خبرها،نظرها

بر مزار دکتر مصطفی خرم دل

رسول رسولی کیا

امروز و در دومین سالگرد درگذشتش جهت زیارت قبر استاد فقید خرم دل به مقبرة الشعرای مهاباد رفتم… بر روح پرفتوح دکتر خرم دل سلام کردم و فاتحه خواندم… 

ولی عجب صحنه ای دیدم، قبری به تنهایی و غریب در گوشه ای از مقبره قرار داشت، تفاوت چندانی در مشاهدات امروز و دو سال پیشم احساس نمی کردم، امروز قبر او را تنها و متفاوت و ساده دیدم کما اینکه دو سال پیش او در بین ما غریب و تنها بود..

روی سنگ قبر اغلب خفتگان آن گورستان اطلاعاتی در باره شخصی که داخل آن آرمیده بود به چشم می خورد ولی قبر استاد خرم دل ساده و بی حاشیه بود!

با دیدن این همه سادگی و خاک خوردگی سنگ قبر مترجم فی ظلال القرآن به یاد آن روزی افتادم که خواستم با ایشان مصاحبه ای ترتیب دهم، با توجه به سابقه و شخصیت این مفسر نامی قرآن، سوالات را قبلاً با حساسیت و دقت فراوان نگاشته بودم ولی وقتی سوالات را تقدیمشان کردم و از وی خواستم زمان گفت و گو را مشخص کند فرمودند: دوست عزیز! آیا آدرس را عوضی نیامده‌ای؟! پاسخ دادم: خیر استاد و مفسر قرآن! فرمود: معلوم شد که نشانی را اشتباهی آمده ای، چون من نه استادم و نه مفسر قرآن، من مصطفی هستم بدون هیچگونه پسوند و پیشوند و القابی!

آری، صدق و خلوص و بی ادعایی از قبر مبارکش نیز قابل مشاهده بود!

با دیدن این صحنه و در حالی که در فکر فرو رفته بودم چند متر پایین تر، سنگ قبری نگاهم را به خود جلب کرد که تمام ریزه کاری های دوران زندگی صاحبش بر آن نگاشته شده بود طوری که گویی قرار است خداوند مطابق این سنگ نبشته ها با صاحب آن رفتار کند! با خود گفتم: خدایا! اکنون بیشتر فهمیدم که این مرد از تبار ما نبود زیرا او علیرغم انبوهی از کمالات که داشت هیچ کدام را بر سنگ قبرش ننوشته است تا مبادا خدای ناکرده ریایی رخنه کند!  

او برای خدایش بر سنگ قبرش ننوشت که قرآن را با سه زبان کوردی و فارسی و عربی ترجمه کرد ه است، زیرا نیک می داند که خیلی وقت است این کارها در پرونده اعمالش ثبت و ضبط شده است!

از روی سنگ قبر استاد خرم دل نمی توان فهمید که او مترجم تفسیر نامی فی ظلال القرآن بوده است، زیرا او اکنون در کنار صاحب فی ظلال که با لبخند به دیدار خدایش شتافت، قرار گرفته است!

اگر چه استاد فقید در ادبیات کوردی صاحب اثر و قلم بود و خیلی بیشتر از مدعیانی که با کبکبه و دبدبه هایشان در حیات و ممات گوش زمان را کر کرده اند، عاشق مام و میهن بود، ولی از روی سنگ قبرش هرگز نمیتوان خواند که او به زبان مادری خود خدمتی کرده است!

آری، دوستان و عزیزان، نیک بدانید که آن مرد آنجا و در بین مردگان هم متفاوت و ساده، درست مانند زندگی دنیایی اش می درخشد!

یادتان رفته است وقتی در خانه به زیارتش می رفتیم چگونه خودش به پذیرایی از ما می پرداخت و وقتی در خیابان راه می رفت و خرید می کرد از تمام حرکات و سکناتش سادگی و خلوص تراوش می کرد؟!

یادداشتم را با این خاطره در باره استاد فقید به پایان می رسانم ..

به دانش آموزانم گفتم: سرگذشت یکی از مفسران قرآن را به عنوان فعالیت بنویسید، گفتند: می توانیم از اینترنت استفاده کنیم! گفتم: خیر! گفتند: آخر ما مفسر قرآن، کجا پیدا کنیم؟ یکی از آنان که می خواست راه حل ارائه دهد گفت: پدرم در کردستان عراق شخصی را می شناسد که گویا قرآن تفسیر کرده و کتابش را چاپ کرده است! دیگری گفت: چه خبره، من آدرس نزدیک تری سراغ دارم، شهر کرمانشاه گویا چند مفسر قرآن وجود دارد!

