20 اشتباه در تربیت فرزندان
هشدار به والدین : درتربیت فرزندانتان ، ازاشتباهات زیر بپرهیزید (بخش1)
در این جستار ۲۰ خطای تربیتی را که در ارتباط با فرزندانمان مرتکب میشویم به شرح زیر گردآوری کردهام:
نخست: خشم: بسیاری اوقات ما بر فرزندانمان خشم میگیریم آن هم به خاطر مسایل جزئی که بیشتر نتیجهی فشار زندگی بر ماست. ما باید میان فشار زندگی بر خود و فشار خود بر فرزندان تفاوت قایل شویم و نباید فرزندانمان را فدای مشکلات زندگی خود کنیم.
دوم: بیمبالاتی: برخی از پدران نسبت به احساسات فرزندان در برابر دوستان و خانواده بیتوجه هستند گاهی از شب ادراری بچه یا لکنت زبان او صحبت میکنند در حالی که این مسایل اثر منفی بر روحیه کودک بر جای میگذارد و به مشکل او دامن میزند و باعث میشود کودک به هر طریقی خود را از این رسوایی رها کند و در صدد انتقام باشد.
سوم: جاسوسی: ما نباید لباسها یا چمدانهای فرزندانمان را بگردیم بلکه بهتر آن است که پیش از بررسی از آنان اجازه بخواهیم و جاسوسی نکنیم؛ چرا که این کار رابطهی پدری و فرزندی را ویران میکند و باعث بیاعتمادی میشود.
چهارم: مراقبت: ما همانند کامپیوتر ۲۴ ساعته مراقب بچهها هستیم آنگاه از ضعف شخصیتی و نافرمانی آنان شکایت میکنیم؛ درست آن است که به آنان آزادی بدهیم تا در گسترهی مشخصی به دور از نظارت و مراقبت والدین حرکت کنند و اعتماد به نفس به دست آورند.
پنجم: کتککاری: کتککاری بچهها و انتقام از آنان یک شیوهی ویرانگر تربیتی و خلاف ارشاد و هدایت نبوی است. عایشه صدیقه-رضی الله عنها- میفرماید: ما ضرب رسول الله شیئا قط بیده ولا امرأة ولا خادما إلا أن یجاهد فی سبیل الله = رسول خدا هیچگاه کسی را با دستش نزده است نه زنی و نه خادمی مگر در حین جهاد در راه خدا.
ششم: دخالت بی مورد: دخالت دایمی در تمام جزئیات زندگی بچهها مانند دخالت در لباس و خوراک و بازی آنان باعث میشود کودک شخصیت ضعیفی به خود بگیرد و اعتماد به نفسش را از دست بدهد. شیوهی درست آن است که آنان را در کارها آزاد بگذاریم و با نظارت بر تصمیمگیری آنان و راهنمایی غیر مستقیم دخالت کنیم.
هفتم: توجه اضافی : اگر به تنها بچهی خانواده یا بچهای که بیماری خاصی دارد توجه زیادی داشته باشیم این کار باعث سرکشی او میشود و در نهایت به زورگویی او با والدین میانجامد.
هشتم: جبران: برخی از پدران میخواهند آنچه را که خود از دستیابی به آن ناتوان بودهاند در فرزند خود ایجاد کنند اگر چه فرزند هیچ علاقهای هم به آن نشان ندهد؛ شخصی را میشناسم که به خاطر ضعف خود در زبان انگلیسی خواست فرزندانش را به یادگیری آن تشویق کند و اکنون پشیمان است چرا که فرزندانش عربی خواندن و قرائت قرآن را خوب نمیدانند.
نهم: دفاع: دفاع بیش از حد از فرزندان باعث میشود شخصیت ترسو و ناپختهای داشته باشند؛ بدون اینکه آرمان بلندی را دنبال کنند از مسؤولیتپذیری بیم دارند. چنین کسانی به راحتی منحرف میشوند و درست آن است که در تعامل با فرزندانمان میانهرو باشیم.
دهم: اتهام: گاهی بدون دلیل روشن و با تکیه بر احساسات خود انگشت اتهام را به سوی فرزندان نشانه میرویم؛ اینجاست که کودک از والدین متنفر و نسبت به آنان بیاعتماد میشود و ممکن است پس از مدتی در صدد انتقام بر آید.
جاسم المطوع
منبع: اصلاح وب