حکم نماز تراویح برای زنان
*نماز تراویح نه برای زنان و نه برای مردان، واجب نیست. بلکه یک نماز مستحبی است ، و نزد خداوند دارای ارزش والا و ثوابی فراوان است .
بخاری و مسلم از ابو هریره روایت می کنند که می گفت : پیامبر (ص) مسلمانان را به انجام آن دستور می داد وفرمود: ” مَنْ صَامَ رَمَضَانَ إِیمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ”
«کسی که شبهای ماه رمضان را از روی ایمان و اخلاص به نماز بگذراند ،گناهان گذشته اش همه آمرزیده می شود.»
کسی که نماز تراویح را با خشوع و آرامش ، و از روی ایمان و اخلاص بخواند ، و نماز صبح را نیز در وقت خودش ادا نماید ، انگار شبهای ماه رمضان را به نماز و عبادت گذرانیده است ، و اجر و ثواب قائمین (شب زنده داران) را دارا می باشد . این حکم شامل تمامی مردان و زنان می باشد، جز اینکه نماز خواندن زنان در منزل بهتر از نماز خواندن آنان در مسجد است. مگر اینکه رفتن آنان به مسجد علاوه بر ادای نماز ، فوائد دیگری از جمله :
شنیدن موعظه ، یادگیری علم و دانش و دین ، شنیدن قرآن از قاری خاشع و با اخلاص ، و ….داشته باشد ، که در این صورت ، رفتن آنان به مسجد بهتر و سزاوارتر است . به ویژه در این عصر حاضر که بیشتر مردان به زنانشان مسائل دینب را آموزش نمی دهند ، واگر در بعضی موارد بخواهند آنان را آموزش دهند ، توانایی لازم را برای تفهیم مسائل دینی و موعظه آنان را در خود سراغ ندارند ، و چون برای وعظ و نصایح دینی جز مسجد مکان دیگری باقی نمانده بنابراین، شایسته است ، اجازه داده شود که از این فرصت استفاده نمایند ، و میان آنان و خانه خدا حائل و مانعی ایجاد نشود . بخصوص بسیاری از زنان مسلمان هرگاه در خانه هایشان باقی بمانند ، شوق و رغبتی برای خواندن نماز تراویح به صورت تنهایی نشان نمی دهند ، برخلاف زمانی که به جماعت و در مسجد باشند.
?البته خارج شدن زن از خانه ، حتی اگر به سوی مسجد هم باشد ، باید با اجازه شوهرش باشد، زیرا مرد سرپرست خانه و مسئول خانواده می باشد ، و تا زمانی که دستور به ترک واجبی یا ارتکاب معصیتی نداده باشد ، فرمانبرداری از او واجب است، در غیر اینصورت دستورات او نه شنیدنی است ، و نه فرمانبرداری .
*اما زنی که به رفتن مسجد رغبت و تمایل داشته باشد ، شوهرش نمی تواند مانع او بشود ، مگر به خاطر یک مانع یا عذر معتبر شرعی .پیامبر خدا صلی الله و علیه و سلم می فرماید:
عبدالله بن عمر – رضی الله عنهما- روایت میکند که: «کانت امرأه لعمر تشهد صلاه الصبح والعشاء فی الجماعه فی المسجد، فقیل لها: لِمَ تخرجین وقد تعلمین أنَّ عمر یکره ذلک ویغار؟ قالت: وما یمنعه أن ینهانی؟ قال: یمنعه قول رسول الله ص: لا تمنعوا إماء الله مساجد الله».صحیح بخاری
یکى از زنان عمر –رضی الله عنه- نماز صبح و عشاء را در مسجد با جماعت ادا می کرد(در جماعت حضور می یافت)، پس به او گفته شد: چرا از خانه بیرون میروى (و نماز را با جماعت میخوانی) در حالیکه میدانى عمر از این کار خوشش نمیآید! در جواب گفت: چه چیز او را باز می دارد که مرا از این کار نهى کند؟ در جواب به او گفته شد: قول رسول الله –صلى الله علیه وسلم- که میفرماید: کنیزان خدا (زنان) را از رفتن به مساجد منع مکنید.
مانع معتبر شرعی عبارتند از اینکه مثلا ، شوهر بیمار باشد و نیاز به مراقبت و پرستاری داشته باشد ، یا اینکه زن دارای کودک خردسال باشد که تنها گذاشتن آنان در خانه مشکلات و خطراتی برای آنان به وجود آورد ، و کسی نباشد که از آنان مراقبت نماید و مواردی از این قبیل …
از سوی دیگر اگر کودکان در مسجد داد و فریاد کنند ، و موجب حواس پرتی نمازگزاران شوند در آن صورت زنان باید از آوردن کودکان به مسجد اجتناب ورزند ، زیرا اگر این کار در نمازهای واجب روزانه به خاطر کوتاهی مدت زمان آنها جایز و روا باشد، در نماز تراویح به دلیل طولانی بودن زمان ادای آنها و بی صبری کودکان در طول نماز که گاه ساعت ها طول می کشد ، از این کار ممانعت به عمل آمده است.
تهیه وتدوین: بیان عزیزی / پاوه – خرداد۱۳۹۵