آیا ما مسلمانان امروزی، برادران پیامبریم آنگونه که خودش می فرماید؟
روزی در خانه پیامبر محبوبمان محمد(ص)
خواننده عزیز! برای به تصویر کشیدن زندگی پیامبر(ص) ، از زمان سلف صالح تا کنون، صدها بلکه هزارها کتاب و جزوه نوشته شده ومنتشر شده است ، تعدادی از آن ها با جزئیات و طول و تفصیل و بعضی کوتاه و مختصر، هر یک از آنها به شیوه ای به تحریر و نگارش پرداخته است ، با گذر زمان و هر روز نوشته های بیشتری در این زمینه دیده می شود، در میان این نوشته ها ، گنجینه ای قوی و جالب از عبدالملک قاسم ، به نام((روزی در خانه پیامبرصلی الله علیه و سلم)) به چشم می خورد که واقعا دل ربا و جالب نوشته شده است و به چند زبان زنده دنیا ترجمه گشته است و همین گنجینه من را بر آن داشت تا آن را به زبان شیرین کوردی ترجمه کنم تا هم زبانانم نیز از آن بهره مند شوند.
اینک بخش نخست این سفرنامه
آنچه که در این روزگار به چشم می خورد این است که بیشتر مردم در حب پیامبر(ص) و عزیز دانستن وی به دو دسته تقسیم شده اند؛ عده ای که در دوست داشتن آن حضرت غلو می کنند و تا جایی که محبت او را به سر حد پرستش رسانده اند و برای خدا وی را شریک قرار داده اند(نعوذ بالله) مثل توسل جستن و پناه بردن به پیامبر(ص) .
و گروهی دیگر نیز هیچ عشق و محبتی نسبت به پیامبر(ص) درآنان مشاهده نمی شود ؛ به شیوه ای که آنها از زندگی و برنامه های آن حضرت کاملاً بی گانه اند و هرگز زندگی پیامبر برای آنها سرمشق و الگو نبوده و نیست.
برای همین بر این شدم که رفتار و اعمال پیامبر را الگو و اسوه قرار دهم و آنها را به شیوه ای ساده و روان به سمع و نظر شما برسانم .
اگرچه این نوشته های من مختصر هستند و تمام زوایای زندگی پیامبر(ص) را در بر نمی گیرد و آن گونه که شایسته است حق مطلب اداء نمی شود ؛ ولی از آن جایی که به گمان من پیامبر(ص) و زندگی روزانه اش و رفتار و اعمالش در زندگی مردم امروزی از جایگاه خاصی برخوردار نیست و مردم ما آن را فراموش نموده اند ؛ پس به منظور عدم تکرار و طرح مطالب ملال آور بر این شدم که از هر زاویه ای از زوایای زندگی پیامبر(ص) دو؛ سه دسته حدیث و سنت عملی آن حضرت را بحث نمایم.
چون در واقع پیامبر(ص) نه یک انسان ؛ بلکه امتی بود در دینداری و خداپرستی، در محبت و عشق ورزیدن و اخلاق ؛ و نمونه و سرمشق بی نظیری بود در این زمینه ها و برای پی بردن به این مطلب کافی است که خداوند در وصف وی می فرماید: وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (القلم4) تو دارای خوی سترگ و صفات پسندیده و افعال حمیده ای هستی.
اهل سنت و جماعت ، پیامبر(ص) را در مقامی که خداوند اعلام فرموده می بینند و معتقدند که محمد بنده و پیامبر خداست .
ما وی را از پدر و مادر و فرزند و حتی خودمان بیشتر دوست می داریم و تا به این حد بسنده می کنیم و بیش از این زیاده روی نمی کنیم و معتقدیم مقامی را که خداوند برای وی گذاشته کفایت می کند و در این راه ما ثابت قدم هستیم و نیازی نیست مولودی خوانی های آن چنانی برای وی بگیریم و در تجلیل و بزرگداشتش غلو افراط نماییم ؛ ولی در هرحال وی را از خودمان بیشتر دوست داریم و آنگونه که خدا خواسته فرمان وی را اطاعت می کنیم و هر آنچه را که وی از آن نهی کرده باشد از آن دوری می کنیم.
عاقل گوید که اون بنی آدمه بهترین همه مخلوقات عالمه
چهره زیبا و مُهر پیامبری خدا بر سر کل عالم تا افق و آن دور دست ها
خدا نام وی را هم نام خویش کرد در پنج فرض اذان نامش تا روزبقا
هم اسم خود اسمی به وی عطا کرد خدا محمود و احمد است هم نام وی
گرچه ما در این دنیا از دیدار وی محروم گشته ایم و فاصله زمانی زیادی بین ما و او افتاده است ولی از خداوند بزرگوار خواستارم از زمره کسانی باشیم که پیامبر(ص) در باره آنها می فرماید((دوست داشتم که برادرانم را می دیدم اصحاب عرض نمودند: مگر ما برادران شما نیستیم؟ پیامبر(ص) فرمود: شما اصحاب و یاران من هستید و برادرانم کسانی هستند که هنوز نیامده اند! اصحاب گفتند: ای پیامبر خدا آن هایی که از امت شما هستند و هنوز به دنیا نیامده اند را چگونه گونه می شناسی و تشخیص می دهی؟ پیامبر(ص) فرمود: اگر مردی اسبی تعلیم دیده داشته باشد و آن اسب به میان اسبانی سیاه و براق برود، آیا آن را نمی بیند و باز نمی شناسد؟ گفتند: بله ؛ آن را می شناسد؛ پیامبر(ص) فرمود: امت من هم در قیامت با دست و صورتی درخشان که آثار وضو بر آن دیده می شود و در حالی که من جلوتر از آنها بر لب حوض کوثر نشسته و انتظار آمدنشان را می کشم ، از دور هویدا هستند. ((حدیث مسلم))
از خداوند خواستارم که ما را از جمله رهروان آن حضرت گرداند و از سرچشمه سنت های وی سیراب گرداند و ما را در بهشت برین با وی جمع گرداند و بهترین پاداش را به پیامبرمان عطا نماید.
نویسنده: عبدالملک بن محمد بن عبدالرحمن قاسم
ترجمه به کوردی: خدر نژاد کوردستانی
ترجمه به فارسی: سه وزه حیدری
