دەعوەتی سروشت

(فَانظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ کَیْفَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ ذَٰلِکَ لَمُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ)
[روم /۵٠]

سه‌یری ئاسه‌واری (په‌یدا بوان به‌) بارانی خوا بکه‌ (وه‌ک کشتوکاڵ و گژوگیا و دار و دره‌خت)

چۆن زه‌وی زیندوو ده‌کاته‌وه‌ دوای مردن و وشک بوونی ..
به‌ڕاستی هه‌ر ئه‌و خوایه‌ زیندوو که‌ره‌وه‌ی مردووانیشه‌ و
هه‌ر ئه‌ویش به‌ده‌سه‌ڵاته‌ به‌سه‌ر هه‌موو شتێکدا.

کاتێ کە بەهاری تەبێعەت دێتە پێش ،

دەنگ و رەنگی وڵات ئەگۆڕیێ،

بوونەوەر لیباسی تازە ئەکاتە بەر؛

خەڵکی هەر یەک بە بیرو بۆچونێ ،

رو ئەکەنە دەشت و دەرو شاخ و چیاکان؛

هەر چەن لە زاهێر شێوەی چونە دەرەکان وەکو یەکن!

بەڵام بیرەکان جیاوازن؛

یەکێ راۆچیە و کەۆ بە دەستە و تفەنگ لە شانە؛

یەکێ لە بیری رابواردنە و چونەکەی بۆ گەشت و سەێرانە؛

یەکێ بۆگژو گیا هاوردنه؛ بەشێ لە بەهار بردنە؛

یەکێکیش بۆ خوێندنەوەی کتێبی تەبێعەت و عاڵەمی هەستیە و دەرس وەر گرتنە؛

تا بە بینینی ئاسارو دەسکاری بە دیهێنەری ئەم بونەوەرە جوانە؛

وەزیفەی خۆیان بناسن و ئیتاعەت و گوێ ڕایلی خۆیان دەر ببڕن و
سەری کڕنوش و بەندەگی بۆ خاوەنی ژیان دا نەوێنن!!.

هاوڕێانی خۆشە ویستم ئێوە لە کام دەستەن؟!

ئەوا سرشت بە زوانی حاڵ بانگەواز ئەکا و ئەڵێ :

ئازیز! سەیری تەبێعەت کەن ، که چۆن به جوانی ئەدرۆشێ/
ئەم لیباسەی له کوێ هێنا ، کەوا بەم شێوه ئەی پۆشێ !/

ئازیز بـڕوا ئەۆ گـۆڵانه ،کەوا هەر یەک له رەنگـێکـن/
هەر یەک دارای بـۆنێ خاس و ، دڵ رفێن و قەشـەنگێکن !/

ریشەی هەموان له یەک خاکەو، هەواو بانیان یەک هەوایه/
ئاۆوتێشکی خۆریشیان یەک، بەڵام رەنگ و بۆن جیایه!/

سەرنج بده‌ن زۆر به وردی ، بۆ ئەو گەڵا و بەرگی داره !/
دوێنی نەیبو! له کوێ هێنای؟ لای کام خەیات لەم بازاره/

سەێری خۆت و ئەترافت که، هەمو عالەم به تێکڕایی !/
ئەڵی هەموی دروس بونی، بێ مەبەس بێ و به خۆڕایی؟!/

ئازیز ! هەرگیز بڕۆا ناکەم ، وەهابیرێ رێ کەوێ لات!/
وەها فیکرەێ له مێشکت بێ و هەڵە بونی له نێو بڕوات !/

ئەم هەمو نەخش و نیگارەی،که وا خالق به تۆی داوه !/
ئەم هەمو نەزمه بێ وێنەی ،له ناۆ عالەم له بەر چاوه !/

یا ئەم تەغیرو گۆڕیانەی، له ناۆ ژینگە که ئەی بینی !/
له سەر سەۆزی بەهـارانی ، تاداخ و سوری هاوینی !/

له گەل زەرد بونی پاییزی، یاسپـــی بونی زستانی !/
به سەرکەوتن له شاخ وداخ،به رابواردن ،به وستانی!/

هەمو کاتی مامۆستایه و، فیر کەره بۆ خوێنکاری ژیر/
ئەڵێ پێمان به زوانی حاڵ ، قیامەتتان
مەبەن له بیر !/

چونکه لەم دۆنیا ،(غەریب) ن قەد به غۆربه ت مەبەستن دڵ/
له بیر سازینی ماڵا بن ، مەغـرور مەبــن به کەپـرو گۆڵ !/

ئیسماعیل رزائی (غه‌ریب) کرماشان حێکمەت ئاوا/