وصفی عاشور ابوزید
متاسفانه عدەای از مردم به بلنگوهایی بدل شدەاند کە مدام شکوه و ناله سر داده و تنها به شیون و فغان برای حال و وضع رقت‌بار مسلمانان و فرو ریختن جام خشم و غضب بر سر و روی ستمکاران ـ بدون هیچ گونه تلاش و مشارکتی مثبت در راستای تغییر اوضاع ـ، اکتفا می‌نمایند.
چه کسی جز حاملان راستین پیام الهی و داعیان مخلص و دلسوز، مردم به ستوه آمده در منجلاب متعفن جاهلیت معاصر را بیرون می‌کشد؟!
آری بدون تردید تنها ایشان مسٶلیت ارزشمند و حیات بخش ابلاغ دین را بر عهده دارند. ولی باید متوجه این نکته مهم باشیم که نباید انتظار داشت خداوند متعال فرشته‌ای از آسمان فروفرستاده و یا سربازان زمینی ویژه‌ای برای امداد و یاریمان گسیل دارد!
اگر زیر حمل بار سرنوشت‌ساز الهی شانه خالی نموده و مسٶلیتمان را به نحو احسن انجام ندهیم، باید منتظر عقوبتی زود هنگام باشیم که شاید یکی از مصادیق مهم آن محروم گشتن از هدایت ربانی باشد چرا که قدر آن نعمت با عظمت را ندانسته و خدای سبحان را بر آن سپاسگزاری نکرده‌ایم.
پس هر جا هستی مبارک باش…
ای مسلمان ملتزم و پایبند به شریعت غرّای الهی! نیک بدان و یقین داشته باش که تو سرمایه‌ای گرانبها ولی به هدر رفته، اسکناسی کمیاب ولی لغو و از درجه اعتبار ساقط شده، گنجی عظیم ولی زیر خاک مدفون و ناپدید و دستگاهی شگفت‌آور ولی از کار افتاده هستی! در وجود و نهادت توانایی‌هایی وجود دارد که سرکوب شده و نمی‌گذارند بروز و تاثیرگزاری داشته باشد. پس آیا استعداد و ظرفیتهای خود را دریافته و از آنها بهره گرفته‌ای؟! به قول امیرالمٶمنین علی بن ابی طالب ـ کرّم الله وجهه ـ در دو بیت منسوب به ایشان:
دواٶک فیک و ما تشعر
و دائک منک و ما تُبصر
و تحسب ٲنک جِرم صغیر
و فیک ٳنطوی العالم الٲکبر
درد و درمان هر دو در وجود خودت نهفته است و بدان پی نمی‌برید، گمان می‌برید که چیز حقیر و کم ارزشی هستی حال آنکه جهانی بزرگ در خود جای داده‌ای.
هر کجا بودی و در هر شرایطی قرار گرفتی مبارک باش…
یکی از مصادیق و آثار برکت و مبارک بودن آدمی این است که: هر کجا باشد معلم و مربی خیر و نیکی بوده و برای همنوعانش دلسوز و خیرخواه باشد، خداوند علیم حکیم از زبان شیرین پیامبر خدا عیسی ـ ص ـ نقل می‌فرماید که:
” و جعلنی مبارکاً ٲین ما کنتُ ” یعنی:خداوند مرا طوری قرار داده و تربیت فرموده کە معلم خیر و داعی الی الله باشم به گونەای که زمینه ذکر و یاد او و میل و علاقه به ادای تکالیف الهی را برای دیگران فراهم سازم.
این است خیر و برکت و مبارک بودن انسان چنانچه امام ابن القیم الجوزیه ـ قرین رحمت الهی باد ـ بدان اشاره می‌فرماید.
برگردان: احمد عباسی
بانه ـ ۲٨ / ۴ / ۹۷
