ماه شعبان و چند خرافات در آن
همچنانکه مستحضرید پس از رجب ماه شعبان می آید گرفتیم ؛ رجب رفت و شعبان آمد و بعد از آن هم رمضان می آید دراین ماه ماجراهایی بوقوع پیوسته است که مهم ترین آن ها عبارت است از تغیر قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه مشرفه.
در ماه شعبان پیامبر از ماه های دیگر بیشتر روزه می گرفت همانگونه که امام بخاری و مسلم روایت نموده اند و همانطور که در کتاب فقه الصیام استاد قرضاوی صفحه ۱۲۴آمده است.
روایت شده که اسامه بن زید سؤال کرد: ای رسول خدا شما را می بینم که در ماه شعبان بیشتر از ماه های دیگر روزه می گیری؟ فرمود: ذاک شهر یغفل الناس عنه بین رجب و رمضان هو شهر ترفع فیه الاعمال الی رب العالمین و احب أن یرفع عملی و انا صائم .رواه النسائی (المنتقیمن کتاب الترغیب والترهیب) ای رسول خدا چرا شما را می بینم که در این ماه – شعبان- بیش از سایر ماه های دیگر غیر از رمضان روزه می گیری؟ در پاسخ فرمود: شعبان ماهی است که بیشتر مردم از آن غافل اند ؛ ماهی که بین رمضان و رجب قرار گرفته است ؛ ماهی که در آن اعمال بندگان به محضر خداوند عرضه می گردد ؛ دوست دارم در شرایطی اعمالم بر خداوند عرضه شود که من روزه ام!
و همچنین از پیامبر روایت شده که در هرهفته روزهای دوشنبه وپنج شنبه را روزه می گرفت و بعضی روایت ها از زبان پیامبر آمده که آن حضرت فرمود : چون در این روزها کردار انسان ها به سوی پروردگار بلند می شود و دوست دارم وقتی که کردارم بلند می شود روزه باشم.
پس سر و راز این بوده که پیامبر حریص بوده که در این ماه همه روزه بگیرند حتی کسانی که به سبب عذری مانند مریضی و مسافرت نتوانسته اند روزه بگیرند فرصتی بسیار مناسب است تا بتوانند در ماه شعبان روزه های فوت شده را قضا نمایند؛ پس می توانیم این ماه را غنیمت بشماریم و از آن استفاده کنیم.
اما اینکه بعضی از مردم می آیند و مراسماتی را در آن انجام می دهند مانند احتفال و سیمینار گرفتن، ذبح کردن حیوان در شب نیمه شعبان و جمع شدن در مسجد و خواندن سوره یس و خواند دو رکعت نماز به نیت طول عمر و دو رکعت دیگر به نیت ثروتمند شدن و خواندن دعای مخصوص و…. این کارها ریشه در سنت نبوی ندارد و در هیچ روایت صحیحی نیامده که در شبهای شعبان قیام کنیم و بیداربمانیم.
همچنین برخی از مردم در این روز نان و غذای مخصوصی می‌پزند و به نامِ پدر یا مادر و دیگر اموات و عزیزان خود در میان فقیران توزیع می‌کنند! این کار نیز بدعت می‌باشد و انجام از پیامبرﷺ و صحابه رضى الله عنهم به ثبوت نرسیده است.
تهیه کننده: عمرامین پور۹۵/۲/۲۱
