«دعوتگری» را از حسن البنا بیاموزیم!

امام شهید ” حسن البنا” به من آموخت که: اسلام نظام جامع و فراگیری است که همه مظاهر زندگی را در بر می‌گیرد. لذا اسلام هم دولت و میهن یا حکومت و امت و هم اخلاق و قدرت یا رحمت و عدالت و هم فرهنگ و قانون یا دانش و دادرسی و هم ماده و ثروت یا کسب و کار و توانگری وهم جهتد و دعوت یا ارتش و اندیشه می‌باشد. همچنانکه یک عقیده صادقانه و عبادت صحیح نیز-به موازات یکدیگر-است.

از شهید حسن البنا یاد گرفتم که دعوتگری که در بین مردم و جامعه فعالیت دارد همانند آب جاری و پاکی است که در ذات خویش پاک و دیگران را نیز پاک میکند و هیچ چیزی آن را متعفن و بدبو نمی‌کند بجز ایستادن و توقف نمودن.

از شهید حسن البنا آموختم که نخستین گامهای پیروزی در دعوت، باور و امید داشتن به آن می‌باشد.

از حسن البنا آموختم که: مردم در قرآن به دو گروه مسلمان و غیر مسلمان تقسیم و مسلمان نیز به سه گروه تقسیم می‌شوند؛
۱- کسانی که بر نفس خویش ستم روا داشته‌اند.
۲- کسانی که راه میانه را رفته و گاهی ستم و گاهی هم به به کار خیر پرداخته‌اند.
۳- و کسانی که در کارهای خیر پیشی گرفته‌اند.

امام شهید ” حسن البنا” به من آموختم که: آزاد کردن ملت و میهن از یوغ ستمگران و مستکبران محقق نخواهد شد مگر اینکه اصلاح را از دورن خود و خانواده شروع و سپس آن را به جامعه وحکومت گسترش دهیم… واین همان چیزی است که امام شهید جوانان را بسوی آن فرا میخواند.

امام شهید به من آموخت که: از غیبت و خدشه دار کردن شخصیت دیگران بپرهیزم و تنها به نیکی از دیگران یاد کنم.

امام شهید به من آموخت که: روزانه باید بیشتر از یک جزء و در طول ماه مروی کامل بر کلام الله مجید داشته و آن را مطالعه نمایم.

امام شهید به من آموخت که: پیروزی تلاشگران عرصه دین و دعوت به طور قطع محقق خواهد شد هر چند تعدادشان
معدود باشد.

امام شهید به من آموخت که: برای رسیدن به هدف باید از جان و مال و وقت و زندگی مایه گذاشت؛ زیرا هیچ جهاد و کوششی بدون قربانی دادن به ثمر نخواهد نشست.

از حسن البنا آموختم که: این امت به سرانجامی نخواهد رسد مگر با تمسک به قرآن و سنت و پدیدار گشتن افراد صالح و مصلحی در میان آن.

از شهید ” حسن البنا” آموختم که: یک انسان واقعی توانایی بنیاد نهادن یک امت را دارد.

امام شهید به من آموخت که: هر زمان میان امت اسلامی دعوتگرانی راستین وجود داشته که امر به معروف و نهی از منکر انجام می‌دادند، عاقبت این امت بخیر است.

از ” حسن البنا” آموختم که: عقیده صحیح پایه و اساس دعوت، حکمت گمشده مومن و دستهایی که بخشش را قبول دارند نباید که نا امید شوند .

گردآوری و ترجمه : عبدالله احمدی