بهانه های بنی اسرائیلی جهت فرار از روزه و رمضان

بهانه های واهی عده ای  برای روزه نگرفتن

١_ اگر کسی به  دلیل ترس از روزه داری به مسافرت رفته و روزه خواری کند کارش حرام  و در واقع یک بهانه است.

٢_ صحیح نیست  کسی از روی مزاح ،اندکی قبل از شنیدن اذان مغرب، چیزی یا خوراکی را به دهان انداخته و قصد خوردن کند.

٣_ اگر زن قبل از اذان صبح اطمینان دارد که از  عادت ماهانه پاک گشته و بگوید هنوز زمان پاکی ام فرا نرسیده این کار او حرام است و در واقع یک بهانه بوده و روزه بر او واجب می باشد.

۴_ یا اگر خانمی باردار یا شیرده، بی دلیل و به بهانه پیش آمدن مشکل، در حالی که هیچ زیانی وی را تهدید نمی کند و پزشک مسلمانی نیز افطار را برایش تجویز ننموده، روزه اش را بشکند، کار او حرام و در واقع یک بهانه است .

۵_  درست نیست اگر کسی به دلیل تحصیل و یا کار و اندک کسالتی که دارد، نزد علمای متعدد رود تا فتوای خوردن روزه اش را بگیرد این کار او  در واقع یک بهانه است.

۶_ یا شخصی که در رستوران یا مسافرخانه ای کار می کند بگوید به علت پختن غذا، توان روزه گرفتن ندارد این هم بهانه ای بیش نیست.

٧_ یا شخصی به دلیل سحری نکردن روزه نگیرد این عمل وی صحیح نیست و در واقع یک بهانه است.

٨_  شخص دیگری به علت گرما و یا سرما روزه نگیرد، این کار او حرام و بهانه ای بیش نیست.

٩_ کسانی که تازه ازدواج نموده اند، دلیلی ندارد روزه خواری کنند.

١٠_ اگر شخصی گناهکار باشد و به دلیل کثرت گناهان خود از رحمت خدا ناامید گشته و بگوید روزه من ارزشی ندارد! این عقیده وی صحیح نیست ؛ بلکه باید با اعتماد به نفس و به امید بخشش خدایی، ماه رمضان را روزه گرفته و عبادات را کامل انجام دهد و از خداوند طلب عفو کند و برای همیشه از چنگال گناهان رها شده و به سوی خداوند رحمن و رحیم باز گردد.

١١_ پدر و مادران باید فرزندان خود را برای به جای آوردن روزه تشویق نموده و نباید بگویند که هنوز کوچک هستند و روزه بر آنان واجب نیست این کار در واقع یک بهانه است.

١٢_ درست نیست کسی که هنوز در حال حیات می باشد  دیگری را مأمور کند که به جای او روزه بگیرد. اما اگر کسی فوت شده باشد و قضای روزه دارد خویشاوندان وی می توانند بعد از ماه رمضان، روزه هایش را قضا کنند.

منبع：کتیبی کانیاوی رون ، از احمد قادر کوردی

ترجمه：شیدا محمودی شنو