شه وه ن خه لوه ته ن(شعر کوردی)
مەولەوی کورد فەرمویه تی:
شەوەن خەڵوەتەن ، ماڵ بێ ئەغیارەن
عاڵەم گر وتەن ، دۆس خەوەر دارەن
ئێرادەم ئەیدەن ، وەی کەڵ پۆسەوە
شەو ناڵین وەشەن ، بەلای دۆسەوە
منیچ ئه لیم:
شەوە ، خەڵوەتە ، کاتی نیازە
درگای قەبوڵی ، بو هه موان بازە
قەدرە و قیمەتە ، ئەرزشە،فەخرە
بەزڵ و بەخششە ، پاداشە،ئەجرە
رێژان رەحمەتە ، کەرەمە ،جودە
بو زامی ناسـۆر ، کاتــــی بێهبودە!
وەختی ناسینی ، ئەرزشی ژینە
کەرەمی ئاسمان ، له گه ل زەمینە
وەخت جۆشان ره حمی،خودای سەمەدە
کاتی غـۆفران و ، رەحـمـــــی بێ حەدە !
ا*******ا
له ده ر مالی خوا ، نیه قاپیه وان
بو بشکاندنی ، ریبوار و میوان
بـزانـن لـه کامـین ، لەهـجــەو کەلامی!
مه لا یا شێخی ، سەید ، یا عەوامە
تەبەقەی خواری ، یـا مـەقاماتی !
هه ژار ، یا دارای ، سەهمــی حەیاتی !
ئه م دەسته بەنیــه ، هــیـنی بەشەرە !
له لای زاتی ئه و ، بە بێ سەمەرە !
به شەرت له لا ت بی ، ئێســـرار و تەقوا
چ ( غەریب ) ه بی ، چ ســاحێب مەئوا !
لیاقـەتت بــوو ، چویتە ده ر مالی !
ناگه ریته وه ، به ده ستی خالی!
که چویته ده ر مال ، ده ر کراوه ته و
داخوازیه کانت ، جواب دراوه ته و
اسماعیل رضایی– کـــرماشـــان – بیستون