای بزرگی است فکر کنیم با جمع آوری بساط ماهواره، گوشی های هوشمند می توانیم خانواده خویش را بیمه کنیم؛ اگر فرهنگِ خانواده را نیز ارتقا ببخشیم، با این همه امکانات و ابزارهای جدید امروزی چه کار خواهیم کرد؟ لذا باید تا اندازه ای بُعد دیانت و معنویت و معرفت خانوادۀ خویش را بالا ببریم که حتی فکر نشستن پای برنامه های مبتذل و غیر مفید هم به ذهنشان خطور نکند.
همچنین جوانان و نوجوانان پسر و دختر خویش را از خطرات احتمالی آن شبکه ها آگاه ساخته و نظارت بیشتری بر آنها داشته باشیم و آنها را به فعالیت هایی چون ورزش و گوش دادن به سرودهای اسلامی سوق دهیم تا استفاده بیش از حد آنها از رسانه ها، منجر به اعتیادِ آنها نگردد.
۴ـ تقویتِ ارزش های مذهبی و پرورش باورهای دینی و اعتقادی در نو جوانان و جوانان.
۵- افزایش تفریحهای خانوادگی:
تفریحهای دسته جمعی و خانوادگی را افزایش دهیم؛ و در این مورد سلیقۀ فرزندانمان را نیز مد نظر قرار دهیم؛ چون گاهی اوقات تفریحاتِ مورد علاقه والدین می تواند برای فرزندان، ملال آور و خسته کننده باشند.
۶ـ وضع قوانینی، برای استفاده از اینترنت:
قوانینی را برای استفاده از ساعات اینترنت برای فرزندانمان وضع کنیم؛ البته این قوانین باید قابلیتِ انعطاف داشته و متناسب با سن کودک باشد؛ و نباید پیش از حد سختگیرانه باشد.
۷ـ ایجاد سرگرمی های متفرقه:
کودکانی که سرگرمی ها و استعداد های پرورش یافته ای در دنیای واقعی دارند اوقات کمتری برای پرداختن در دنیای مجازی خواهند داشت.
به این امید که بتوانیم بر اساس موازین دین اسلام از همه نعمتها، خصوصا نعمت اینترنت بهره لازم، و نسبت به معایب وخطرات آن اطلاع کافی و وافی را داشته باشیم.
«وصلی الله علی سیدنا محمد و علی آله وصحبه و سلم»
سوزی میحراب الف
