مترجم: جمیل صالحی ـ بانه ـ ۱٤۰۱/۳/۱۱
تفكر واندیشەی عمیق در معانی ومفاهیم قرآن، وتأثیر ونتیجەی آن بر روش ورفتار انسان
تغییر و دگرگونی در روش و رفتار انسان نتیجەی طبیعی اندیشه كردن عقل و تأثیر پذیری قلب است، لازمەی این نتیجەگیری در اندیشەکردن و تأثیرپذیری قرآنی این است كه ممتاز و مفید واقع شود، درغیر این صورت ارزشی ذاتی ندارد و جزو شادكامی های عقلی وعلمی محسوب نمی شود.
ما باید نسبت به نسل نخستین كه با این وحیِ إلهی ( قرآن ) و نزولش همراهی و همزیستی داشته، کمی آهستەتر و آرام تر حرکت کنیم و پیش برویم، زیرا از آن زمان كه موفقیت و پیروزی های گستردەای که قرآن به أرمغان آورده، از این نسل و أمت، رهبران و پیشوایانی در راه خیر و صلاح مردم قرار داده و دین را به آنها إبلاغ كرده و آنها را بسوی دین إرشاد نموده اند.
و این قرآن از مردان سخت دل و جگرسوزانِ بی رحم، یارانِ دلسوز و خیرخواه و خوش طبع، تربیت و پرورش داده است، که مردم با همراهی و همسایگیشان خوشبخت و بهرەمند می شوند و با یاد و خاطرەاشان کسب فیض و شرف می كنند.
قرآن كریم بعد از هر رویدادی از غزوات و جنگ ها یا هر قول و فعلی با رهگیری و تأییداتش آیندەای درخشان و نایاب از تربیت بنیادین با رهنمودهای إسلام و إیمان و ارزش های اخلاقی برای این أمت متعهد شده است.
بدیهی است که این همە تغییر و تحولات مثبت در افراد و جامعه با همراهی و تعامل صحیح با قرآن و بواسطەی برکات و نزولات آسمانی بوجود آمده، زیرا نسل أول ( أصحاب ) وقتی آیەای را حفظ می كردند تا به مفهوم آن عمل نكرده و آن را به دیگران تعلیم نداده، آیەای دیگر را دریافت نمی کردند.
أبوعبدالرحمن السُّلَمی در عبارت مشهورش با تأکید گفته: [ ما قرآن را از قومی دریافت کردیم که به ما خبر دادند هنگامی که آنها ده آیاتی از قرآن را یاد می گرفتند تا به آنچه از علم و دانش که در آن آیات بود عمل نمی کردند دنبال ده آیات دیگری نمی رفتند ]، پس آنان علم و عمل را با هم به ما آموختند و به تحقیق کسانی بعد از ما این قرآن را به إرث می برند و مانند آب خوردنشان آن را
می نوشند، أمّّا از گلویشان پایین نمی رود.
و لکن جز این نیست، هر گاه مسلمانان پشت به این کتاب ( قرآن ) کردەاند خداوند در این دنیا عذابِ خواركنندەای را به آنها چشانیده است، سپس آنها از قرآن روی گردان شده و دور گشته و آن را ترک کرده اند و به تمامی از آن غافل مانده و غریب بوده اند،
لذا روش و رفتار مسلمانان و تصوّرات و أفكارشان مُتغیِّر و دگرگون شده و به چیزی غیر از قرآن تبدیل گردیده است مگر کسانی که همواره با قرآن همراه بوده و از آن پیروی کرده اند، آن قرآنی که باطلی در آن راه پیدا نکرده و یافت نمی شود.
این قرآن مُداوم توانایی آن را داشته که نسل هایی مانند نسل أول تربیت و پرورش دهد، قرآن همان قرآن است بدون هیچ کم و کاستی و یا تغییر و تبدیلی و بلکه این مسلمانان هستند که تغییر کردەاند و هر موقعی آنها با اطمینان و تسلیم شدن و طلب هدایت به قرآن روی آورند قطعاً آنچه که از نصرت وموفقیت ورهبری كه به نسل أول عطا كرد، به آنها می بخشد.
منبع: کانال د. وصفی أبوزید
( از كتاب أسس التعامل مع القرآن )
نویسنده: دکتر وصفی عاشور أبو زید
