آیا در میان کردها کسی به عنوان اصحاب پیامبر(ص) شناخته شده است؟
نویسنده ی تاج العروس می گوید: کردها یکی از نژادهای معروف و شناخته شده می باشند که از قبائل مختلف و شعوب متفاوت تشکیل شده اند.
در مورد اصل و ریشه و نژاد کردها حرف و حدیث بسیار است ؛ برخی می گویند: نژاد ملت کُرد از فردی به نام کُرد پدید آمده است و ابو یقطان بر این باور است که کُرد پسر عمرو پسر عامر فرزند صعصعه می باشد.
کلبی هم می گوید : که کُرد فرزند عمرو مزیقیاء بوده و زمانی که سیل عرم که به عنوان عذاب الهی بر قوم سبا فرود آمد و مردم یمن به خاطر گناهان این قوم متفرق و پراکنده شدند ، کردها در شمال این منطقه قرار گرفته و سکنی گزیدند.
برخی بر این باورند که کُردها از نژاد ربیعه فرزند زرار و برخی می گویند که از نسل مضر پسر زرار هستند .
جماعتی هم معتقدند که کُردها از طایفه ی کُرد بن کنعان بن کوش بن حام هستند.
اما ظاهرا نسل آن ها به سام فرزند حضرت نوح بر می گردد که دارای طائفه های متعددی می باشند که به سورانی و گوران و عمادی و حکاری و محمودیه و بختیه و بشویه و جوبیه و زرارییه و مهرانیه ، هارونی و لُری و … مشهور و معروفند و ازمناطق زندگی آنان می توان به سرزمین های فارس و قسمتی از عراق و آذربایجان و هولیر و موصل اشاره کرد.
کردها مردمی هستند که در غرب قاره ی آسیا در موازات رشته کوه های زاگرس و طوروس که آن را کردستان بزرگ می نامند، زندگی می کنند و در نقشه ی جغرافیایی امروزه کردستان از شمال شرق به عراق ، از شمال غربی به ایران ، از شمال شرقی به سوریه و از جنوب شرقی به ترکیه متصل است.
البته ناگفته نماند علاوه بر این مناطق تعداد محدودی از کردها در جنوب غربی ارمنستان و برخی از مناطق آذربایجان و لبنان سکونت دارند.
اما در مورد جواب سوال فوق که آیا کسی از ملت کُرد به عنوان صحابی در تراث اسلامی ثبت شده است ؟
در جواب این سوال باید گفت: که در میان اصحاب به جز گاوان کُردی کس دیگری را سراغ نداریم.
ابن اثیر و ابو نعیم و حافظ ابن حجر و ابن منده در روایات متعدد ذکر کرده اند که پیامبر (ص) بارها از گاوان کُردی نام برده و یاد کرده است.
و حدیث ( من تزوج امراه و هو ینوی الا یعطیها الصداق لقی الله و هو زان) را گاوان کُردی از پیامبر (ص) روایت نموده است . که معنایش چنین است.
هر مردی که زنی را به نکاح خود در آورده و قصد پرداخت مهریه اش را نداشته باشد، در حضور خدا زناکار به حساب می آید.
حسن ختام را به این فرموده ی پروردگار و پیام های این آیه به پایان می بریم که فرمودند:
ای مردم ما شما را از زن و مردی آفریدیم و شما را به شعوب و ملت های مختلف و متفاوتی در آوردیم ، برای اینکه یکدیگر را بشناسید و بدانید که ارجمند ترین شما پیش خداکسی است که تقوای او را مراعات کند.
با توجه به این آیه به این نتیجه می رسیم که خداوند به ظاهر و رنگ و نژاد و صورت و سیما و اصل و نسب و ملیت انسان ها توجه نمی کند بلکه آنچه را که پیش وی ارزش و اعتبار دارد بندگی است و هر آنکه را اهل عبادت و بندگی و قلبی سلیم باشد لیاقت قرب و محبت خدا را از آن خود کرده است.
خداوند این توفیق را رفیق ما کند که قرب وی را بجوییم و ره وی را بپوییم و محبت وی را کسب کنیم.
تهیه و ترجمه : عبدالرحمن رسولیان بانه
