پیامبر اسلام (ص) بهتر از هر کسی مضامین و رهنمودهای قرآنی را درک نموده است و بیشتر از همه به یاد خدا بوده است. هنگامی که قرآن می فرماید: (اذا استویتم علیه و تقولوا سبحان الذی سخّر لنا هذا و ما کنا له مقرنین و انا الی ربنا لمنقلبون) [الزخرف:14] معنی: هنگامی که بر روی آن [ کشتی] سوار شدید نعمت پروردگارتان را متذکر شوید و بگویید: پاک و منزه است خدایی که این را برای ما رام ساخت وگرنه ما توانایی رام کردن آن را نداشتیم، و قطعا ما به سوی پروردگارمان باز میگردیم.
پیامبر اسلام (ص) هر بار که بر الاغش سوار می شد سه بار (الله اکبر) می گفت و می فرمود:«سُبحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنّا لَهُ مُقرِنینَ وَ اِنّا اِلی رَبِّنا لَمُنقَلِبُونَ، اَلّلهُمَّ اِنَّا نَسأَلُکَ فِی سَفَرِنا هذا البِرَّ وَ التَّقوی، وَمِنَ العَمَلِ مَا تَرضی اَللّهُمَّ هَوِّن عَلَینا سَفَرَنا هذا وَاطوِعَنّا بُعدَهُ، اَللّهُمَّ اَنتَ الصّاحِبُ فِی السَّفرِ وَ الخَلیفَةُ فِی الاَهلِ ، اَللّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُ بِکَ مِن وَعثاءِ السَّفَرِ، وَ کَآبةِ المَنظَرِ، وَ سُوءِ المُنقَلَبِ فِی الاَهلِ وَ المَالِ وَ الوَلَدِ» ترجمه : منزّه است خدایی که این مرکب را برای ما مسخَّر ساخت، و گرنه ما توان آن را نداشتیم، وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم. پروردگارا در این مسافرتمان از تو خواستار نیکی و پرهیزگاری هستیم ، ما را به انجام کاری موفق کن که تو را خشنود کند ، پروردگارا این سفر و دوری آن را بر ما آسان گردان ، پروردگارا تو همراه و همسفر مایی و جانشین مایی در میان خانواده امان ،بار الها به تو پناه می برم از سختی سفر و از مواجه شدن با صحنه های ناجور و از دیدن و شنیدن بدى درباره خانواده و مال به تو پناهمىبرم.
اگر نگاهی دقیق به این دعا بیندازیم، چند نکته مهم برایمان آشکار می شود
1) خواندن این دعا در وقتش انجام دادن فرمان پروردگار است.
2) این دعادر سفر دنیایی، سفر قیامت را به یاد انسان می آورد [وقتی که این عبارت را بر زبان می آوری] (و انا الی ربنا لمنقلبون) یعنی: و قطعا ما به سوی پروردگارمان بر می گردیم.
3) احساس نمودن وجود پروردگار در کنار خود و همراهی مؤمنان در هنگام سفر [اللهم انت الصاحب فی سفر] پروردگارا تنها تویی همراه واقعی ما در سفر، این احساس باعث می شود که انسان به درجه (احسان) برسد و بداند که پروردگارش همراه و همدمش می باشد و از رگ گردن به او نزدیک تر است- پس ضمن احساس امنیت از نافرمانی خدا پرهیز نماید-
4) انسان مؤمن در هنگام سفراهل و خانواده اش را به پروردگار می سپارد؛ زیرا می داند که خداوند (الخلیفه فی الاهل) در نبود او، خانواده اش را تنها نمی گذارد و خدا بهترین کسی است که این امانت بدو سپرده می شود و بدینگونه با دلی آرام و خاطری آسوده به سفر می رود.
5)او می داند که اگر خداوند کشتی و وسیله سواری اش را برایش رام نمی کرد، نمی توانست این سفر را به خوبی و راحتی انجام دهد، به خاطر همین است که می گوید: [منزّه است خدایی که این مرکب را برای ما مسخَّر ساخت، و گرنه ما توان آن را نداشتیم].
6)سعی کنیم سفرهایمان همیشه در جهت خیر و نیکی باشد و از خدا بخواهیم که ما را بر انجام این امور خیر، کمک و یاری نماید: [پروردگارا در این مسافرتمان از تو خواستار نیکی و پرهیزگاری هستیم ، ما را به انجام کاری موفق کن که تو را خشنود کند]
پیامبر ما زمانی که از سفر بر می گشت ، این چند عبارت را هم زیاد خیلی تکرار می نمود و می فرمود: [آیبونَ تائِبونَ عابدونَ لِرَبِّنا حامدون = برگشتیم و پشیمان شدیم و پروردگارمان را می پرستیم و ستایش می نماییم] برگشتن از سفر با این دعای قرآنی زندگی پس از سفر را آمیخته می کند با پشیمانی از گناه و ستایش پروردگا.
پیامبر (ص) که به خانه می رسید می فرمود: [تَوباً تَوباً، لِرَبِّنا اَوباً لا یُغادِرُ عَلَینا حوباً] امام احمد در معنای این دعای ماثور فرمود : از هر گناهی پشیمانیم به سوی پروردگار بر می گردیم، بازگشت و پشیمانی که هر گناهی را نابود می نماید
ترجمه از کوردی : خالد حیدرنیا – مهاباد
دستت درد نکند اقای حیدرنیا
عالیه
دستت درد نکنه
ترو خدا ماموستا ها بنویسید
جزاک الله ماموستا حیدر نیا خودا جه زای چاکه تان بداته وه!
امیدوارم آقای حیدر نیا در زندگی و خدمت به اسلام موفق باشید
خوب آفرین ماموستا جزاک الله
جالبه آقای حیدر نیا منتظر مقالات بیشتری از شما هستیم
ده س خوش ماموستا خالد سه ر که وتوبی