پادشاه از زرگر خود خواست تاجی از طلا برایش بسازد تا اینکه آنرا در میان رعیتش بر سر کسی بگذارد ، که بزرگترین و با ارزشترین کار را انجام داده باشد…
چند روزی گذشت ، زرگر تاج را ساخت و نزد پادشاه آورد .
آنگاه جار چیان به دستور پادشاه طبل زنان به خیابانها و کوچه ها رفته و در میان مردم اعلام داشتند : پادشاه در نظر دارد مسابقه ای در فلان روز و در سالن قصر و با حضور مردم برگزار نماید .
به شخصی که بزرگترین و با ارزشترین کار نسبت به دیگران انجام داده است جایزه داده میشود .
جایزه مسابقه تاجی طلایی خواهد بود که به دستور پادشاه و به نحو احسن ساخته شده است !
در موعد مقرر ، شعرا ، دانشمندان ، نقاشان و صنعتگران گرد هم آمدند تا هر کدام از آنان به نوبت خود هنر و شاهکار خویش را به نمایش بگذارد …
نقاشی آمد و لوحه ای فنی و دست نوشته ای بی نظیر عرضه کرد و سپس برگشت و سر جایش نشست …
در کنار وی شخصی بلند شد که تحقیقات علمیش را آورده و تجربیات و آزمایشات خویش را برای پادشاه گزارش داد ، سپس به مکان خود برگشت …
شرکت کننده سومی برخاست و قصیده ای باشکوه برای حضار قرائت نمود ، و آنگاه در جایگاه خودش قرار گرفت …
پادشاه متوجه شد که در کنار این سه نفر شرکت کننده ، پیرزنی نشسته است ، تصور نمود که او هم یکی از شرکت کنندگان مسابقه باشد ، لذا به وی گفت : ای پیر زن محترمه ؛ تو چی داری تا تقدیم حضار نمایی ؟
پیر زن گفت : عالی جناب ؛ چیزی ندارم که عرضه کنم ، من مادر این سه نفر شرکت کننده هستم ، آمده ام تا ببینم جایزه مسابقه به کدام یک از آنها تعلق می گیرد !
آنگاه پادشاه از جای خود برخاست و گفت : مسابقه پایان یافت ، تاج طلا را بر سر این پیر زن بگذارید ، چون در واقع ایشان ، سازنده مردانی واقعیست و همگی ما مدیون زحمات بی دریغ چنین مادرانی می باشیم !
حقیقتا ، با ارزشترین و مقدّسترین کار در دنیا ، تربیت نمودن انسانهاست تا اینکه به کمال انسانی نایل آیند ، از خرس ، خرس متولد می شود ، شیرها ، شیر می زایند ، از ماهی ، ماهی و از پرنده ، پرنده به دنیا می آید ، اما انسانها همانند ماده خامی پا به دنیا می گذارند که قابلیت رسیدن به بالاترین درجات انسانی را دارا می باشند ، که پدران و مادران چنین نقشی را بازی می کنند !
در صورتیکه پدر و مادری ثروتمند و یا فرهنگی بتوانند فرزندانی خدمتگذار و مفید برای خدمت به جامعه تربیت نمایند ، کاری بزرگ و ستودنی انجام داده اند .
اما اگر چنین تربیتی از جانب پدر و مادری تنگدست ، ساده ، بیسواد و یا کم سواد صورت گیرد ، اعجاب برانگیزتر و نیز بیشتر جای تقدیر خواهد بود ، برای مثال :
اگر مهندسی از خانواده ای نظافت چی بیرون بیاید و خانواده ای که شغل آنان خیاطی است ، فرزندی دکتر تحویل جامعه دهند و فرزند شخصی نجار ، بتواند امامت مسجدی را بر عهده بگیرد و یا نویسنده و استاد دانشگاه و مدیر عامل شرکت و یا وزیر دولتی در دامن اشخاصی همچون کفش دوز ، آهنگر ، کارگر ترمینال و یا خوار و بار فروشی پرورش یابند ، یقینا در دنیا کسی شایسته تر از چنین خانواده هایی نخواهد بود !
واقعیت دیگری هم وجود دارد و آن اینکه : پست ترین انسان در دنیا کسیست که از لحاظ علمی ، پایگاه اجتماعی ، ثرتمندی و غیره ، به مراتب بالا دست یابد و آنگاه احساس کند مایه شرمندگی وی خواهد بود اگر بگوید :
من فرزند فلان پدر و مادر ساده و بیسواد هستم .
بلکه انصاف این است که احساس افتخار و سر افرازی و امتنان نسبت به پدر و مادرش به وی دست دهد ، بابت اینکه توانسته اند از هیچ و لاشیئ ، آنان را به چنین مراتب عالی برسانند !
و اما شما ای پدران و مادران ساده و بی آلایش ؛ سرهایتان را همواره بلند نگه دارید و بدانید :
هر پلی را که فرزند مهندستان برای رفاه جامعه طرح ریزی می کند و نیز کلیه مریضهایی که فرزند دکترتان معالجه می نماید و همچنین هر دانش آموزی را که فرزند معلمتان درس می دهد ، خیر و ثواب و مردانگیش قبل از فرزندتان به شما بر می گردد ، پس ای پدران و مادران ؛ برنده هر مسابقه ای و پهلوان هر میدانی ، در حقیقت شما هستید و جا دارد قبل هر کسی ، تاج کرامت دنیا و آخرت ، بر سر شما ها نهاده شود !
نویسنده : ادهم شرقاوی
مترجم : امید سلیمانی _ بانه
