نــــــەرمـە نـزایـەکـی عابیدانە بۆ ساتە نوورین و پڕ چێژەکانی بـــــەربـانگ
شیما کریمی
ئه ی خودای ئاسمانه کان و زه وی
ئه ی بینه ر و بیسه ری بئ شه ریک
ئیلاهی ئه ی تاقه خوای بئ هاوتا
ئه ی زاتی پاک و بئ گه رد
تو توانای به هه موو شتئ و من ناته وانیکم وا له کار و باری ئاسایی خوم ماومه ته وه.
خودایه ، عه بدی توم، به لام عه بدیکی گوناهکار، ده فته ری کرده وه کانم ره ش بوته وه له گوناه.
ئه ی زاتی بئ شه ریک، ده سته کانم بگره که وا له ژیر باری گوناه چه ماو مه ته وه.
خودایه ئه م ژیانه پر له هه زار ره نگه، هه زاران تامی شیرینی تئدایه
جار جار ئه وه نده سه رقالی ئه م ژیانه ده بم که وا له بیرم ده چیته وه تاقه خوایه کم هه یه و داهاتوویه کم له پیشه.
خودایه تکایه یارمه تیم بده ، به ره نگ و تامه جوانه کانی ئه م دنیا هه لنه خه له تیم و تیژی و تالی ژیان بئ هیوام نه کا له ره حمه تت…
خودایه جانتای سه فه رم شتیکی وای تئدا نیه که دلخوشم بکا به داهاتوو
پرم له خالی… ده ستم خالیه ئیلاهی
ده ستم خالیه له چاکه و پر له تاوانه
ده زانم زور جار ناسپاسی توم کردوه
ده زانم بئ ئه مری توم کردوه
ده زانم عه بدیکی باش نه بووم بو ده رگاهت
به لام ئه ی خودای گه وره ئه وه ش ده زانم که تو غه ففار و غه فووری هیوام هه یه به ره حمه تت
له به ر خاتر ناوه جوانه کانی خوت له گوناهه کانم خوش به.
ئامین ئه ی تاقه خوای هه موو سه رزه مین..
هۆنراوە: شەیماکەریمی ـ پاوە
