نگرش “پوزیتیویستی[۱]-سکولاریستی” که می‌خواهد جامعه‌ی انسانی را از ثوابت تدبیر شریعت الهی برهاند و به عنوان نمونه می‌گوید: “در سیاست، هیچ دینی و در دین هیچ سیاستی نیست” و یا می‌خواهد کشورها را از دین و از پرستش خداوند و پایبندی به حاکمیت شریعت الهی با این ادعا رهایی ببخشد که: “دین فقط برای خدا و کشور برای همگان باشد”.
چنین نگرشی می‌خواهد آسمان را -یک‌راست- از زمین براند و گستره تأثیرگذاری الله را در چارچوب بی‌چارچوبی محدود و محصور کند.
که به راستی چنین نگاه و نظری بیانی تازه و معاصر از نگرش چندگانه‌پرستی زمان جاهلیت است که قرآن‌کریم چنین نگرشی را و چنین تقسیم کردن وظایف را کاملاً نابخردانه دانسته و می‌فرماید:
وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِیبًا فَقَالُوا هَذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَذَا لِشُرَکَائِنَا فَمَا کَانَ لِشُرَکَائِهِمْ فَلَا یَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَمَا کَانَ لِلَّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلَى شُرَکَائِهِمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ. [انعام/۱۳۶]
و (مشرکان) سهمی از آنچه الله از کشاورزی و چارپایان پدید آورده برای او قرار دادند و با گمان خود می گفتند: این برای الله و این (سهم نیز) برای معبودهای ما، سپس آنچه سهم معبودهایشان بود به (بندگان نیازمند) الله نمی رسید، ولی آنچه برای الله بود به (بتها و) معبودهای آنان می رسید (و برای آنها نذر و نیاز می شد) چه بد حکم می کنند!
این در حالی است که در نگاه و نظر اسلامی دین فقط برای خداست و مؤمنان فرمان یافته اند با پاکدامنی رو بسوی او نهند و بس. و از سرکشی طاغوت باکی نداشته باشند و از پرستش آنان سرباز زنند؛ هم‌چنین در این نگرش جهان نیز از آن خداست و الله آنرا سراسر برای انسان مسخر و رام گردانیده و به همه‌ی مردم، مسلمان و غیرمسلمان به عنوان جانشینان خداوند فرمان یافته اند که در آبادانی و عمران آن بکوشند و بر اساس آموزه‌های شریعت الهی به تدبیر آن بپردازند و اینها همه در واقع شروط و مواد پیمان و عهد جانشینی است -و همه چیز، جهان و جهانیان- به راستی و در واقعیت امر براساس منطق و مبدأ قرآنی از آن الله متعال هستند:
قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ؛ لَا شَرِیکَ لَهُ وَبِذَلِکَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِین.َ [انعام/ ۱۶۲-۱۶۳]
(ای پیامبر!) بگو! به راستی نماز (و قربانی) و عبادت هایم و زندگى و مرگم از آن الله پروردگار جهانیان است.
(پروردگاری که در آفرینش و إداره جهان) شریکى ندارد، و به این (باور) فرمان داده شده ام، و (درمیان شما) من نخستین مسلمان (و فرمانبردار) می باشم.
آری! اینها همه، نظرگاه های گوناگون نگرشی مومنانه اسلامی درباره هستی و جایگاه انسان در این هستی و چارچوب آزادی انسان در عرصهء و… است. دکتر محمّدعمّاره
[پ.ن: اصطلاح پوزیتویسم positivism به معنای اثبات گرایی یا اصالت تحصل حسی است.]
ارسال به سایت : علی زاده
