ماه ربیع است ماه بهار، ماهی که خداوند آخرین شجره‌ی طیبه‌اش را به جهانیان هدیه داد. هدیه‌ای بسیار مبارک که تا دنیا پابرجاست، از ثمره‌اش استفاده می‌گردد. و نتایج این استفاده‌ی مبارک، در اخرت زمانی که همه‌ی انسان‌ها در جست‌و‌جوی ذره‌ای ذخیره‌ی خود، دست و پا می‌زنند بر صاحبش هویدا می‌گردد. و آن وقت است، که با زبان حال و قال حمد واقعی را به جا می‌آورند. چرا که با تمسک به ثمرات چنین درخت پر ثمری توانسته، به خالق خود نزدیک‌تر گردد. آری من هم دوست دارم، از جمله‌ی چنین افرادی باشم.
خدایا چقدر دوست داشتم، رسول گرامی تو را ببینم، وقتی سیره‌ی مبارکش را مطالعه می‌کنم، وجود مبارکش را احساس می‌کنم. در زندگی با خانواده‌اش، نرمی و بهترین اخلاق را با چشم می‌بینم. چیزی که ما امروزه آن را در خانواده‌ها دست کم گرفته‌ایم! می‌بینم چگونه با کودکان مأنوس بود. مهر و عطوفتش زبان زد عام و خاص گشته است. ما در این عصر چه رابطه‌ای با این کودکان تشنه، این زمین‌های پاک و بی‌ریا بر قرار کرده‌ایم. این جگر گوشه‌های ما بجای اینکه، زمانی برای بازی با آن‌ها اختصاص دهیم، آن‌ها را رها کرده‌ایم. و مجبورشان نموده‌ایم جهت ارضای نیازهای عاطفی خود، به برنامه‌های تلویزیون و موبایل و دیگر وسایل ارتباط جمعی پناهنده شوند، به بهانه‌ی اینکه ما وقت نداریم، و برای خانواده مجبور به اضافه کار کردن هستیم و یا اینکه بسیاری از ما به بهانه‌ی مشغولیت در کار دعوت، تشنه لبان را رها کرده‌ایم و معلوم نیست سر از کدام بیراهه‌ها در آورند، و از کدامین سرچشمه‌ها سیراب گردند!
آری من دیدم، که چگونه به جوانان احترام می‌گذاشت. و بر توانمندی‌های آنان صحه می‌گذاشت. آن وقت که اسامة بن زید- رضی الله عنه- را فرمانده‌ی سپاه می‌کند. آیا این اهتمام در جامعه‌ی مسلمان ما وجود دارد؟ چه بسیار جوانان برومندی که از دین فاصله گرفته‌اند، و چه بسا عدم ارتباط صحیح و صمیمی من مسلمان، باعث فرار او گشته است! خدایا در این برهه‌ی زمانی که فتنه بر پیکر امت اسلامی نفوذ کرده، دوست داشتم پیامبر در بین ما می‌بود و همه را به ید واحده ارشاد می‌فرمود.
دوست دارم ایشان بیایند و ببینند که امتش، چگونه از سلوک و رفتارش دور شده‌اند، چگونه به راحتی با دشمنان اسلام دست برادری داده‌اند و روزانه شاهد جاری شدن خون‌های پاک مظلومان بی‌گناهی هستیم، که جوابگویی برای اینهمه ظلم، فتنه و انحراف وجود ندارد.
خدایا خودت شاهدی، که همه‌ی مسلمانان چگونه روزانه حداقل هفده بار اقرار می‌کنند، که تو را، و فقط تو را برای عبادت انتخاب کرده‌اند. و اینهم اعتراف دارند که بدون استعانت و کمک تو ای خدای مهربان و ای پروردگار رحمان و رحیم، نمی‌توانند آنطور که شایسته‌ی مقام والای توست عبادتت کنند. خدایا جمع عابدانت را پر برکت بگردان و در استقرار حاکمیت دستورات مبارکت به آنان قوت، حکمت و سعه‌ی صدر عطا بفرما!
