«« فرهاد دوم »»
حسین عثمانی در ۶ مهر ۱۳۰۹ در دورستای دروله سفلی (بانوره)از توابع بخش باینگان در شهرستان پاوه در خانواده‌ای متدین متولد می‌شود.
دوران کودکیش با چوپانی، فقر، بدون مدرسه و بدون خواندن و نوشتن گذشت…او به خاطر علاقه‌ی زیادش به موسیقی کوردی طرز زدن شمشال را یاد می‌گیرد.
او در سنین جوانی با دخترعمویش، رابعه ؛ ازدواج می‌نماید.
حسین کوه کن مردی است از مردمان سخت کوش کورد در استان کرمانشاه و از اهالی دروله (مرز ایران و عراق در شهرستان پاوه)، دوران کودکی حسین همچون سایر کودکان و بر روال طبیعی گذشت ؛ تا اینکه در سن 20 سالگی ازدواج می کند و زندگی وی با 3 پسر و 3 دختر هر روز شیرین تر می شود ؛ اما این شیرینی چندان دوام نداشت.
25 سالگی حسین، سرآغاز فصل جدیدی از مشکلات کمر شکن و تلاش وی بری فائق آمدن بر آن مشکلات در زندگی است. وی به رسم جوانان زمان خویش به شکار می رود و در حین شکار گلوله ای از تنفگش رها می شود که به پایش اصابت می کند و برای همیشه پایش را از دست می دهد .
گرچه حسین خود نیز در آن زمان این امر را فقط خواسته و تقدیر پروردگارش نامیده بودحسین در سال 57 با جسمی معلول، یک کلنگ و بیل شروع به تراشیدن دل صخره می کند تا در بی کسی و برای خود کاشانه ای مهیا کند.
وی 19 سال از عمر خود را برای ساخت خانه اش صرف می کند و هیچ گاه در طول این 19 سال ناامید نمی شود و کار را رها نمی کند و جالب آنکه تمام این مدت این کار را با یک کلنگ و بیل انجام داده است. کلنگی که خود او آن را بسیار دوست می دارد و اعتقادش بر این بود که جنس کلنگش از الماس است. .
خالو حسین در یکی از خانه‌های تک‌اتاقی به طور مجزا مقبره خود را نیز با دستان خود کنده است تا پس از مرگش او را در آنجا دفن کنند.
تهیه و تنظیم : کریم تاران
