اندیشهعلمی

چرا ما انسان ها از مقابله با کروناویروس ناتوانیم ؟!

کمال آذری سردشت

قبل از هرچيز بايد به گذشته هاى بسيار بسيار دور يعنى خلقت و تولد اولين انسان ها برگرديم تا ببينيم؛ آنها چگونه آمده اند؟ چگونه زندگى كرده اند؟ چه ابزار، وسايل و امكاناتى در اختيار داشته اند؟ چه مشكلات و گرفتارى هايى داشته اند؟ چگونه مشكلات و گرفتارهايشان را حل و فصل نموده اند؟

اگر نگاه مختصر و مفيدى بر اين موارد داشته باشيم، براى همه معلوم و آشكار است كه تعدادشان بسيار بسيار كمتر از ما، امكانات، ابزار و وسايل ارتباطى يشان بسيار محدودتر و تنها با “زور بازو” با مشكلات و سختى ها، دست و پنجه نرم كرده اند و از پس سختى ها و رنج ها برآمده اند.

نسل اندر نسل تجربيات، اختراعات، اكتشافات، خلاقيت ها و نوآورى هاى خويش را با حكاكى، روى چرم حيوانات، سنگ نوشته ها و… تا به امروز در اختيار ما قرار داده اند و نسل (ماهاى نوعى) و ورثه اى -با همه سختى ها و گرفتارى ها- برجاى گذاشته اند كه از لحاظ كمى و تعداد بيش از هشت ميليارد نفر (٨ ميليارد نفر؟!) و از لحاظ كيفى؛ امكانات و وسايل ارتباط جمعى و… به نسبت گذشته، در اوج قله ى پيشرفت و توسعه و عصر انفجار اطلاعات و ارتباطات هستند.

اما چگونه است؟! كه همه و همه ى ما با حاكم و محكوم، باسواد و بى سواد، متخصص و غيرمتخصص، دارا و ندار، پزشك و بيمار، مدعى و غيرمدعى، ظالم و مظلوم، آزاد و اسير، ديندار و بى دين، مسلمان و مسيحى، يهودى و مجوسى، اصول گرا و اصلاح طلب، دولتى و غيردولتى، موافق و مخالف، ايرانى و غيرايرانى، اروپايى و غيراروپايى، شرقى و غربى، چينى و ژاپنى، فارس و غيرفارس، كورد غيركورد، تُرك و غيرتُورك، عرب و غيرعرب، خلاصه عرب و عجم و… در مقابل مشكلات زندگى و سختى ها و كروناويرويسى به اين كوچكى، مهار زندگى را از دست داده ايم و سر از پا نمى شناسيم و همه ارزش ها و چيزهاى ما را درهم پيچده و چيزهايى كه تا ديروز خود، خانواده و ديگران را به سوى آن فراخوانده و قبله ى آمال و آرزوهاى ما بودند و چه بسى خود و هم نوع خود را فداى آن ها مى كرديم و براى دستمالى، قيصريه اى را آتش مى زديم! جنگ ها به راه مى انداختيم و كودكان، پيران، مريضان، درختان و… را قربانى آرزوها، آمال و اهداف شوم خود مى كرديم و آشكارا و يا پنهان ادعاى خدايى مى كرديم و… حالا در مقابل “كرونا ويروسى” كوچك و ناچيز يكصدوهشتاد (١٨٠) درجه چرخيده ايم و عكس ديروزمان را مى گوييم و رقم مى زنيم.

به زعم نگارنده اين سطور – كه خود يك معلم با ٢٩ سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش و دانش آموخته روانشناسى و مشاوره خانواده مى باشد- دلايل زير علل بوجود آورنده مشكلات و گرفتارى ها، اضطراب ها و ترس و دلهره ها مى باشند و رويكردها و راهكارهاى ارائه شده نيز راه علاج و چاره و برون رفت از “كروناويروس فعلى” و “ديگر كروناويروس هاى پيش رو” و “كروناويروس صفتان انسانى”. به اميد اينكه براى خود، خانواده و ديگر عزيزان مثمر ثمر واقع گردد.

علت اول: تبديل ماهاى انسانى به “من و منيت”

راهكار: بازگشت به اصل خويش، خودشناسى واقعى، پیشنهاد می گردد: کتاب «من و تو، ما شویم»، لئوبوسکالیا و کتاب «ما همه برادریم» محمد اسفندیاری را مطالعه نماييد.

علت دوم: کم توجه به بهداشت فکری، جسمانی، روحی-روانی، گفتاری و…

راهکار: رعایت نکات و توصیه های بهداشتی مسؤلان مربوطه ی وزارت بهداشت و…، مثبت اندیشی و دوری از اخبار و شایعات کذب و… و عدم انتشار آنها، کم گویی و گزیده گویی، به فرموده رحمة للعالمين یا سکوت یا سخن نیکو و راست و درست.

