صلاح الدین عباسی
اما اکنون بعداز قرن‌ها، اجرای مراسم نوروز و یلدا و غیره در این ناحیه از حوزه تمدن اسلامی، و ماندگاری آن بعنوان فرهنگی مردمی با محتویات جهان‌بینی توحیدی و آثار بسیار مثبت اجتماعی، مثل شاد بودن و همبستگی خانوادگی، همدلی و اتحاد ملی و پیشگیری از رسوخ و رواج فرهنگ های ادیان دیگر مثل کریسمس و هالووین، توسط معدودی از افراد روحانی و غیر روحانی، با عنوان دفاع از اسلام و پیشگیری از مراسم غیر توحیدی با آنها مخالفت می شود.
اگر می خواهید با استناد به آیات قرآن و سنت و فرموده های نبی اکرم(ص), مخالفت خودرا مستظهر کنید، همین شما و مارا بس که علما و اندیشمندان و مسلمانان و اصحاب و تابعینی که پرورش یافته مستقیم آیات و احادیث بودند، معاندت و مخالفتی با این مراسم نکرده و نداشته اند. چرا که اگر داشتند، این مراسم نیز مثل آداب و رسوم بسیاری که ریشه کن شده اند، نابود شده بودند.
همراه با اخباری گری این افراد، تعدادی دیگر با استناد به فقر و تنگ دستی بخشی از جامعه و اینکه این مراسم هزینه بردار بوده و آنها توانایی تهیه این هزینه ها را ندارند، در نتیجه برگزار کنندگان چنین مراسمی گرفتار گناه می شوند. با نوروز و یلدا مخالفت می کنند. این افراد در واقع تحت تاثیر فقرگرایی مارکسیستی هستند که بیش از نیم قرن است در جامعه ما رواج پیدا کرده است. بخشی قابل توجه از متفکرین و تشکل‌های اسلامی از دیدگاه سوسیالیستی مارکسیست‌ها به شدت متأثر شده و به آیات و احادیث از دیدگاه چنین تاثیر پذیری نگاه کرده و استناد می کنند. در حالیکه مسلمانان صدر اسلام و خود پیامبر بعداز دوران مکی دارای ثروت و مکنت مالی بالا و از رفاه مناسبی برخوردار بودند. غیر از مراعات کردنهای افرادی در سطح رهبری، بقیه اصحاب و تابعین و تابع تابعین و سایر مسلمانان معاصر آنها چنان در رفاه بودند که کسی حاضر به دریافت ذکات و صدقه نبوده است. پیامبر اسلام ازینکه یکی از یارانش شمشیر گرانقیمت نداشته است، شمشیر گران قیمت مرصع به جواهرات گران قیمتش را کنار نگذاشته است. مگر اعیاد قربان و رمضان هزینه بردار نیستند، آیا چون افرادی از جامعه نمی توانند در این اعیاد هزینه لازم بکنند، باید تعطیل شوند. در شرایط اجتماعی فعلی، چون هستند خانوارها و افرادی که نمی توانند پرایدی بخرند، یا سنگ نمایی بر خانه شان بزنند، یا برای فرزندانشان لباس نو و اسباب بازی و نوشت افزار گرانبها تهیه کنند، یا به مسافرت‌های داخل و خارج بروند، باید آنهایی که امکانش را دارند از خرید پراید و سایر موارد اجتناب کنند. چه برسد به خرید بنز و فراری و تویوتا و غیره. آیا زندگی و رفاه و مراسم اجتماعی را با ملاک مراعات فقرا و تهیدستان و کارگران تعریف باید کرد. اصولاً چنین چیزی در قرون گذشته و صدر اسلام بوده است، تا ما در این عصر، براین اساس زندگی اجتماعیمان را تعریف کنیم. این تعریف با حیات کامبوجیها در دوران پول پوتها و چینیها در دوران مائو و آلبانیها در دوران انور خواجه و کره شمالیها در دوران معاصر بیشتر تطابق دارد تا با دوران طلایی و مرفه خلفای راشده و امویان و عباسیان و رونق قرطبه و دمشق و بغداد.
بدون شک اگر آداب و رسومی چون نوروز و یلدا مغایرتی با اسلام و روح توحید داشتند، چهارده قرن مانا نمی ماندند. به جای مایه گذاشتن از اسلام و تاسی کردن به توجیهات توحیدی در مخالفت با نوروز و یلدا، بیایید در ادامه اجرای این مراسمهای تاریخی و فرهنگی و طبیعتی کوشا باشیم و برای مقابله با رسوخ و رواج آداب و رسمهای فرهنگ بر بادده غیر منطقه ای و ضدتوحیدی چاره اندیشی کنیم.
۱۴۰۰/۹/۲۹- صلاح الدین.عباسی