خدایا! مطلب آخری که بسیار ذهنم را مشغول کرده است، تفرقه‌های مذمومی که در بین ما مسلمانان رخنه کرده و همچون بیماری خطرناکی در حال ضعیف کردن پیکر اسلام است.
آری به هر جا می‌نگرم، این درد کشنده به شکلی نمایان است. در جامعه‌ای شیطان از راه دامن زدن به تعصبات کورکورانه نسبت به عرب و عجم، دو ملت را بجان هم انداخته، و دودش بر سر بی‌گناهان سایه افکنده است.
در میدان دعوت، تعدادی از دعوتگران را با قلم و زبان و موقعیت اجتماعی ویژه‌شان در تیررس خود قرار داده، و به مقدار زیادی متأسفانه موفق بوده. چرا که کتاب‌ها و سخنرانی‌های آنچنانی علیه برادر و خواهر مسلمان خود نگاشته و به مخاطبان عرضه نموده‌اند و چقدر تلاشهای شبانه‌روزی و پول‌های هنگفتی که دولت‌ها و خیرین هزینه می‌کنند، بعنوان رسانه‌های اسلامی که هدف، تبلیغ رسالت محمد -صلّی الله علیه وسلم- باشد، ولی متأسفانه از این نعمت و وسیله‌ی مهم تبلیغ، آب به آسیاب دشمن ریخته می‌شود!
نمی‌دانم چه بگویم و چگونه می‌توان این آسیب وارده بر پیکر عزیز امت را ترمیم کرد؟ پروردگارا! خودت رحمان و رحیمی، و کنترل همه‌ی ما به دست توست. رحمی نما و کشتی شکسته‌ی امتت را ترمیم کن، چون خودت جباری و جبران‌کننده‌ی کاستی‌ها هستی. می‌دانم که خودت فرموده‌ای: (إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ) و همچنین در سوره‌ی عصر شرط نجات از خسران را چهار عنصر مهم معرفی نموده‌ای.
خدیا کمکمان کن تا بتوانیم راه صحیح حق را از باطل بشناسیم. توان و قدرت افزون ده، تا وسیله‌ای جهت جبران خسارت وارده به امت باشیم. بینش و حکمتی نصیب ما کن تا از افراط و تفریط در راه دعوت و عمل به دین محفوظ بمانیم. شمه‌ای از محبت بیکران خودت را در قلبمان عطا فرما تا بتوانیم از خودخواهی و خودبینی خارج شویم. و محبت خالصانه به برادر و خواهر ایمانی داشته باشیم، که زبان و قلبمان را علیه دیگر دعوتگران به کار نگیریم! خدایا من می‌دانم که حساب سختی در پس تعصبات جاهلی است. قلبم را از کینه و سوءظن نسبت به همه‌ی مسلمانان، به ویژه دعوتگران مخلصت پاک بگردان. من مطمئنم کسی که برای رضای تو حرکت می‌کند، اگر قلم و زبانش به خطا رود کار دشمن آشکار است و او عمداً تیشه بر ریشه خود نمی‌زند.
پروردگارا رادمردی نصیب امت کن تا همه‌ی دعوتگران را با خلوص نیت و تمسک به قرآن و سنت را زیر پرچم واحد جمع کند و با الگو گرفتن از روش تربیتی و رهبری رسول الله -صلّی الله علیه وسلم- در طریق اعتدال و مستقیم حرکت کند و نیروهای عظیم امت اسلام را منسجم و منظم نماید؛ آن وقت است که با توکل بر تو ای مالک الملک، خواهد توانست ظالمان و مظلومان را یاری دهد. و آنانی که قلبشان قفل زده شده به وادی حسرت بفرستد.
یا رب قبول نما و شاهد باش آنچه در دل داشتم، با قلم ناقصم به رشته‌ی تحریر در آوردم. امید است قلب‌هایی پذیرای آن باشند. یا الله موفقمان گردان تا بتوانیم قدمی در ایجاد تغییر بینش و عملکرد خودمان و دیگران برداریم!
فاطمه شاکری
اصلاح وب
