حکم شرعی برگزاری مراسم های عروسی مختلط و شرکت در آن

محمد_حامدی

🔴 سوال یکی از مخاطبین کانال:

سلام
حکم مراسم عروسی و … که به صورت مختلط میان زنان و مردان همراه با رقص و پایکوبی برگزار می‌شود، چیست؟ ضمناً حکم کسی که در این گونه مراسم شرکت می‌کند و به نامحرمان نظر نمی‌کند، چیست؟

با سلام
مهمترین و جذابترین غریزه‌ای که خداوند بخاطر امتحان انسان در وجود بشر به ودیعت نهاده، غریزه‌ی جنسی و توابع آن می‌باشد و البته مبارزه با این عامل قوی، ایمان و تلاش بسیار زیادی را از انسان می‌طلبد.

در ابتدا باید اشاره نمود که غرایزی که خداوند در نهاد انسان گذاشته از جمله غریزه‌ی جنسی بیهوده نبوده و هر کدام برای بقای زندگی انسان و رشد مادی و معنویش لازم است. اما موضوع مهم در این راستا این است که بایستی با نحوه‌ی تعامل با آنها آشنا شویم؛ که به صورت خلاصه می‌توان تعامل بشر با غرایز، خصوصاً غریزه‌ی جنسی را در سه حالت دسته‌بندی نمود:

۱. جمعی از انسان‌ها معتقدند که غرایز، مزاحم رشد انسان است لذا باید آنها را سرکوب نمود که منادیان این تفکر را می‌توان در میان متصوفه‌ی افراطی جستجو نمود.

۲. دسته‌ای دیگر معتقدند که در برابر غرایز باید تسلیم شد و هرگز نباید مانع تحقق آنها شد. زیرا این کار موجب تولید عقده‌های روانی می‌شود که بیشتر افراد بشر در طول تاریخ، طرفدار این نظریه بوده و منادیان این گونه تفکر بیشتر در میان مکاتب بشری و سکولاریسم غربی می‌باشند.

۳. دسته‌ی سوم معتقدند که بایستی با غرایز موجود بر طبق فرمان خدا از طریق فرامین متخصصین دو حوزه‌ی دینداری یعنی حوزه‌ی وحی و متعلقات آن و حوزه‌ی علوم تجربی و انسانی با مدیریت وحی، به صورت معتدلانه از آنها استفاده نمود.

صاحبان این اندیشه طرفداران پیامبران و وحی آسمانی هستند. که نه به صورت کامل آنها را حذف می‌کنند و نه آنها را رها می‌کنند و بدون قید از آنها استفاده می‌کنند. بلکه در جاهایی که مجاز شمرده شده بر طبق فرمان خدا از آنها استفاده می‌کنند.

با کمال تأسف برابر گزارش تاریخ، طرفداران دسته‌ی دوم (استفاده کنندگان از غرایز بدون مانع)، اکثریت قریب به اتفاق افراد بشر را تشکیل می‌دهند. و ظاهراً در دنیای معاصر نیز این حالت، فعلاً ادامه دارد و بر طبق نظر قرآن تا اواخر عمر بشر تداوم می‌یابد. و حتی این وضعیت نامطلوب در میان مسلمان نماها نیز جاری است و این سنگین ترین و نامطلوب ترین حالت این حادثه است که ما با آن روبرو هستیم.

موضوع بسیار مهم در این رابطه این است که آیا دین خدا با شادی انسان‌ها به خصوص مومنین مخالف است یا نه؟ در این رابطه می‌توان گفت که هرگز دین خدا با شادی انسان‌ها مخالف نیست بلکه تنها به دسته بندی شادی در دو نوع می‌پردازد که عبارت است از:

۱. شادی مشروع:

در این نوع شادی مواردی از آن انتخاب و اعمال می‌شوند که با دین خدا هم‌خوانی داشته باشند. خلاصه موازین اخلاق دینی و حلال و حرام شرعی رعایت می‌شوند.

۲. شادی نامشروع:

در این نوع از شادی از دین خدا نظرخواهی نمی‌شود و هرگونه که اهوای بشری طلب نمود، اجرا می‌شود و به رعایت موازین اخلاق دینی و حلال و حرام‌ شرعی اعتنایی نمی‌شود.

به صورت خلاصه می‌توان گفت که حاصل اجرای دین خدا در میان افراد بشر، حذف غم‌ها و ترس‌های مضر و کسب زندگی پاکیزه و مورد رضایت در دنیا و دریافت خوشبختی کامل ابدی مادی و معنوی در بهشت جاویدان در زندگی اخروی است.

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ [سوره النحل : آیه ۹۷] هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم؛ و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند، خواهیم داد.

