حمد و ستایش مخصوص خدای که ولی و پشتیبان انسانهای صالح است و سلام و درود و رحمت خداوند بر رهبر و پیشوای اسلام حضرت محمد(صلی الله علیه و سلم) و همراهانش و همه پیروان و تابعین راهش.
این نامه را برای خواهری اندوهگین می نویسم، برای خواهری که احساس بیزاری و ناامیدی می کند و چنان می پندارد که دیگر دنیا برایش به آخر رسیده و همه درها به رویش بسته شده و برای کسانی که تلخی زندگی را چشیده‌اند و انتظار خوشیهای زندگی برایشان به آخر رسیده، یا بیمار و ناراحت هستند و برای همه خواهرانی که از دست ظلم و ستم به فجور آمده اند می نویسم:
خداوند بزرگ در آیه ۶۴ سوره انعام فرموده: “قُلِ اللَّـهُ یُنَجِّیکُم مِّنْهَا وَمِن کُلِّ کَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِکُونَ بگو” یعنی: «خداست که شما را از آن [تاریکیها] و از هر اندوهى مى‌رهاند، باز شما شرک مى‌ورزید»
و همچنین در سوره الزمر آیه ۳۶ فرموده: “أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ”
«آیا خدا کفایت کننده بنده اش نیست؟»
خواهر عزیز با دقت به سخنانم گوش بده و آنها را در راه راست بکار گیر، تا با اندیشیدن و اهمیت دادن به چیزهای پوچ و بی معنی که در این دنیا وجود دارد، شکست خورده و پشیمان نشوی. صبر و تحمل پیشه کن و این صبر و شکیبایی‌ات در راه خدا باشد. با شجاعت به استقبال بیماری برو و صبر داشته باش، چون خداوند بزرگ می فرماید: “اصبر وماصبرک الا بالله” صبر پیشه کن فقط به خاطر خدا و همینطور پیامبر عزیزمان می فرماید: “إن الله إذا أحب قوما ابتلاهم” هر چقدر مشکلات و گرفتاری به شما فشار آورد و عرصه برایتان تنگ‌تر شد باز هم تحمل داشته باشید، چون بعد از هر ناخوشی، خوشی می آید، مصداق آیه ۶ سوره شرح: “ان مع العسر یسرا”
خواهر عزیز:
کسی که حامل مشکلات و غم و غصه‌هاست، به چه کسی پناه میبرد؟ همه مخلوقات به چه کسی پناه می برند؟ همه به خداوند یکتا پناه می برند. بر ما واجب است که در خوشی و ناخوشی به او پناهنده شویم و خود را خدمتکار درگاهش بدانیم و با گریه و زاری از او طلب عفو و بخشش کنیم و به سوی او بازگردیم.
خداوند در قرآن در سوره نمل آیه ۶۲ می فرماید: “أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ”
(آیا بتهای بی ارزش بهترند یا کسی که دعای مضطرب و درمانده را به اجابت می رساند و گرفتاری و بلا را بر طرف می کند؟)
خداوند بزرگ نزدیک و شنونده و اجابت کننده است.
ای خواهرم؛ ملتمسانە و عاجزانە دستانت را به طرف خداوند بلند کن و زبانت را آزاد بگذار و خود را کوچک بشمار. به آسانی از درگاه لطف خداوند ناامید مشو و منتظر لطف و کَرَم خداوند باش. اگر تحت ظلم و ستم مردان واقع شدی، اگر در کارهایت موفق و سربلند نشدی، اگر هر مشکل دیگری برایت پیش آمد و احساس کردی که به آخر رسیدی، عصبانی و ناراحت مباش و از پدر و برادر و پسرت دلگیر مباش و با این کار مشکلت را سخت‌تر نکن. بلکه تنها خداوند را ستایش کن، که این قضا و قدر از طرف خداوند است و هر کاری که خود بخواهد انجام می دهد. خداوند در قرآن در سوره الحدید آیه ۲۲ می فرماید: “مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَهٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا” یعنی: (هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [به شما] نرسد، مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتابى است این [کار] بر خدا آسان است).
همچنین پیامبر عزیزمان حضرت محمد(صلی الله علیه و سلم) می فرماید: (عجبا لامر المؤمن إن أمره کله خیر إن اصابته سراء شکر وإن أصابته ضراء صبر فکان خیرا له) یعنی: آسوده باش و خودت را به دست قضا و قدر بسپار، چون نارضایتی و ناراحت بودن از قضا و قدر خداوند، سرانجام خوبی بدنبال ندارد. نگو اگر این کار را می‌کردم اینگونه نمی شد، بلکه بگو: (قدر الله و ما شاء فعل).
