مخالفت های ایشان با بدعت ها
هنگامی که همسر گرامی ایشان در سال 1350 فوت میکند خلیفه سید عبدالوهاب برزنجی رحمه الله اهل روستای کانی دستار با چندین نفر از مریدانش جهت تشییع جنازه به روستای گسیان می آیند و میخواهند جنازه را با دف زنی مشایعت کنند ولی ملا محمد مخالفت میکند و میگوید تشییع جنازه باید آرام و بی سرو صدا باشد و دف زنی در تشییع جنازه بدعت محسوب میشود و جایز نیست. حاج سرتیپ برادر زن ملا محمد و دیگر مردم از ملا محمد گلایه کردند و خطاب به ایشان گفتند : چرا شما خلیفه را که بخاطر شما این همه راه را آمده بودند تا در تشییع جنازه همسرتان شرکت کنند ناراحت کردی. استاد در جوابشان گفت بدون دف زنی شرکت کنند خیلی خوشحالم ولی حاضر نیستم بدعت را قبول کنم گرچه دوستی من با خلیفه سید عبدالوهاب بسیار صمیمانه هست.
دوری از مداحی و ریا کاری
سید عبدالقادر گیلانی زاده فرزند سید عبدالله شیخ دیزج مرگور فوت کرد مردم منطقه مرگور و سایر مناطق کردستان از جمله اشنویه،مهاباد،پیرانشهر،و اورمیه در تشییع جنازه ایشان شرکت کردند؛ بعد از تدفین یکی از خبرنگاران با ملا محمد رضایی مصاحبه میکند و درباره آداب و دستورات دینی در تشییع جنازه از ایشان سوال میپرسد و ملا محمد به سوالات پاسخ میدهد،در آخر خبرنگار می پرسد میخواهیم از اوصاف حمیده ایشان چیزی بگویید در حالیکه این مصاحبه با بلند گو پخش می شد در جواب چیزی نمیگوید و سکوت میکند تا مبادا دچار مداحی و ریاکاری شود.
ایشان در طول زندگی خویش به دنبال جلب رضایت الهی بوده و رضایت مردم نزدشان مهم نبود .مداحی و ریاکاری نزد ایشان از بدترین کارها بود به طوری که در هیچ مراسمی از کسی یا مسئولین دولت تعریف و تمجید نکرده و از بارزترین صفات ایشان عزت نفس و دوری از ریا و گفتن کلمه حق بود و تحت هیچ شرایطی نزدیکی به حکومت را دوست نداشتند.
از نصایح ایشان به مالکان زمین بعد از تقسیم اراضی
در سال 1342 از طرف دولت وقت تقسیم اراضی صورت میگیرد و زمین های مالکین در میان مردم تقسیم میگردد .مالکان زمین از این تصمیم دولت بسیار ناراحت میشوند و قصد داشتند با مردم درگیر شوند و حتی اگر لازم باشد آنها را بکشند و فتنه بزرگی بر پا شود
ملا محمد رضایی مالکان را اندرز و نصیحت میکند و میگفت: خود را ناراحت نکنید و تاسف نخورید زیرا تقسیم اراضی شما بر مردم از دو حال خارج نیست یا زمین ها مال شما هستند و برای شما حلال است و گرفتن آن ازشما سرمایه ای جاودان میشود برای روز رستاخیز، ویا زمین ها مغصوبی هستند که برای شما نیز حرامند و از دست دادن این زمین ها برای شما سبکی گناهان در روز قیامت میشود با این نصایح خالصانه اکثر مالکین قانع شدند و از فتنه و کشتار و درگیری محفوط ماندند.
