صلاح الدین محمد بهاء الدین
۱_اهل عمل باشیم نه اهل ادعا. (ما برون را ننگریم و قال را **ما درون را بنگریم و حال را)
۲-اتباعی باشیم نه ابتداعی. یعنی: .(پیرودین باشیم نه بدعتگذار درآن)
۳-تازمانی که خود ره نیابیم نمی توانیم هدایت کننده دیگران باشیم.
۴_صالح شدنمان اولین گام مصلح بوددنمان است.
۵- بیاییدحامل دعوت باشیم نه اینکه دعوت حامل ما باشد.
۶- از روی نظم و تشکل دیگران را دعوت کنیم نه اینکه مردم را به سوی تکیلات خاصی فرا بخوانیم.
۷-بیایید کژی را از درونمان بزداییم تا بتوانیم درمملکتش انقلاب برپاکرده وجسممان به میدانی برای انقلاب خدا مبدل گردانیم ؛ آن وقت است که تن و دل همراه هم با سلامت کامل و به دور از گونه کژی و انحراف برای ملاقات خدا براه خواهند افتاد.
۸- حوزه اجتهاد و اشتهاء را باهم قاطی نکنیم!
۹-شُبُهات درعقیده و شهوات در رفتار، درزندگی انسان مسلمان دو فتنه و مانع بزرگی یه شمار می آیند که اولی را با رسیدن به درجه یقین ودومی را باصبرو شکیبایی می توان معالجه نمود.
۱۰-یقین داشته باشیم که ما نیازمند خداییم نه بالعکس واطمینان داشته باشیم که همراهیمان با مسلمانان صرفاً جهت بهتر ادانمودن وظیفه بندگی امان است نه چیز دیگر..
ماموستا صلاح الدین محمد بهاء الدین
ترجمه:اسمعیل ابراهیمیان
