بیا ای دل)(شعر)

بیا ای دل ، بیا از خود گُذر کـن/
به ســوی خالقِ ، عالــم ســفر کــن/

گُذر از این سفر بر آن ، چه نیکوست/
بیا ای دل ، بیا ریســــــــــــکِ خطــــر کــن/

در این دنیا نشانها ، بی خطر نیست/
بیا حرصِ ، نـشـــان از سر به در کــــــن/

به افکارت، قـنـــاعـــت را بیفــــزای/
طـمــع ورزی به دنیا را بە در کـــن/

ندارد بُن ، بِحار دردســــــرها/
بیا دُردی ، دوای دردِ سر کن /

ســرایِ جاودان، خـــواهی و عِزّت/
ز نیکی خوودکی زرّین بە سر کن/

اگر خواهی، شوی محبوب یزدان/
بیا در راه او ، کـســــــــبِ هنــــــر کن/

صــــــفای دل ، بــه غـیـــرِ او مَیــــالای/
به نوشش نیش دوری چاره سر کن/

نکویی کن ، در این دنیا که هستی/
چراغــی ، توشــه یــی ، بهرِ سـفر کن/

کســــی را ، عمـــرِ جاویدان ندادند/
چنین فکری ، ز افکارت به در کن/

«غریب» و در به در باشی چه بهتر/
ز مغــــروری ، بـه دنیایت حـــذر کـــن/

هلا سر زن کە دنیا،کِـشـتـــزار است/
غفــیـــلان و ، خــودی را باخبـر کـــن/

سر انجامِ نکو خواهی ، صبور باش/
طــــمع ورزی ، از دل زیـرو زبـر کـــــن/

مــقــام دنیـــوی ، عــاریّت تُـســـــــت/
ازان بگذر ، شبت بی شام بسر کُن/

سبک رَو چون ، عیاران در کمینند/
تُهــی هــمـیان و ، رَندانه ســــفــر کن/

۲۱ / ۹ / ۱۳۹۵ شمسی اسماعیل رضائی بیستون