در بخش نخست گفته شد تنها اکتفا نمودن به برتن کردن لباس فاخر توحید نظری و حریص شدن بر عدم تلفظ به کلمات و جملات شرک‌آمیز کافی و وافی نیست، بلکه موحدانه زیستن و رنگ خدایی گرفتن شرط اساسی و حیاتی است.
یکی از آثار و پیامدهای مهم توحید در زندگی ایجاد امنیت و آرامش همه جانبه برای خود و دیگران از طریق تسلیم شدن و حرکت در چارچوب قوانین و معاییر حیات‌بخش الهی، می‌باشد که این نیز همان ایمان و اسلام است.
ایمان مصدر باب افعال و از ریشه امن به معنی آرامش است؛ یعنی فرد مٶمن از طریق باور به بزرگترین حقایق هستی ( خدا و آخرت ) به عالی‌ترین نوع آرامش روانی می‌رسد، چرا که پیش از دست‌یابی به چنین مقام رفیع و ارزشمندی در هاله‌ای از ترس و اضطراب می‌زیست.
به دنبال برخورداری از آرامش فردی تسلیم خواسته‌های خدای خالق آمر می‌گردد و زندگی خود را با احکام و ارزشهای بی بدیل دینی منطبق می‌کند. به بیانی دیگر: پس از تحقق اصل و ریشه ایمان نوبت شاخه و ثمر می‌رسد که همانا کردارهای شایسته در تعامل با خود، خانواده و جامعه است و بدین ترتیب سلم و صلح و آشتی همه جانبه حکمفرما شده و مردم و دیگر جانداران و حتی جمادات نیز از آسیب و آزارهای گوناگون در امان خواهند بود.
ایمان و اسلامی کە آرامش و آشتی برای فرد و جامعه به ارمغان نیاورد یک مجموعه معلومات خشک ذهنی و دست‌وپاگیر بیش نیست و بجای گره‌گشایی و دست‌گیری مچ‌گیری می‌کند، لذا می‌بینیم پیامبر نور و رحمت ـ ص ـ در یکی از سخنان گهربارشان می‌فرمایند: ” مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبانش در امان باشند “.
بنابراین اگر باورهای ذهنی بر سلوک و رفتار عملی تاثیرگزار نبود و زندگی روزمره را متحول نساخت، باورهای مورد نظر و مطلوب قرآن کریم به شمار نمی‌آیند، چون در هیچ کجای آن کتاب آسمانی و منهج و منهاج حیات ایمان و اسلام تعریف لفظی نشده‌اند ـ همچون کتابهای کلامی و علمی ـ بلکه ویژگی‌ها و تکالیف فرد مٶمن و مسلم تبیین شده‌اند تا این نکته مهم و حیاتی را دریابیم که باید باورهای ذهنی حرارت بخش قلب و روشن‌گر زندگی باشند تا در تبار مردان به حساب آمده و از زمره دونان فاصله بگیریم؛ به قول مولانای رومی:
کار مــردان روشنی و گرمی است
کار دونان حیله و بی‌شرمی است
جان کلام اینکه: برای پیوستن به خیل مردان و صالحان و دوری از گروه دونان و بدکاران نیازمند آنیم قلب و قالب حیات را با معلومات و شناخت‌هایمان منطبق و هماهنگ سازیم تا منشٲ و چشمه جوشان و خروشان خیری برای خود و دیگران بوده و نه تنها به کویری زیستن و گرفتار شدن در برهوت بی‌عملی اکتفا نورزیم که به ذخیره کردن مقداری کم از آب حیات نیز قناعت نکنیم. به تعبیر شیرین و رسای پیامبر امام و الگو همچون زنبور عسل باشیم که هم از طیبات و پاکی‌ها تغذیه و شهدگیری می‌کند و هم محصولات پاک و پالوده را در دسترس همگان قرار می‌دهد.
بارالها! همه ما را به لاله‌زار ایمان و اسلام مورد نظرت رهنمون فرما ـ آمین ـ.
احمد عباسی – بانه ـ ۷ / ٨ / ۹۷