أَلا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ ⭐️ الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ [سوره یونس : آیه ۶۲ و ۶۳] آگاه باشيد كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين می‌شوند ⭐️ همانان كه ايمان آورده و پرهيزگارى ورزيده‌‏اند.

بنابراین عقاید، اخلاقیات و تکالیف شرعی حاصلی جز دریافت امنیت روحی، روانی و مادی ندارند.

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ [سوره طه : آیه ۱۲۴] و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!»

در اینجا لازم است این امر را تذکر داد که عملی شدن این گونه زندگی نشاط آور در میان مسلمانان در طول تاریخ و اکنون نیز بسیار ضعیف و کم‌رنگ است که حساب این فاجعه را باید به پای عدم تعهد دینداران نوشت نه دین خدا.

ضمناً باید به این مسئله‌ی مهم اشاره نمود که عملی شدن دین خدا خصوصاً در حیطه‌ی غریزه‌ی جنسی و متعلقاتش، نیازمند تربیت عقلی و قلبی مستمری است که بایستی تا زمان مرگ تداوم یابد و البته با شنیدن مواعظ متفرقه حاصل نمی‌شود. زیرا این کار عظیم با موانع بسیار بزرگی همچون مخالفت اکثریت قریب به اتفاق انسان‌ها، مسلمان‌نماها، نداهای فریبنده‌ی نفس و شیطان، رسانه‌های گروهی و شبکه‌های اجتماعی، آداب و رسوم و مدهای نادرست اجتماعی و … روبرو می‌شود. و کار مسلمان واقعی در این حوزه همانند کسی است که می‌خواهد بر خلاف رودخانه‌ای بزرگ شنا کند که البته در این میان در قریب به اتفاق موارد غرق می‌شود و ممکن است در بعضی مواقع موفق شود.

يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِن مَّحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِيَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ [سوره سبا : آیه ۱۳] آنها هر چه سلیمان می‌خواست برایش درست می‌کردند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود؛ و به آنان گفتیم:) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید؛ ولی عده کمی از بندگان من شکرگزارند!

بنابراین همیشه روال کار چنین بوده که تنها عده‌ی کمی از افراد بشر مجری فرامین خدا در این زمینه شده و خواهند شد؛ و این کار تا اواخر عمر بشر که خداوند وعده‌ی پیروزی اهل ایمان را داده ادامه می‌یابد.

وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ [سوره القصص : آیه ۵] ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!

با عنایت به مطالب فوق می‌توان گفت که مراسم عروسی را می‌توان به دو صورت برگزار نمود که حکم شرعی هر کدام متفاوت است:

۱. مراسم مشروع:

خانواده‌های عروس و داماد با خداوند پیمان می‌بندند که از همان اوایل کار یعنی آشنایی اولیه، خواستگاری، مراسم عقد، مراسم عروسی از اختلاط میان مردان و زنان نامحرم اعم از اقوام و آشنایان و بیگانگان جلوگیری کنند و برای تجمع مردان و زنان مکان جداگانه‌ای را تدارک ببینند و هر کدام در حیطه‌ی کار خود می‌توانند به شادی‌های موجود از جمله موسیقی‌های سالم و رقص و پایکوبی بپردازند. که رعایت شروط زیر الزامی است:
الف) در این گونه جلسات بایستی کاملاً و صد در صد از حضور نامحرمان (چه مردان و چه زنان) جلوگیری شود.

ب) از زمان خروج از منزل تا رسیدن به محل مراسم، حجاب اسلامی کاملاً رعایت شود.

ج) از لحاظ دیداری نیز بایستی در تیررس و تماشای یکدیگر قرار نگیرند تا از این طریق این گونه مراسم به نااهلان اطلاع رسانی نشود و موجب تحریک شنوندگان نشود.

د) بایستی در این گونه مراسم از مصرف مشروبات الکلی، مواد مخدر و آلات موسیقی تحریک کننده‌ی غریزه‌ی جنسی و ترانه‌های نامشروع استفاده نشود.

ه) بایستی در زمینه‌ی لباس‌های زینتی حد متوسط رعایت شود و در این مورد زیاده روی نشود. و از مواد آرایشی در خارج از منزل استفاده نشود.

و) بایستی در زمینه‌ی مواد خوراکی و نوشیدنی‌ها از اسراف و تبذیر جلوگیری شود.

ز) نباید برای انجام مراسم عروسی و تهیه‌ی مخارج آن بر خانواده‌ی داماد هیچ گونه فشاری وارد شود و بایستی بر طبق توان آنها مراسم انجام شود. و ضروری است که از تقلید و چشم و هم‌چشمی با ثروتمندان و بی باوران پرهیز شود.

البته حکم این گونه مراسم، مشروعیت است و دین خدا با این گونه نوع از شادی مخالفتی ندارد.

۲. مراسم نامشوع:

مراسمی که افراد آن از همان اوایل کار، بنا را بر شادی‌های نامشروع و رها شده گذاشته و هوا و هوس، مد و رسم زمانه را به عنوان معیار قرار می‌دهند. زنان با لباس‌های نازک و تنگ و زننده و با آرایش‌های غلیظ و بدون روسری حاضر می‌شوند و دست در دست مردان نامحرم به صورت مختلط به رقص و پایکوبی می‌پردازند. و مردان نیز به عنوان خریداران این همه ابتذال به صورت فعال حضور می‌یابند. و چشم‌ها و گوش‌ها و زبان‌ها به صورت مداوم از جانب مردان و زنان نامحرم در راستای پیروی از نفس و شیطان بکار می‌روند و فعالیت ملائکه‌ی ثبت اعمال نامشروع، به حد اعلای خود می‌رسد و ملائکه‌ی ثبت اعمال صالح، کاملاً بیکار می‌شود؛ گاهی اوقات در این محیط فاسد زنان و مردان متاهل نیز با هم ارتباط می‌گیرند و زندگی آنها دچار خیانت‌های ناموسی شده و زندگی آنها متلاشی می‌شود و حتی در صورت ادامه‌ی آن از عشق خالصانه‌ی قبلی چیزی باقی نمی‌ماند.

حتی ممکن است مسلمانانی که در این مراسم حضور یافته‌اند از ترس سرزنش بی‌باوران و عیاشان جرأت نکنند نمازهایشان را اقامه کنند چون در این محیط، آنچه به عنوان مد و کلاس محسوب می‌شود بی‌دینی و تظاهر به عیاشی است و دینداری به عنوان عقب ماندگی تلقی می‌شود. آنچه که بر این محیط حاکم است غفلت از یاد خدا و دین سعادت‌بخش خدایی می‌باشد و گرم‌ترین بازار برای گناهان و معاصی متعلق به این محیط می‌باشد. از لحاظ اقتصادی نیز موجب تحمیل مخارج زیادی بر افراد ناتوان می‌باشد و … و در نهایت از دخالت مستقیم و غیر مستقیم دین خدا در این گونه مراسم جلوگیری می‌کنند و به همین صورت نیز کار را خاتمه می‌دهند.

نکته‌ی بسیار مهم در رابطه با حضور در مراسم عروسی‌های نامشروع امروزی این است که بعضی از مردم چنین گمان می‌کنند که تنها با حضور در تالارهای عروسی، مراسم مذکور نامشروع می‌شود و با حضور در مراسمی که در منازل شخصی برگزار می‌شود، موافقند و آنها را مشروع می‌دانند. در حالی که باید این قضیه را بدانند که این امر مهم نیست که مراسم در چه مکانی برگزار می‌شود بلکه آنچه مراسم مذکور را نامشروع می‌کند اختلاط مردان و زنان نامحرم در یک مکان مشخص است. نکته‌ی دیگر اینکه وجود رقص و پایکوبی یا عدم آن تفاوت چندانی در مراسم نامشروع و مختلط عروسی‌ها ندارد و بایستی برای مشروعیت آنها مردان و زنان نامحرم را از حضور در یک مکان مشخص منع نمود.
متأسفانه غالب مراسم عروسی‌های کنونی به این صورت است که گفته شد. لذا هیچ گاه نمی‌توان با حضور در این گونه مراسم نامشروع، تغییری را در راستای مشروعیت بخشی به آن داد. و البته حکم شرعی حضور در این گونه مراسم، هم برای برگزارکنندگان و هم برای مدعوین و میهمانان، ممنوع و حرام شرعی است.

در مورد حضور افرادی که در این گونه مراسم شرکت می‌کنند و به نامحرمان نمی‌نگرند این است که شرکت در این گونه مراسم به معنای تأیید همه‌ی مواردی است که در این گونه مراسم می‌گذرد و هر کس به اندازه‌ی سهمی که در آن دارد مقصر است. و البته سهم کسی که در تمام موارد با این کار نامشروع همکاری می‌کند با سهم کسی که با حضوری اندک و بدون نظر به نامحرمان در این مراسم شرکت می‌کند، مساوی نیست. و قطعاً سهم کمتری در این معصیت دارد. اما نکته‌ی اساسی در اینجا این است که نباید مسلمان متعهد در این گونه مراسم شرکت کند.

نکته‌ی بسیار مهم در عروسی‌های نامشروع امروزی دادن مبلغی پول به مطرب به عنوان شادباش است تا از این طریق مراسم مذکور را بیشر جذاب کنند. در حالی که همین افراد از دادن پول به نیازمندان خودداری می‌کنند و همیشه در این گونه مواقع از نداری خودشان گله می‌کنند و با این معذرت نادرست از کمک به افراد ناتوان خودداری می‌کنند. البته دادن پول به مطرب به عنوان شادباش، حرام شرعی است. زیرا در اسلام دادن پول به دیگران بایستی در اموری همانند صنعت، کشاورزی و زراعت، تجارت، امور اداری و خدماتی و کار بدنی به عنوان کارگر مصرف شود و در زمینه‌ی اداره کنندگان عروسی‌های نامشروع امروزی (مطربان) روا نیست و از لحاظ انسانی جنایتی مالی بر نیازمندان محسوب می‌شود.

در سیره‌ی صحابه نقل است که ایشان در هنگام وقوع چنین مراسم نامشروعی بر اسبانی تیزرو سوار می‌شدند و مکان مربوطه را ترک می‌کردند و با این کار می‌خواستند از غضبی که خداوند بر این مراسم می‌باراند (بر طبق حدیث نبوی)، محفوظ شوند.

همچنین باید این را گفت که براساس موازین دینی و دموکراسی مقبول بشر هرگز شایسته نیست که افراد مسلمان را به شرکت در این گونه مراسم نامشروع وادار نمود تا بخاطر ترس از سرزنش اجتماعی مجبور به شرکت در این گونه مراسم شوند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ [سوره المائده : آیه ۵۴] ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانی نمی‌رساند؛ خداوند جمعیّتی را می‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد می‌کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‌دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.

بایستی همگان در انجام مراسم مطلوبشان آزاد باشند و جبری را در این گونه موارد احساس نکنند (چه مسلمانان و چه نامسلمانان).

اگر قرار است با هجوم بی‌ادبانه مسلمانان حقیقی را به حضور در این گونه مراسم نامشروع وادار نمود بر مسلمانان نیز لازم می‌شود که بر مراسم نامشروع نامسلمانان و مسلمان‌نماها معترض شوند و آنها را محاکمه و تخطئه کنند که این کار نادرست به صلاح هیچیک از آنها نیست؛ پس توصیه‌ی ما به هر دو گروه این است که به عقاید و آزادی همدیگر عملاً احترام بگذارند و هیچ کس را وا دار به کار ناخواسته نکنند تا از این طریق با دوستی و صمیمیت زندگی مسالمت آمیزی را سپری کنند.

خصوصاً بر همسرانی که اعتقادات همسان و مشترکی ندارند لازم است که نسبت به عقاید یکدیگر احترام بگذارند و هیچ گاه یکدیگر را وادار به عملی بر خلاف اعتقاداتشان نکنند و صفا و صمیمیت خانوادگی را قربانی حضور در مراسمی خارج از محیط خانه نکنند و برای رفتارهای مختلف یکدیگر عذر تراشی بکنند و از سرزنش یکدیگر بپرهیزند.

ضمناً اگر قرار باشد فشارها بر مسلمانان واقعی ادامه یابد ممکن است که مقابله به مثل صورت گیرد. زیرا اگر قرار باشد اعتراضی بر انسان‌ها روا باشد، اعتراض مسلمانان بر گناهکاران باید روا باشد.

بنابراین اینکه مسلمانان با وجود این که حق دارند بر مجالس لهو لعب معترض شوند اما بخاطر رعایت زندگی مسالمت آمیز و احترام گذاشتن به عقاید دیگران این کار را نمی‌کنند، از مسلمان‌نماها و غیر مسلمان‌ها درخواست می‌شود از اهرم‌های فشار بر مسلمانان حقیقی برای حضور در این گونه مجالس نامشروع خودداری کنند تا با عملی متقابل روبرو نشوند.

لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ [سوره الکافرون : آیه۶] (حال که چنین است) آیین شما برای خودتان، و آیین من برای خودم!

همچنین براساس بیانات مذکور هرگز توقع نداریم و نباید توقع داشت که انسان‌ها بر طبق فرامین خداوند رفتار کنند زیرا تکلیف دینی ما تنها بلاغ و تبیین روشن است و انجام آنها در اختیار انسان‌ها است و ما به همه‌ی آنها احترام می‌گذاریم اما با کمال خوشحالی باید گفت که بحمدالله عده‌ی کمی از مسلمانان به آنها متعهد خواهند شد و ما به همین مقدار قانع هستیم و به کسانی که سخن مارا نمی پذیرند احترام می‌گذاریم.

إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا [سوره الانسان : آیه ۳] ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس!

لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ [سوره البقره : آیه ۲۵۶] در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابر این، کسی که به طاغوت [= بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر] کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.

در خاتمه می گویم:

مراد ما نصیحت بود و گفتیم
حوالت با خدا کردیم و رفتیم

و من الله التوفیق …

#سۆزی‌میحڕاب

═══‌༻🍁༺═══
🕋 @Sozimihrab🌹
═══‌༻‌🍁༺═══