” آثار سحرآمیز هدیه در عرصه دعوت و دعوتگری”
پیامبر اسلام صلی الله علیه و سلم می فرماید : به همدیگر هدیه بدهید تا محبوب هم شوید”
استاد حسن البنا در یکی از خاطراتش می نویسد:
در یکی از مساجد شهر اسماعیلیه ، بین مغرب و عشا کلاسی عمومی داشتم ؛ کلاس ، خوشبختانه مورد استقبال مردم قرار گرفت و آثار خوبی به دنبال داشت.
ولی یکی از روحانیان که اغلب، کارش بگو مگو و پرداختن به مسائل حاشیه ای و به چالش کشاندن سخنران و دعوتگران بود ،خواست اینجانب را که مشغول تعریف کردن داستان حضرت ابراهیم علیه السلام بودم به چالش بکشد !
ابتدا از من پرسید: نام پدر حضرت ابراهیم چی بود؟!
با لبخند پاسخ دادم : نام پدرش تارِخ ـ با کسر راء ـ بوده و عمویش نیز آنگونه که قرآن می گوید ؛ آزر نام داشته است ؛ البته در زبان عربی منافاتی بین این دو نیست.
گفت : ولی اسم پدر حضرت ابراهیم تارُخ بود نه تارِخ !
گفتم: خوب ؛ تارِخ باشد، علی ای حال اسمی است غیر عربی و تلفظ صحیح آن بستگی دارد به شناختی که از آن کلمه داریم ؛ در ضمن هدف عبرت گرفتن از این داستان است نه دانستن نام پدر آن حضرت.
ظاهرا روحانی یادشده درنظر داشت در همه جلسات آینده کلاس، از این روش استفاده کند ؛ امری که باعث پراکنده شدن شرکت کنندگان می شد!
پس به فکر چاره افتادم ؛ او را به خانه ام دعوت نموده و از او احترام ویژه ای گرفتم و دو کتاب رات هم به عنوان هدیهتقدیمش نمودم … آن روحانی خیلی خوشحال شد!
و از آن روز به بعد مرتب در کلاس حضور می یافت و با جدیت از مردم دعوت می کرد که در آن، شرکت کنند و حدیث نبوی “تهادوا تحابوا” در خصوص من و او صدق پیدا کرد.
به نظر می رسد تاثیر هدیه دادن تنها در ایجاد محبت بین هدیه دهنده و هدیه گیرنده منحصر نباشد؛ بلکه آثار دیگری نیز دارد؛ از جملە جلوگیری از خطرات احتمالی و گستردن راه دعوت جلوی دعوتگر و مضاعف نمودن توان او جهت توسعه دعوت اسلامی و متقاعدنمودن مردم جهت گوش فرادادن به سخنان او و انجام پروسه فراگیری در فضایی آرام و بی سر و صدا .
منبع : کانال تلگرامی دکتر وصفی ابو زید
✍ ترجمه : یوسف ساجدی
