ضرورت وجود اجتهاد در همه‌ی دوره‌ها**
نویسنده : جلال الدین سیوطی**ترجمه : عبدالباسط عیسی زاده**
دين مبين اسلام شريعت جاوداني است كه محدود به هيچ دوره‌اي نيست و متون ديني آن داراي انعطاف، شموليت، ظرفيت، تحليل و تعيين اصول تشريعي و داراي ارزشهاي ثابت و جاودانه‌اي مي‌باشد كه آنرا به يك اصل شايسته براي افزوده اندوخته‌ي ارزشمندي از قواعد و نظريات قانوني پيرامون همه‌ی رويدادهاي به وقوع پيوسته يا قابل وقوع به فقه اسلامي تبديل نموده است تا در هر مكاني و زماني همه‌ی نيازهاي قانونگذاري را پاسخ بگويد.
بدون شك اجتهاد از ديرباز بوده و همچنان ادامه دارد كه مجتهد يا مجتهدان بايد شرايط و صفات لازم را براي اجتهاد داشته باشند و در هيچ زماني باب اجتهاد بسته نمي‌شود. شايد بهترين شيوه براي اجتهاد در روزگار معاصر، اجتهاد گروهي باشد كه با ايجاد يك انجمن يا شوراي فقهي انجام مي‌گيرد و فقها و دانشمندان اسلامي كه داراي تخصص در علوم انساني و داراي تقوا هستند، در آن حضور يابند و درباره‌ی مسايل مستحدثه به اجماع برسند.
