گاهی غریزه در جوان به جوش می آید و او را وادار می نماید به وسیله دستش منی را (آب نطفه )از بدنش خارج کند تا این جوش وهیجان فروکش کند و اعصابش آرام شود.
اکثر علما این کار را حرام می دانند و امام مالک دلیل حرام بودن آن را آیه های ۵-۷ سورء مؤمنون می دارند،که می فرماید: وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ
منان کسانی هستنند که عورت خود را حفظ می‌کنند مگر از همسران یا کنیزان خود ، که در این صورت جای ملامت ایشان نیست . اشخاصی که غیر از این ( دو راه زناشوئی ) را دنبال کنند ، متجاوز ( از حدود مشروع ) به شمار می‌آیند و زناکار می‌باشند.
نزدیکی ازهمسر و کنیز گناهی ندارد، کسانی که از این حد مشروع تجاوز نمایند ظالم و متجاوز می باشند(استمناء)جزءلذت جویی از همسرو کنیز حلال نمی باشد،پس باید حرام باشد.
از امام احمد حنبل روایت شده است:که منی(آب نطفه) فضله های بدن است که خارج نمودن آن جایز است،مانند حجامت.امام ابن حزم نیز نظرامام احمد را تأیید نموده است.
علمای فقه حنبلی دو شرط را برای جواز(استمناء)قرار داده اند
اول :بیم ارتکاب زنا. دوم:عدم استطاعت بر ازدواج .
امکان دارد شخص هنگام فوران غریزه جنسی مرتکب حرام شود مانند جوانی که درغربت درس می خواند و یا کار می کند و اسباب وامکانات فساد برایش آماده است و بیم آن دارد دچار زنا شود، د ر چنین حالی ، نظرامام احمد را قابل تأیید است واشکالی نیست که این جوان به (استمناء)متوسل شود وآتش غریزه اش را خاموش نماید البته به شرط اینکه در این امر اسراف نکند و آن را جزء عادت خود قرار ندهد.
پیامبر به جوانانی که قدرت ازدواج ندارند صبر و شکیبایی سفارش می کند و آنان را ارشاد می نماید که خدا را بر اعمال خود ناظر بدانند و برای آرام ساختن غریزه جنسی روزه بگیرند آنجا که می فرماید :
” ای جماعت جوانان هر یک از شما که می تواند نفقه وخرج زن را تأمین نماید باید ازدواج نماید چون ازدواج بهتر چشم و ناموس را محفوظ می کند و کسی که قدرت تأمین نفقه را ندارد،لازم است روزه بگیرد،چون روزه باعث ضعف غریزه وحفظ شخص خواهد بود.” ————————————–
منبع: کتاب حلال وحرام در اسلام مؤلف :یوسف قرضاوی مترجم:حسن زاده انتشارات : نشر احسان
