ادبیاتداستانکوردی

زمانی که مادر از فرزندش عصبانی می شود(داستان)

مادر عصبانی

مادر از دست پسرش خیلی عصبانی بود و پسر می خواست مادرش را بخنداند و ناراحتی و عصبانیتش را از یادش ببرد، تا بدینوسیلە با وی آشتی کند،..

برای همین بە شیوە بچەگانەای مادرش را صدا زد وگفت:مادر جان ،مامانی! برای افطار چی داریم؟

مادرش با عصبانیت پاسخ داد : زهر مار!!

پسر با خندە و آرامش خاصی گفت: تو زهر مار هم بپزی خوشمزە می شود؛ چرا که دست پخت مادرم حرف ندارد!

مادرش با برافروختگی و عصبانیت فراوانی خطاب به او گفت: برو از جلو چشمانم دور شو…

پسر گفت : باشە می روم…ولی تو باید بخندی، تنها یک لبخند کوچک…

مادر: می گویم از جلو چشمانم دور شو ولم کن، بگذار کارهایم را بکنم !!

پسر: مامان ؛ راستی تا این اندازە از من ناراحتی !؟

مادر: نمی خواهم صورتت را ببینم ، برو و یاد بگیر کە چگونە بە مادرت احترام بگذاری!!

پسر: باشە ؛ ولی من هم از دست تو ناراحتم؛پس دیگر برنمی گردم وامشب را با تو افطار نمی کنم….

مادر: برو گورت را گم کن و هرجا دوست داری زهر مار بخور!!

پسر: باشە من رفتم و دیگر بر نمی گردم!!

پسردلش بە این خوش بود کە بیرون برود و برای مادرش هدیەای بخرد و بدین وسیله ناراحتی را از دل مادرش بیرون بیاورد وبا او آشتی کند ..چون می دانست مادرش خیلی مهربان است وسخنان تندی که می زند از ته دلش نیست و حتما او را خواهد بخشید…

بعد از دوساعت از گفتگوی پسر و مادرش،کم کم وقت اذان مغرب و هنگام افطار نزدیک می شد….

مادر بە بچە ها گفت: سفرە افطاری را آمادە کنیدتا دقایقی دیگر اذان مغرب است، ازته دل از این کە باسنگدلی  با پسرش رفتار کردە بود پشیمان بود و عا می کرد: خدایا فرزند نازنینم را حفظ کند و کاری کن هر چە زودتر برگردد!!

مادر غذای مورد علاقە پسرش را درست کردە بود و زیر لب با خودش می گفت: خدا کند کە پسرش زود برگردد ؛ چون این غذا بدون او لذتی ندارد و نمی چسپد!!

دختر مادر را صدا زد و گفت : مادر ، پنج دقیقە بە اذان ماندە است؛ غذا را سر سفرە بگذارم؟!

مادر:بلی دخترم غذا را روی سفرە بگذار و بە داداشت نیز زنگ بزن و بە او بگو کە زود برگردد ؛ ولی بە او نگو کە من بە تو گفته ام به او زنگ بزنی، تا برگردد و از من معذرت خواهی کند و ارزش مادرش را بداند!!

دختر بە  برادرش زنگ زد ؛ ولی در دسترس نبود…

مادر: خدایا پسرم را بە تو می سپارم ،خودت او حفظ کن!

اذان گفته شد و پسر بە خانە برنگشت ؛ مادر می خواست روزەاش را باز کند ولی در دلش می گفت : خدایا الان پسرم کجاست؟!

حتماً او گرسنە است ! خدا من را بکشد کە این قدر از دستش عصبانی شدم؟

در همین حال تلوزیون خبری را پخش کرد مبنی براین کە تصادف وحشتناکی رخ دادە است….

با شنیدن این خبر، مادر نزدیک بود قلبش از کار بیفتد!!!

پدر: رامی ، بلایی سرش نیامده باشد ؟

مادر:دلم می گوید چیزی بر سرپسرمان آمدە!!

