کاروان آرام آرام به سمت سرزمین عشاق در حرکت است، وجوشش وصال در قلب ووجود اعضای کاروان لحظه به لحظه با نزدیک شدن به مقصد بیشتر می شود، منادی ندا می دهد که این کاروان در حال حرکت به سوی مرگ است، وحق به همراه آنهاست؛
خورشیدی در پیشاپیش کاروان تابان است ونورش نور خورشید را تحت الشعاع قرار داده است، خورشیدی که مدال افتخار فرزندی رسول خدا(ص) را دارد، او سید شباب اهل بهشت است، فرزند بهترین افراد روی زمین چرا که فرزند رسول خدا(ص) است ومادر بهترین بانوی هستی در دنیا وآخرت است.
این حسین است که همراه با خانواده ویاران در حال نزدیک شدن به سرزمین کرب وبلا است. حسینی که بخاطر یار ووصال حقّ از همه چیز خود گذشته است، خانواده که بهترین دارایی انسان در دنیاست وحسین عاشق خانواده خود است وابایی از قربانی آنها در راه خدا ندارد.
اگر ابراهیم خلیل الرحمان ذبح فرزندش با ذبح قربانی عوض شد ولی در کربلا حسین علیه السلام افتخار می یابد که فرزندان خود حتّی فرزند شش ماهه اش را فدا وقربانی دین کند، تا دین جدش باقی بماند وبه دست خناسان ومدعیان بی عمل وگرگان در لباس میش از بین نرود، حسین با خون خود وعزیزترین فرزندانش درخت اسلام را که در حال خشکیدن است باز آبیاری می کند تا دیگر کسی جرات نکند به نابودی یادگار رسول خدا(ص) فکر کند وقدرت آن را داشته باشد، چرا که خون حسین وفرزند شش ماهه اش تا قیامت خون انسانهای آزاده را به جوشش در آورده است
واین خونهاست که با نزدیک شدن به محرم باز به جوشش در می آید ودر عزای سالار شهیدان سر از پا نمی شناسد، همین خونهای جوشان است که امروز خواب را در سرزمینهای اشغالی از چشم غاصبان با تهدید سید مقاومت ربوده است، وبه برکت خون حسین یزیدیان زمان از ترس حسینیان زمان خواب ندارند ودنیا وآخرت خود را باخته اند.
امروز صحنه دنیا، یمن، عراق، بحرین، نیجریه، عربستان، کشمیر و… شاهد مظلومیت فرزندان مقاومت است ولی مقاومت همراه با عزتی که در سکوت بین المللی احد را تبدیل به بدر وخیبر کرده است.
«اعظم الله أجورنا وأجورکم»
حسین منافی
