به بونه ی له دایک بونی پیغه مبه ری ئازیزمان
هه زاروچوارسه دو هه شتاو حه وت سال له مه وبه ر، له شاری مه ککه چه قی زه وی، له په نا که عبه ی پیروز موحه ممه دی موسته فا، له دایک بو.
به رزو به ریزیک که له گه ل له دایک بونی ئه و ، مروفایه تی جاریکی دی له دایک بویه وه.
خودایه هه رکه سیک به غه یری زاتی تو له وه صفی ئه وخوشه ویسته عاجزه
تو بوی که ئه وت به ساحیبی خولقی عه زیم نیودیر کرد وَإنَّک لَعَلَی خُلقٍ عَظِیم
هه ربوخوت فیری ئه ده بی جوانت کرد وَأدَّبَنِی رَبِّی فَأحسَنَ تَأدِیبِی
فرمانیشت له سه رئه وه برایه وه روژی پینج که ره ت نیوی خوشی ئه و له په نا نیوی موباره کت له مناره ی مزگه وته کان بیته گویمانه وه وروحمان نه وازیش بدا أشهَدُ أن لَا إلَهَ إلّا الّله وَأشهَدُأنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه
خودایا تیشکیک که له نوری ئه زه لی تو سه رچاوه بگری به دریژایی روژگاره کان هه موچاوه کان وعه قله کان ماتو حه یران ده کاو هیچ بیریک ناتوانی پله وپایه ی هه ست پی بکا.
ده هه ر به رزو پیروز بی سال هاتی له دایک بونت ئه ی پیغه مبه ر گیان قه ده مت له سه رچاومان ئه ی خوشه ویستمان، ئه ی رابه رمان، ئه ی به بی تو ژیانمان ژان. ئیمه ش وه ک خدمتکاری دینه که ت پیروزبایی له دایک بونت لی ده که ینو و ده نگمان ده خه ینه پال ده نگی شاعیره وه که ده لی:
ئه ی پیغه مبه ری غه مخوری ژیان له دایک بونت پیروز له هه موان
هه وری ره حمه تی ئاسمانی شاری بوشادی خه لکی ماندو وخه میاری
ئه ی پیغه مبه ری داد وته بایی رینیشانده ری ئاشتی و برایی
تو خوشه ویستی لای هه مومانی خاوه ن په یامی ئازادی وجوانی
ئه ی سوزو ره حمه ت بو گشتمان هه مو ئومیدی دلی مروفی ماندو
تو خه نده ت خسته سه ر لیوی هه موان هه نا سه ت دایه سپیده ی به یان
ئامیزی گه رمی خه لکی بی نه وا مه شخه لی ریگاو چرا له شه وا
تو سروه ی نازو سه رچاوه ی شادی سرودی ژیانو بانگی ئازادی
ئه ی پیغه مبه ری سه روه ری دونیا بو ئیمه ژیای نه بو خوت ته نیا
به قه ت گوفتارو کرداری چاکت درود وسه لام له گیانی پاکت
تو به خیر هاتی توخیرت هانی نمه ی بارانو کانیاوی ژیانی
توفیرت کردین به ئاکارو دین بوخواپه ره ستی وخوشی گه ل بژین
ماموستا ئیسماعیل ئیبراهیمیان- مه هاباد
ده ست و چاوت خوش کاکه گیان !