بعد از دە دقیقە تلفن منزل به صدا درآمد و شخصی پشت تلفن گفت:ببخشید کە  ناچارم این خبر بد را بە شما بدهم انا للە وانا الیە راجعون..!!

مادر از فرط ناراحتی فریاد بر آورد و گفت: نە این واقعیت ندارە، دروغ می گوید…پسرم همین الان در می زند وبر می گردد.

پدرش بیرون رفت تا از چگونگی ماجرا سر در آورد…

مادر بعد از دقایقی با دلشکستگی و حالت گریان بە شوهرش زنگ زد وگفت:رامی حالش خوب است ؟!

بە رامی بگو کە زود برگردد؛چون من غذای مورد علاقەاش را پختەام، بە او بگو تا او بر نگردد لب بە غذا نمی زنم و روزەام را باز نخواهم کرد….

پدر با صدای لرزان و گریان گفت:رامی  مُرد…!!

مادر : امکان ندارد…ظهر با خودم صحبت کرد و به من گفت :کە از دستم ناراحت است و با من روزەاش را باز نخواهد کرد…

مرد؛ تو را خدا گوشی را به او بدە تا صدای نَفَس هایش را بشنوم!

پسر عزیزم خدا ازتو راضی باشد برگرد عزیز مادر ، بە خدا از دستت عصبانی نیستم!! فقط تو زندە باش ، هر جور دلت می خواهد مرا عصبانی کن!! من راضیم.

نگذار کسی به من بگوید پسرت از دنیا رفته است..!! نفس بکش عزیزم،بگذار صدای نفس هایت را بشنوم ، بگذار احساست کنم ،اشکالی ندارد تو از من دلگیر باش، من خودم آشتی ات می دهم ،دلت را بە دست می آورم،عزیزم خودم دلت را راضی می کنم

نفس بکش پسرم ، من با صدای نفس های تو زندەام.

مادرخودش را بە بیمارستان رساند و همین که شوهرش را دید خطاب به اوگفت: پسرمان کو؟

پدرکە از فرط غصه دراشک و گریە غرق شدە بود با دست بە اتاقی کە رامی در آنجا بود اشارە کرد….

مادر سراسیمە خود را بە اتاق رسانید دید کە پارچەی سفیدی برسروصورتش کشیدەاند کە با خون پسرش قرمز شدە بود…

مادر فریاد زد: چرا با این پارچه خون آلود و کثیف روی پسرم را پوشاندەاند؟؟

پارچە را از رویش کشید، دید کە پسرش آرام خوابیدە است،فریاد زد و گفت:عزیزم بلند شو ،پسرم چرا خوابیدەای؟چشمان زیبایت را باز کن، نگاە کن کە برایت میهمانی گرفتەام ،ببین چە غذایی برایت پختەام…همان غذایی کە خودت همیشە دوست داشتی،کمی هم برایت با خودم آوردەام ،تا با هم روزەامان را باز کنیم!!عزیزم من گرسنەام ، تو چی ؟ گرسنە نیستی؟

جگر گوشه ام ؛ چرا گرسنە از پیشم می روی؟

چرا نگاهم نمی کنی ،پسرم چشمانت را باز کن ؛ منم مادرت،من از دستت ناراحت نیستم.

در این هنگام پزشک وارد اتاق شد و النگویی در دست داشت و گفت:این تکه طلا در جیب پسرتان بود و بر روی آن نوشتە شده است :مادر جان  ، عزیز دلم ، این هدیە را برایت خریدم تا دلت را بدست بیاورم و با من آشتی کنی !!

نوشتە: حسن پێنجۆنی

ترجمە بااندکی تصرف :سەوزە حیدری

نمایش بیشتر

سه وزه حیدری

@ مترجم وشاعر @ آذزبایجان غربی - مهاباد ☑ کارشناسی روانشناسی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا