پدر بزرگوارم! بدون شک خواب دوست داشتنی و شیرین است. اما ای پدر! آیا میدانی که نماز صبح لذت عجیبی دارد و راحتی و سعادتی در آن نهفته است که آن را احساس نمیکند جز کسی که آن را چشیده باشد؟!
ای خدا! آنگاه که صدای اذان صبح را میشنوی که مؤذن میگوید: ” اَلصَّلاهُ خَیرٌ مِنَ النَّومِ ” نماز از خواب بهتر است، سپس با نفست به مبارزه میپردازی ، بعد از آن بر میخیزی و وضو میگیری و در حالی به سوی مسجد میروی که سکونت و آرامش همه جا را فرا گرفته است و بعد از پایان نماز و بازگشت به خانه، احساس شادی و خوشحالی و خوشبختی میکنی به خاطر اینکه نمازت را به جماعت ادا کردهای.
قسم به خدا ای پدر بزرگوارم! نماز صبح دارای تأثیر زیادی بر سعادت و خوشبختی و راحتیات در روزی دارد که آن را ادا میکنی. آنگاه که روزت را با نماز و مناجات با خداوند مهربان و بخشنده شروع مینمایی که در این خصوص میفرماید: الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ [رعد:۲۸]؛ کسانی که ایمان آورده و دلهایشان با ذکر و یاد خداوند به سکون و آرامش میرسد.
پدر بزرگوارم! امیدوارم که با نفست مبارزه کنی و ارادهات را برای خواندن نماز صبح قوی نمایی؛ چرا که شیطان تلاش میکند تا تو را از قیام برای نماز صبح باز دارد؛ زیرا شیطان جز گمرامی را برای ما نمیخواهد. خداوند میفرماید: إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُوا حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ»[فاطر:۶] بیگمان اهریمن دشمن شما است ، پس شما هم او را دشمن بدانید. او پیروان خود را فرا میخواند تا از ساکنان آتش سوزان جهنّم شوند.
پدر بزرگوارم! تو همه وظایفت را به جا میآوری و هیچ وقت یکی از آنها را به تأخیر نمیاندازی، پس چرا برای نماز صبح اینگونه حریص نمیباشی و بر آن مواظبت نمینمایی؟
بی گمان بهشت با ارزش و گرانقیمت است و راه آن واضح و روشن میباشد و نماز بزرگترین راهی است که تو را به بهشت میرساند.
پدر بزرگوارم! نماز راه سعادت، آرامش و راحتی است. نماز علاج غم و ناراحتیهاست. قسم به خدا! رفتنت به سوی مسجد بر نیکیهایت میافزاید و بدیهایت را پاک میکند و درجاتت را بالا میبرد. پس ای پدر! مژدهات باد به پاداش بزرگ.
پدر عزیزم! فلانی در حالی مرد که در نمازهایش کوتاهی میکرد، پس بر پایانی بد از دنیا رفت. سبب آن این بود که در نمازهایش سستی و کوتاهی میکرد پس برحذر باش که مثل او باشی. لَقَدْ کَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَهٌ لِأُوْلِی الأَلْبَابِ [یوسف:۱۱۱]؛ به حقیقت در سرگذشت آنان ، عبرتی برای همهی اندیشمندان است.
در آرامش شب در حالی که مردم همه بی سر و صدا در حال خواب هستند و تو نیز غرق خواب شیرین ساعتهای آخر شب میباشی، ناگهان صدای اذان را میشنوی که به گوشت میرسد تا اعلان کند که وقت نماز صبح است، آنگاه تو اگر بیدار شده، وضو بگیری و زیباترین لباسهایت را بپوشی و با پاهایت به سوی مسجد بروی تا دعوت حق را لبیک گفته باشی، بعد از پایان نماز صبح، احساس میکنی که سعادت و خوشبختی قلبت را فرا گرفته و شادمانی و خوشحالی بر چهرهات نمایان شده است؛ چرا که تو در مقابل پروردگارت در حالت نماز، به رکوع و سجده افتادهای.
بیگمان سعادت و خوشبختی در محافظت بر نماز است که خداوند میفرماید: أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ آگاه باشید که با ذکر و یاد خد اوند دلها به سکون و آرامش میرسند.
اما کسی که در هنگام نماز در خواب شیرین بسر میبرد، در حالی صبح میکند که نفسی خبیث دارد، سست و بیحال است و در غم و اندوه بسر میبرد؛ چرا که از لذت نماز صبح برخوردار نشده و شیرینی مناجات با پروردگارش را نچشیده است. آگاه باشید که گناهان با صاحبان خود چنین میکنند. راست میگوید خداوند آنجا که میفرماید: وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکًا [طه:۱۲۴]؛ و هرکه از یاد من روی بگرداند ، زندگی تنگ و سخت و گرفتهای خواهد داشت.
پی ای کسی که غم و اندوه فراوان او را در برگرفته است، بدان که علاجت در نماز صبح است.
پدرم! آرزو دارم که خداوند همهی ما را مشمول رحمت خویش قرار دهد و همهی ما را با هم در جنت الفردوس گرد آورد و از نعمتهای آن برخوردار نماید.
منبع: سایت سلطان بن عبدالله العمری
ترجمه: خالد ایوبی نیا