خانواده

«غيبت» و كفاره ى آن

ترجمه : حامد مشکات
غیبت عبارت است از سخن گفتن در غیاب فرد مسلمان در مورد چیزی که در او موجود است سخنی که انتشار یا شنیدن آن سبب ناراحتی او می شود.
و بهتان عبارت است از گفتن سخن دروغی  علیه فرد مسلمانی که- آن سخنان- در او موجود نباشد.
و نمامی عبارت است از انتقال دادن سخن از یک فرد به فرد دیگر جهت به هم زدن روابط آنها.
دلایل حرام بودن سه رفتار مذکور  فراوان است که تنها  دلایلی چند را عنوان می کنیم:
*خداوند می فرماید: ( وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا ۚ أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ)يعنى: (و برخی از شما غیبت برخی دیگر را غیبت نکند آیا یکی از شما دوست می دارد تا گوشت برادر مرده اش را بخورد؟ (آری؛قطعا) ناپسند دانستید پس از الله بترسید- و غیبت نکنید و اگر مرتکب آن شدیدتوبه کنید زیرا- قطعا الله توبه پذیر و مهربان است)الحجرات/۱۲
* از ابوهریره رضی الله عنه روایت است، رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: (آیا می دانید غیبت چیست؟ گفتند: خداوند و پیامبرش داناتر هستند؛فرمود: غیبت آن است که در مورد برادر مسلمانت چیزی بگویی که اگر بشنود ناراحت می شود؛ گفته شد: اگر آنچه که در باره او گفته می شود در او موجود باشد هم غیبت است؟ فرمود: اگر آنچه که در مورد او می گویی در او موجود باشد غیبتش را کرده ای و اگر در او موجود نباشد به او افترا و بهتان بسته ای)صحیح مسلم
ابن عباس رضي الله عنهما می فرماید: رسول الله صلى الله عليه وسلم از کنار دو قبر گذشت و فرمود: این دو نفر- در قبرهای شان- عذاب داده می شوند ؛ اما نه بخاطر ارتکاب گناهان کبیره ؛ بلکه یکی از آنها سخن چینی می کرد و دیگری از- تماس-ادرار خود- به لباس- خودداری نمی کرد (بهداشت فردی را رعایت نمی نمود) ؛ سپس رسول الله صلى الله عليه وسلم شاخه تری خواست و آن را دو قسمت کرد و هر قسمت از آن را برروی یکی از قبرها فرو برد و سپس فرمود: امید است تا وقتی که این دو شاخه خشک نشده اند خداوند عذاب آنها را بکاهد)متفق علیه
بنابراین همه افرادی که مرتکب غیبت یا بهتان یا نمامی شده و یا می شوند باید :

از کار زشتشان توبه کنند و در مواردی که بین خودشان و الله است و کسی در جریان نیست از خدا آمرزش بخواهند.

و اگر می داند که فرد غیبت شده سخن او را شنیده است و بابت آن ناراحت هم شده شایسته است نزد او برود و از او حلالیت بخواهد.

و اگر چنین اطلاعی نداشت لازم نیست موضوع را با او را در میان بگذارد ؛ بلکه کافی است برایش دعا و طلب آمرزش کند و همانطور که  نزد کسانی غیبتش را کرده؛ در همان مجالس و نزد همان اشخاص به تعریف و تمجید او بپردازد.

و اگر احساس می کرد اگر شخص غیبت شده مطلع گردد میان  آن ها خصومت و کینه حاصل می شود نباید او را مطلع کند بلکه فقط کافی است برایش دعا کرده  و در همان مجالسی که غیبتش را کرده به تعریف و تمجیدش بپردازد و از خداوند برایش طلب آمرزش و استغفار کند.
*از ابوهریره رضی الله عنه روایت است، رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: ( اگر فردی در مورد آبرو یا مساله دیگر برادرش ظلم کرده است باید قبل از روز قیامت که هیچ دینار و درهمی سود نخواهد داشت و امروز از او حلالیت بطلبد ؛زیرا اگر با این وضعیت در محشر آماده شود و حلالیت نطلبده باشد ؛ 

اگر دارای اعمال صالح باشد شخص غیبت شده به اندازه ظلمی که به او روا داشته شده از اعمال نیک او بر خواهد داشت ولی اگر اعمال صالحی نداشته باشد از گناهان شخصی که  به او ظلم شده برداشته می شود و بر روی گناهانش گذاشته می شود)صحیح بخاری.
منبع: سایت اسلام سؤال و جواب

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا