ترجمه: رحمن جعفری
بسیار ضروری و لازم است که برخی از گناهان کبیرهی نابودگر و فاحشهی بنیانکن، که امروزه رواج یافته و بر بسیاری از مردم پنهان مانده، را برای مسلمانان معاصر، بیان کنیم:
بسیاری از مردم گناهان کبیره را فقط در زنا و میگساری و امثال آن خلاصه کردهاند. در حالی که این گناهان، فردی و شخصی هستند و مضرّات و آثار آنها، فقط متوجّه خود شخص یا خانوادهی او خواهد شد.
امّا کبائر امروز، خطرناکتر و اثرگذارتر و ضرر آن دامنهدارتر از این گناهان تقلیدی است و با تأسف شدید در جامعهی ما ریشه دوانده و فراگیر شده است. زندگی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و اخلاقی و تربیتی را فاسد بلکه ویران کرده است و ریشهی آن را از بنیان کنده است.
تزویر و تقلّب و مهندسی کردن انتخابات از گناهان کبیرهی عصر ما است، بلکه از بزرگترین کبائر است.
انتخاب بازرگانان مواد مخدّر و امثال آنان به عنوان نمایندهی مجلس از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
زمام امور را به سیاستمداران و سرمایهداران و اصحاب رسانهی ستمگر و مفسد، واگذار کردن از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
دستگیر کردن مردم و راندن آنان از خانهی خود به کنج زندان، بدون محاکمه یا با اتهامات واهی و مزخرف و در دادگاهی بدون صلاحیّت، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
تصویب و تغییر قوانین بر طبق امیال و آرزوهای حکّام و تأمین خواستههای آنان، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
واردات غذاهای فاسد و آلوده به اشعه و پرتو دهی و مواد نگهدارنده و تاریخ مصرف گذشته، از جانب برخی دانهدرشتها و آقازادهها و نور چشمیها، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
واردات دانههای مفسد خاک و مضرّ برای کشاورزی، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
کم کردن درصد لازم از آهن و سیمان در ساخت و ساز آپارتمانها که منجر به فرو ریختن آنها بر ساکنین میشود(آپارتمانهای مرگ)، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
احتکار و انبار کردن موادّ ضروری برای ملّت از جمله غذا و دارو و پوشاک و یا مصالح ساختمانی ، به قصد استفادهی عدّهای مشخّص یا افراد معیّن از آن، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
تولید فیلمها و سریالها و کلیپهای مبتذل که فساد اخلاقی را ترویج میکند و به بیبندوباری و گناه فرا میخواند، از گناهان کبیره، بلکه از بزرگترین کبائر است.
از کتاب «الزّهد و الورع» علّامه دکتر یوسف القرضاوی.
ترجمه: رحمن جعفری