گفتم: من از شما می خواهم سرگذشت یکی از مفسران قرآن شهرتان، مهاباد….، 

یکی از دانش آموزان با شنیدن نام مفسر قرآن مهاباد سخنم را قطع کرد و با برآشفتگی خاصی گفت: آقای رسولی کیا! ما را گرفته ای! مهاباد و مفسر قرآن!

گفتم: آری در شهر مهاباد شخصی وجود دارد که قرآن را با سه زبان عربی و فارسی و کوردی ترجمه و تفسیر کرده است! یکی از دانش آموزان که قرائتش خوب بود پرسید: آیا آن مفسر و مترجم قرآن زنده است و راه می رود؟ جواب دادم: آری! او مثل من و شما اکنون در این شهر زندگی می کند!

دو باره پرسید: آیا می توان او را دید و از نزدیک با وی گفت‌وگو کرد؟

گفتم: بله شما کافیست امروز برای نماز جماعت مغرب به مسجد حاج احمد بروید که او را آنجا و در بین نمازگزاران خواهید یافت!

پرسیدند: چگونه او را بشناسیم او چه مدل کت و شلواری به تن دارد؟!

گفتم: او لباس بسیار ساده ای به تن دارد و در واقع یکی از ساده ترین اشخاص مسجد اوست!

پرسیدند: نام او چیست؟ گفتم او کسی نیست جز دکتر مصطفی خرم دل!

سکوت عجیبی بر کلاس حکم فرما بود و همه در حیرت و فکر بودند…

گفتم: علاوه بر گفتگویی که با وی انجام می دهید با ایشان نیز عکس یادگاری بگیرید و آن را برایم ارسال کنید! 

دانش آموزان آنقدر خوشحال بودند که با خنده و با صدای بلند گفتند: آقا معلم! اجازه بدهید همین الان راهی مسجد شویم! گفتم: عجله نکنید ان شاءالله تا آخر هفته فعالیت را آماده کنید!

همان شب چند عکس مشترک دانش آموزان و دکتر خرم دل بدستم رسید…

یکی از دانش آموزان زنگ زد و گفت: دکتر خرم دل واقعاً شخصیت بسیار بزرگ و متواضعی دارد، آن قدر با ما ساده و صمیمی بود که خجالت می کشیدیم! گفت: فردا هم دوباره خدمتشان می رسیم زیرا او به ما گفت: اگر فردا بیایید یکی از کتاب هایم را به عنوان هدیه به شما می دهم!

آری او مصطفایی خرم دل بود که با کردار قبل از گفتار همه صاحبان دل را مجذوب خویش کرده بود و طوری زندگی می کرد که آرامش و طمانینه از گوشه گوشه آن محسوس و ملموس بود...

چند سالی بود هر از چندگاهی و اغلب به اتفاق مهمانانی از کرمانشاه و سنندج برای کسب انرژی دینی و معنوی خدمت مرحوم خرم دل می رفتیم و وقتی از آنجا بر می گشتیم اگر چه به ظاهر پای منبر و سخنرانی کسی ننشسته بودیم و تنها چند سخن ساده از میزبانمان شنیده بودیم ولی همه، کوچک و بزرگ و زن و مرد خشنود بودیم، گویی در چنته آن مرد اهل دل برای همه حتی کودکان خردسال هاله ای از انرژی مثبت و دلخوشی وجود دارد!

خداوندا اگر چه ما با از دست دادن این رادمرد غمین شدیم از تو میخواهم این مصطفای خرم دل ما را با مصطفای مُرسلت که در دنیا خیلی هوایش را داشت محشور بگردان.

خداوندا! این مفسر قرآن مهابادی را با ابوموسی اشعری و زید بن ثابت و ابوبکر صدیق و منشاوی و سید قطب و … محشور بفرما..

آمین

رسول رسولی کیا

چهارم خرداد ۱۴۰۱ شمسی

نمایش بیشتر

رسول رسولی کیا

@نویسنده و مترجم @ آذزبایجان غربی - مهاباد @ شغل : دبیر آموزش و پرورش

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا