این فرموده که یک صحابه کورد پدر حارث که خدا از او راضی باشد از پیامبر (ص) شنیده که فرمود:
مجازات شخصی که می خواهد مهریه زنش را نپردازد!
( وعن میمون الکردی عن أبیه رضی الله عنه قال سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول أیما رجل تزوج امرأه على ما قل من المهر أو کثر لیس فی نفسه أن یؤدی إلیها حقها خدعها فمات ولم یؤد إلیها حقها لقی الله یوم القیامه وهو زان وأیما رجل استدان دینا لا یرید أن یؤدی إلى صاحبه حقه خدعه حتى أخذ ماله فمات ولم یؤد دینه لقی الله وهو سارق )روایت از طبرانی در صغیر و الأوسط و روایت ثقات صحیح ترغیب و ترهیب ۱۸۰۷ ترجمه : از شخصی موسوم به میمون یا جابان کوردی به نقل از پدرش روایت شده که که گفته است : از پیامبر خدا(ص) شنیدم که فرمود: هر مردی که زنی را با مهریه ای خواه کم یا زیاد به عقد خود درآود و تصمیم نداشته باشد که حقش (مهریه اش) را بپردازد و بدینگونه فریبش دهد تا اینکه بمیرد و در حالی که مهریه اش را پرداخت نکرده باشد سوگند به خدا در روز قیامت او به عنوان یک مرد زناکار در نزد خداوند به حساب می آید، و هر کسی که چیزی را از کسی قرض بگیرد و قصد برگرداندن آن را به صاحبش نداشته باشد و بدین گونه او را فریب دهد تا مالش را بخورد و بمیرد ؛ سوگند به خدا این مرد دزد در روز قیامت در نزد خداوند ، حساب دزدی برایش باز می شود..
جامعه کوردی در ترازوی این حدیث نبوی
متاسفانه در جامعه امروزی ما خیلی زیاد مهریه زن به ناحق از او سلب می شود ؛ مهریه ای که خدا به آنها داده است؛ آری در مورد مهریه می بینیم کسانی را که برای خواستگاری زنی اقدام می کنند و برای بدست آوردنش همه شرط و شرایط را می پذیرند و مهریه ی توافقی را – کم یا زیاد- در سند نکاحیه می نویسند و بخشی از آن را به عروس می دهند ولی بقیه را به صورت قرض و نزد خود نگه می دارند!
البته این که بخشی از مهریه نقد و بخشی هم قرض باشد از لحاظ شرعی درست است چون طرفین با هم به توافق رسیده اند ؛ ولی مرد نباید این گونه فکر کند و در نظر داشته باشد که مهریه قرض را که حق مسلم زن است هرگز به او ندهد! چرا که پناه بر خدا اگر مرد بمیرد و این مهریه مقرر را به همسرش نداده باشد در روز قیامت و در نزد خداوند مثل فرد زناکار با او رفتار می شود!
و همین طور است حساب و کتاب کسی که مبلغی را از شخصی قرض می گیرد ولی به او بر نمی گرداند و بدین گونه او را فریب می دهد و قرضش را پرداخت نمی کند ؛ اگر او در این حالت بمیرد قطعا نزد خداوند در روز قیامت به عنوان یک دزد با او رفتار می شود.
باید بدانیم مهریه زن و هر قرض دیگری که آن را بازپرداخت نکرده باشیم در روز قیامت بابت آن باید حساب پس بدهیم آن هم روزی که پولی نداریم که قرض را ادا کنیم ؛ بلکه کارهای خوب ما را در مقابل قرض به صاحبان قرض می دهند و اگر هم عمل صالحی نداشته باشیم بدی ها و گناهان آنها را برای ما می نویسند !
پیامبر(ص) می فرمایند : (من مات وعلیه دین فلیس ثَم دینار ولا درهم ولکنها الحسنات والسیئات )روایت صحیح الترغیب و الترهیب ۱۸۰۹ ( کسی که بدهکار بمیرد چون در روز قیامت درهم و دیناری وجود ندارد تا با آن تسویه حساب نماید ؛ پس با دادن کارهای خوب وی به طلبکاران و گرفتن بدیهای طلبکاران و نوشتنش در کارنامه عمل بدهکاران میان آنان حسابرسی می شود)
پس با دادن کارهای خوبی که دارد به طلبکار باید بدهی اش را بپردازد و یا باید به جای بدهی، گناه صاحب قرض را به عهده بگیرد!
احادیث دیگر رسول الله در این مورد زیاد هستند ولی به منظور پرهیز از اطاله سخن از ذکر آن خودداری می کنیم و کسی که می خواهد در این زمینه بیشتر بداند به کتاب صحیح الترغیب و الترهیب در شماره ۱۷۹۷ مراجعه کند .
من بیشتر دنبال این می گشتم که نام این صحابه ی کورد(رض) را پیدا کنم که این حدیث ارزنده نبوی را از زبان وی دیدم که از پیامبر(ص) روایت می کند ؛ بدین گونه متوجه شدم و پی بردم که که ما کوردهای امروزی چقدر از این موضوع مهم فاصله داریم و دور شده ایم؟!
دوست داشتم برای همه کوردها آشکار شود که عدم پرداخت مهریه زنان و یا هر قرض دیگر چه گناه بزرگی است، و همچنین مایل بودم که این صحابه گران سنگ کورد (رض) را به ملت کورد و هم زبانانش معرفی کنم به امید اینکه ما هم برای پایبند بودنمان به دین اسلام به آن صحابی راوی حدیث نگاهی بیندازیم و از او الگو بپذیریم.
و همچنین هشداری برای ما باشد که احتمالا تاکنون در این زمینه سهل انگاری هایی از ما سرزده و به خودآییم و از گناه خوردن حق زنانمان پرهیز کنیم.
نکته ای سودمند
از قضا صاحب کتاب « اسد الغابه» الحافظ عز الدین أبو الحسن علی بن محمد بن عبد الکریم الجزری مشهور بە ” ابن الأثیر ” که از این صحابی کورد نام برده و او را به عنوان راوی حدیث معرفی می کند هم یکی از دانشمندان کورد می باشد ؛ مورخی که با علمش خدمت زیادی به اسلام کرده است .
نام این صحابی آنگونه که در منابع دیگر هم آمده است و از او صحبت به میان آمده است عبارت است است : أبو میمون، یقال: اسمه جابان. سمع النبی صلى الله علیه وسلم غیر مره ) پدر میمون، که گویا نامش جابان بوده است. شخصی که بیش از یک حدیث را از رسول الله شنیده و روایت نموده است.
ترجمه: ناهید ایران .
منبع : بزاف