بعضی از استادان ملا محمد رضایی
1-استاد ملا محمد جلی زاده مشهور به(مه لای گه وره ی کویی سنجق)
2-استاد افندی هه ولیر مشهور به مه لا ی گچکه ی هه ولیر
3-استاد سیدا ملا عبدالمجید سوره بان
4-استاد ملا عبدالله برهانی
5-استاد ملا صالح مدرسی جوله میرگی خانی
(علیهم رحمه الله و برکاته واحشرهم فی زمرة الانبیاء والصدیقین و الشهداء و الصالحین وحسن اٌولئک رفیقا)
اسامی بعضی از شاگردان
1-ملا محمد طاهرعلیزاده 2-ملا عبدالعزیز شیخی 3-ملاعبدالقادر بیضاوی
4-ملا سعدالله عثمانی 5-ملاصالح شمس دربند 6-ملامحمد نخشی پور
7-ملا احمد حاجی حده 8-ملا صاحب یوسفی 9-ملا عثمان تابانی
10-ملا محی الدین حسن زاده 11-ملا احمد نهائی 12-ملامحمد نوزاد
13-ملاخدرعبداللهی 14-ملا ممدوح مزوری عراق 15-ملا خالد عزیزی زیوه
16-ملا عبدالکریم عبدالهادی نوه سیدا ملا مجید 17ـ ملا سید محمد واژی (پیرانشهر)
18ـ ملا عبدالسلام مدرسی فرزند استادش
خاطرات زمان پیشنمازی
در زمان اشغال ایران توسط اتحاد جماهیر شوروی وی با دو تن از شاگردانش توسط ارتش شوروی دستگیر میشوند و به روستای هلج که پایگاه شوروی ها در آنجا بود برده میشوند و قرار شد که روز بعد به کشور شوروی اعزام شوند اما مردم از این قضیه با خبر میشوند و حاج محمد امین هلج که مسلط به زبان روسی بود ،پدرش به او میگوید که ملا محمد رضایی را با دو تن از شاگردانش دستگیر کرده اند و هر چه زود تر به پایگاه شوروی ها مراجعه کن و آنها را آزاد کن .جناب حاج محمد امین به پایگاه میرود و از آنها درخواست آزادیشان را میکند ؛یکی از افسران روسی در جواب میگوید که اینها از طرف دولت ترکیه آمده اند و باید به شوروی اعزام شوند .
حاج محمد امین میگوید ما آن ها را میشناسیم و از علمای منطقه هستند و جای نگرانی نیستند و آن افسر قانع میشود و در همان شب آنها را آزاد میکند و به منزل حاج محمد امین می آیند.
در مورد آثار و تالیفات ایشان
بارها علما و شاگردانش از وی درخواست میکردند کتابی را تالیف کن در جواب میگفتند:علما سلف چیزی بر ایمان نگذاشته اند و هرچه لازم بوده نوشته اند احتیاج به تالیفات ما نیست.
آثار دست نویس ایشان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1-رساله ای در علم تجوید که مؤلفش معلوم نیست 2-تشریح الافلاک 3-الکلام الجدید 4-اثبات الواجب
5-المصقول فی علم الاصول که این سه کتاب اخیر تالیف علامه ملا محمد جلی زاده میباشند
هنگامی که در خدمت ایشان بودند این رساله ها را با دست خط خود نوشته اند
دردوران کودکی اینجانب عبدالعزیز رضایی فرزند ایشان مریض شدم که در اثر آن مریضی تمام اعضای بدنم ورم کرده به طوری که کسانی به عیادتم می آمدند از این نوع بیماری متحیر میشدند و امید چندانی به بهبودی من نداشتند ،بدلیل نبود وسایل نقلیه و کمی امکانت مراجعه کردن به مراکز پزشکی دراورمیه بسیار مشکل بود و پدرم بالای سرم می آمد و دعاهای زیادی میخواند و به من فوت میکرد که بسیار بوی خوشی از دهانشان می آمد و احساس میکردم به من عطر میپاشد طولی نکشید که خداوند من را شفا داد و بهبود یافتم.
در هفت سال اخیرعمرش چندین دفعه در اثر شکستگی پا و بیماری های دیگر در بیمارستان های شهرستان اورمیه بستری میشدند و آخرین دفعه ای که از بیمارستان مرخص شدند روز شنبه بعد از ظهر هجدهم مرداد ماه بود، ایشان را به روستای گسیان در منزل قدیمش بردیم و حالشان چندان خوب نبود .
روز بعد یکشنبه 19/5/1376 دار فانی را وداع گفت و به کاروان سعادت پیوست و در همان روز اکثر علما و مردم منطقه با خبر شدند و برای نماز جنازه و تشییع آن به روستا آمدند و بعد از خواندن نماز پیکر پاکش را در قبرستان گسیان به خاک سپردند.
اللهم اغفر له و ارحمه واحشره مع الانبیاء و الصدیقین والشهداء والصالحین وحسن اٌولائک رفیقا
وی تمامی عمر مبارکش را در راه تعلم و تعلیم و تدریس و ترویج فرهنگ دینی در میان مردم صرف نمود ، همچنین حدود نیم قرن به تدریس پرداخت و در حضور علمای بسیار زیادی کسب دانش نمود.
ایشان اولین کسی بودند که در منطقه مرگور حجره و مدرسه علوم دینی را دایر کرد و نور روشنی بود که خداوند به منطقه مرگور ارزانی داشت.