علت سوم: بی هدف و بی برنامه بودن در زندگی

راهکار: داشتن اهداف کوتاه مدت، میان مدت و طولانی مدت در زندگی و خرده کردن و شکستن و ریزکردن این اهداف جهت برنامه ریزی روزانه، هفتگی، ماهانه، یک ساله و چند ساله. اگر خودمان برای خود، خانواده و… اهداف و برنامه ای نداشته باشیم؛ دیگرانی افسار زندگی ما را در دست خواهند گرفت و برنامه های دلبخواه خودشان برای ما خواهند داشت و باید به ساز آنها برقصیم که آن موقع خدا می داند که سر از ناکجاها در خواهیم آورد. (پیشنهاد می گردد کتاب جادوی فکر بزرگ – نویسنده: دكتر دیوید جوزف شوارتز، ترجمه: ژنا بخت آور و کتاب هدف برایان تریسی را مطالعه فرمایید.)

علت چهارم: كم تحركى و كم ورزش كردن

راهكار: اختصاص اوقاتى از شبانه روز به نرمش، ورزش و بازى هايى كه در اين روزهاى “كروناويروسى” و ايزولوسيون خانگى به صورت فردى يا خانوادگى قابل اجراء هستند. چنانچه گفته اند: عقل سالم، در بدن سالم و قوى است.
يكى از راههاى مبارزه با اين كروناويروس و هر ويروس ديگرى جسمى سالم و قوى و روحيه اى شاد و سرحال است كه با تمرينات ورزشى جسم و روح شاداب مى شوند.

علت پنجم: مقاومت در برابر “تغيير خود” و خواهان تغییر دیگران

راهكار: از خودمان شروع كنيم! «ان الله لايغيير مابقوم حتى يغيير ما بأنفسهم»

بر سر قبر کشیشی در کلیسای وست مینستر نوشته شده است: کودک که بودم می خواستم دنیا را تغییر دهم، بزرگتر که شدم متوجه شدم دنیا خیلی بزرگ است، من باید کشورم را تغییر دهم. بعدها کشور را هم بزرگ دیدم و تصمیم گرفتم شهرم را تغییر دهم. در سالخوردگی تصمیم گرفتم، خانواده ام را متحول کنم. اینک که در آستانه مرگ هستم، می فهمم که اگر از روز اول خودم را تغییر داده بودم، شاید می توانستم دنیا را هم تغيير دهم.

آری اگر از نفس خودمان شروع کنیم و خود را تغییر دهیم، دنیا نیز تغییر خواهد کرد و در حالی به سوی حق برمی گردیم که الله مورد خطاب مان قرار می دهد و می فرمایند: «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادى وادخلى جنتى»

علت ششم: مقاومت در برابر “در خانه ماندن” در اين روزهاى كروناويروسى.

راهكار: هم دردى و همدلى با خانواده هاى آسيب ديده از كروناويروسى و درك موقعيت سخت آنان. تصوير ذهنى از يك يا چند ماه آينده، مثلاً تصور كنيم كه امروز پنجم ارديبهشت ١٣٩٩ هجرى شمسى است و بيمارى كروناويروسى باروبنه اش را جمع كرده و مدارس و بازار و… به روال عادى برگشته است و فرزندمان از مدرسه برگشته و در كنجى خلوت گزيده و اشك از چشمانش فوران… در آغوشش مى گيريم و مى گوييم: جان بابا چه شده؟ چرا ناراحتى؟ او هم بغض در گلو مى گويد: بابا جان محمود، حسن و حسين رفيق و هم كلاسى ام، صندلى يشان خالى بود و معلممان با بغض در گلو و اشك در چشمانش گفت: بچه ها ايشان گويا در سفر نوروزى دچار كروناويروس شدند و بعد از دو هفته دست و پنجه نرم كردن با بيمارى، جان به جان آفرين تسليم كردند و حتى والدينشان هم نتوانستند آنها را ببينند و در كفن و دفنشان حضور داشته باشند. باز هم آقا معلم با گريه و بغض در گلو گفتند: بچه ها يادتان است آخرين جلسه گفتم، مدارس تعطيل مى شوند كه “در خانه بمانيد” تا از شر اين كروناويروس در امان باشيد و سعى كنيد با فاميل و همسايه هايتان هم رفت و آمد نكنيد تا…

آن موقع است كه شما هرچند كه ناراحت همكلاسى هاى فوتى فرزندتان هستيد، نفس راحتى مى كشيد و خدا را شكر مى كنيد كه خوب شد به حرف فلان و فلانى گوش ندادم و “ماندن در خانه” را بر رفتن به مغازه و سفر در اين روزهاى سخت كروناويروسى ترجيح دادم و حالا خوشحالم كه كسى از اعضاى خانواده ام را از دست نداده ام و موجب مرگ ديگران هم نشده ام و…

آن موقع است كه “ماندن در خانه” و رعايت اصول و پروتكل هاى بهداشتى از قرنطينه و چمباتمه زدن بر تخت بيمارستانى و يا مرگ و مير خود و يا نزديكان خوشايند و لذت بخش مى شود و آمادگى اين را پيدا مى كنيد كه به جاى يك ماه، حتى چند ماه هم در خانه بمانید و…

التماس دعا

كمال آذرى معلم و مشاور خانواده – اسفند ماه ١٣٩٩
سوزی میحراب

نمایش بیشتر

کەمال آذری

@نویسنده و مترجم و مشاور @ آذزبایجان غربی - سردشت @ شغل : دبیر آموزش وپرورش

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا