بیا ای دل)(شعر)
بیا ای دل ، بیا از خود گُذر کـن/
به ســوی خالقِ ، عالــم ســفر کــن/
گُذر از این سفر بر آن ، چه نیکوست/
بیا ای دل ، بیا ریســــــــــــکِ خطــــر کــن/
در این دنیا نشانها ، بی خطر نیست/
بیا حرصِ ، نـشـــان از سر به در کــــــن/
به افکارت، قـنـــاعـــت را بیفــــزای/
طـمــع ورزی به دنیا را بە در کـــن/
ندارد بُن ، بِحار دردســــــرها/
بیا دُردی ، دوای دردِ سر کن /
ســرایِ جاودان، خـــواهی و عِزّت/
ز نیکی خوودکی زرّین بە سر کن/
اگر خواهی، شوی محبوب یزدان/
بیا در راه او ، کـســــــــبِ هنــــــر کن/
صــــــفای دل ، بــه غـیـــرِ او مَیــــالای/
به نوشش نیش دوری چاره سر کن/
نکویی کن ، در این دنیا که هستی/
چراغــی ، توشــه یــی ، بهرِ سـفر کن/
کســــی را ، عمـــرِ جاویدان ندادند/
چنین فکری ، ز افکارت به در کن/
«غریب» و در به در باشی چه بهتر/
ز مغــــروری ، بـه دنیایت حـــذر کـــن/
هلا سر زن کە دنیا،کِـشـتـــزار است/
غفــیـــلان و ، خــودی را باخبـر کـــن/
سر انجامِ نکو خواهی ، صبور باش/
طــــمع ورزی ، از دل زیـرو زبـر کـــــن/
مــقــام دنیـــوی ، عــاریّت تُـســـــــت/
ازان بگذر ، شبت بی شام بسر کُن/
سبک رَو چون ، عیاران در کمینند/
تُهــی هــمـیان و ، رَندانه ســــفــر کن/
۲۱ / ۹ / ۱۳۹۵ شمسی اسماعیل رضائی بیستون