خواهر عزیز ممکن است که غم و ناراحتیت به دلیل تنگدستیت باشد، ولی هرگز فراموش مکن که نعمتهای خداوند بیشمارند، همین که مسلمان و ایماندار هستی کافی است، نماز می‌خوانی و اندامهای حسی بدنت کار می‌کنند و در امنیت و آرامش به سر می‌بری، همین که توانایی کار کردن داری با این که کار مناسبی بدست نیاورده باشی، شکر گزار خداوند بزرگ باش و به کسی نگاه کن که همه چیز را در دنیا دارد، اما آیا به جز کفن چیزی از مال دنیا با خود میبرد؟
خواهرم راهی را به تو نشان می‌دهم که بهترین راه است و آرزوهایت را به تحقق می‌بخشد و این راه به کسی می‌رسد که پروردگار همه بزرگان و خداوند قدرتمندان و مالک ثروتمندان است، فرمانش بین کاف و نون است: (إنما أمره إذا أراد شیئا أن یقول له کن فیکون).
اما قبل از رسیدن به دلت، ابتدا آن را پاک بگردان و شروط دعا و نیایش را در خودت بوجود بیاور، چون خداوند دعا و نیایش را از دلی که آگاهی در آن نیست، قبول نمی‌کند. شرط خوردن و آشامیدن حلال را در خودت پدید بیاور، چون خداوند دعای انسان حرام‌خور را قبول نمی‌کند. به تنهایی و در نصفه‌های شب نماز بخوان. آن هنگام که مردم در خواب عمیق فرو رفته‌اند، اما آفریننده زمین و آسمان به خواب نرفته و بنده هایش را صدا می کند، جوانان و زنان و مردان را صدا می کند، آیا کسی کاری دارد که آن را برایش به انجام برسانم؟ آیا کسی می خواهد که به او ببخشم؟ آیا کسی طلب بخشش و گذشت می کند تا از او گذشت کنم؟
بله، آیا خداوند بزرگ نبود که درد و بیماری را از ایوب دور کرد؟ خداوند بزرگ نبود که آهن را برای داود نرم کرد؟ دریا را برای موسی نصف کرد و آتش را برای ابراهیم به گلستان تبدیل کرد و ماه را برای بزرگ پیامبران به دو قسمت کرد؟ مردم برای بعضی از کارهایشان به پیش این و آن می روند و خداوند را از یاد می برند. ای که غم به ابرو آوردی؛ باید هر چیزی که در این وضعیت داری را به دست خداوند بسپاری، یا خواسته هایت انجام می‌شود یا آنها را به روزی که نیاز بیشتری به آن داری به تأخیر می‌اندازد و یا بلا و گرفتاری را در برابر خواسته‌ات از تو دور می‌کند. در هنگام غم و ناراحتی و مشکلات و گرفتاری و ناهمواریهای زندگی به نماز پناه ببر: “یا أیها الذین آمنوا استعینوا بالصبر والصلاه”. مردان بزرگ و دیندار اسلام وقتی با مشکلات و گرفتاری و راههای سخت روبرو می‌شدند، به نماز پناه می‌بردند و خداوند بزرگ هم مشکلاتشان را برطرف می‌کرد.
خواهرم شک نداشته نباش که غفلت دل و بی‌طاقتی و از دست رفتن فرصت ها و سخت بودن قلب و نبودن برکت و زیاد بودن غم و ناراحتی همه به دنبال گناه و دور بودن از یاد خدا بوجود می آید. همه ما به خوبی حلال و حرام را می شناسیم ولی خوشبخت آن کسی است که اگر کار حرام کرده باشد از آن دست بردارد. برای همین توبه کن و به آیات قرآن گوش بده، چون درونت با شنیدن قرآن پر از امید می‌شود: “قل یا عبادی الذین أسرفوا على أنفسهم لا تقنطوا من رحمه الله إن الله یغفر الذنوب جمیعاً”
از خداوند بزرگ طلب آمرزش و آرامش و خوشی کن و بنگر و ببین ابن تیمیه می فرماید: بعضی وقتها کاری برایم پیش می‌آید که هزار بار بیشتر یا کمتر (استغفرالله) می‌گویم و خداوند منان مسأله را برایم حل می کند (یا مشکلم را برطرف می کند).
مژده بر تو ای خواهر غمگینم؛ لطف خداوند بزرگ غیب است، خداوند دلسوز و مهربان آینده‌ای روشن برایت تدارک دیده و بدان کە پایان شب سیه، سپید است. تا زمانیکه بە پروردگارت امیدوار هستی، منتظر درگاه او باش، او هم از تو دست بر نمی دارد و تو را به حال خود واگذار نمی کند، و از برنامه و راه و روش خداوند دور نباش و به کارهای خوب و نیک امید داشته باش، این نامە برای خواهر اندوهگینم بود، به این امید که مرا از دعای خیر خود بی نصیب نگردانید.
منبع: اسلام ویب
نویسندە: احسان بورهان الدین
ترجمه: ناهید ایران
ویراستار: حسن زادە