استاد ملا صالح شمس دربند که یکی از شاگردانش بود دو بیت زیر را در تاریخ وفات او سروده است:
فادخلی را گفت لبیک روح استاد کبیر سوی معبودش روان گشت راحم روز عسیر
با حساب ابجدی شد نور خورشد عارفا سـال جانسـوز وفـات اسـوة زهـد و وفـا
وی پس از خود 9 فرزند به جای گذاشت پنج پسر و چهار دختر
عبدالرزاقٍ،عبدالهادی،عبدالوهاب،عبدالعزیزوطیب ازپسران وی هستند. آمنه،خدیجه،زینب وفاطمه از دختران وی هستند.
همگی پسران راه پدر را ادامه دادند و توانستند در حیات وی اجازه نامه بگیرند.
ماموستا ملا عبدالهادی رضایی به جای او و در همان روستا مشغول تدریس شد . جناب ماموستا ملا عبدالهادی نیز در روز یکشنبه 18/12/1387 وفات یافت و در جوار پدر خویش به خاک سپرده شد.
اکنون دو فرزند ماموستا ملا عبدالهادی بنام های ملا عبدالله و ملا عبدالرحمن از نوادگان ملا محمد رضایی مشغول تدریس و ارشاد میباشند.
دو فرزند دیگر بنام های عبدالرزاق رضایی و عبدالوهاب رضایی در اشنویه زندگی میکنند و فرزند دیگر بنام عبدالعزیز رضایی در شهرستان سلماس امام جمعه اهل سنت و مدرس مدرسه علوم دینی بدیع الزمان میباشد و طلاب زیادی در انجا مشغول تحصیل اند . ملاطیب رضایی نیز در روستای بانی منطقه ترگور وظیفه تبلیغ و ارشاد مردم را پیش میگیرد.
لازم به یادآوری است که استاد ملا خالد عزیزی مدرس و امام جمعه قبلی زیوه که یکی از شاگردان ملا محمد رضایی بودند و به دلایلی به کشور سوئد در اروپا پناهنده شد و وصیت نمود که اگر وفات کردم جنازه ام را به روستای گسیان ببرند و در جوار شوهر خاله و استادم دفن کنید . اکنون آرامگاه این دوعالم دینی در کنار هم در روستای گسیان هستند.
بسم الله الرحمن الرحیم
هدیة سیّد نجم الدین موسوی به دانشمند محترم فقیه فاضل و عالم متّقی و نیکو خصال
حضرت آقای ملا محمد رضایی دامه برکاته بعنوان یادگاری سروده شده در عید فطر 30/11/1374
ای فقیه نیک نفس و باوقار و بی ریا / حامی حق و حقیقت طالب صدق و صفا
رحم و لطف و رحمت و فیض خدا بادت مدام / یار و پشتیبان تو باشد محمد مصطفی
امر قران و احادیث حبیب لا یزال / دائما اجرا نمودی با همه شوق و رضا
با کمال عشق پاک و جد و جهد بی دریغ / در ره ارشاد مردم سوی آن یکتا خدا
سال ها زحمت کشیدی اندر این علم ثواب / با بیان و شرح و تفسیر طریق اتقیا
مستفیض از محضرت بودند طلاب علوم / طی کردی راه چون محسنین و اصفیا
گرچه بیماری و پیری کرده جسمت را ضعیف / قلب پاکت پر توان و عزت نفست علا
در درستی و صداقت بی نطیری با لدوام / در بیان حق پرستی بی محابا و ریا
عالمی در علم فقه و صادقی در راه شرع / صابری اندر مصائب شاکری هم بر قضا
نام فامیلت رضایی باشد ای مرد شریف / اسم پاک تو محمد بر همه کس آشنا
خدمتت ارزنده بوده در ره دین مبین / ذکر خیرت تا ابد ماند در این دنیا بقا
موسوی از درگه یزدان پاک بی مثال / مسئلت دارد ترا قسمت کند جنت عطا
بسم الله الرحمن الرحیم
«هدیه سید نجم الدین موسوی به دانشمند عالیقدرو استاد بزرگوارم جناب ماموستا ملا محمد رضایی»
و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین
و صلی الله علی سیدنا محمد و علی آله و صحبه و سلم
نویسنده:عبدالعزیز رضایی ، فرزند مرحوم ملا محمد رضایی
نامه مرحوم ملا مصطفی بارزانی به مرحوم ملا محمد رضایی
